Insanlar babalarini annelerini secemezler. Evet bu dogru. Ama ben secme hakkim olsaydi. Gene kendi babami seçerdim. Bilmiyorum sizde nasil. Bir ailenin bütün maddi ve manevi yükünü sirtlamak kolaymidir. Hemde hic bilmedigi annelik konusunda ilk kez yapicagi babalik vazifesinin ikisini bir yapmak.

Anlatmak istedigim bu degil aslinda. Karakteri efendi olan bi insani birçok sefer kavgaya sokabilirmisin. Genelde konusarak cözmekten yana olan birini, kavga ederken izleyebilirmisin. Zaman hirçinlaştiriyor heralde insani veya heralde değer verdigi üzülünce hircinlasiyor insan. Kücükken bir cok cocukla kavga edip babamida kavgaya itelemistim. Cocukla cocuk olmayin demesine ragmen. Karsidakinin futursuzluguna dayanamaz. Gözü hicbirseyi gormezdi. Ilkokul aşkim, ilk kavgam, ilk dayak yemem, ilk ögretmenden tokadim ve bin tane ilk. Bunlara sahit olup, şahit oldugum binlerce süregelen kavga,tartisma,koruma. Ve herşeyimi paylaştigim yegane kurtaricim babam.

Bunuda anlatmak istemiyorum. Başligi anlaticam. Sonra kabuguma cekilip gidicem. Ne siz beni hatirlicaksaniz ne de ben sizi. Belki bak benim gibiler varmis dicem. Belki prim.exe diyenleriniz cikicak. Ama hepinizden sansli oldugumu soylicem beyler. Kiminin ebeveynine tek yeticek bir babam oldu. Olay şu:

Dün saat 14.30 da berili bekliyordum. Aramiz limoniydi uzun zaman. Ama ben hicbir zaman onsuz bir hayat dusunmedim, düsünemezdim. Hasta hasta sahilde beklerken,cikageldi beril. Yüzü hafif solgun,gozlerinden dünden kalma hafif şişlik, yariya kadar açilan goz kapaklari ,ya uykusuz ya da çok aglamiş, adimlari agir ve yavas sanki arkasindan biri itiyor o gelmek istemiyormuşcasina. Sagi solu hiç umrumda degil. Yüzüyle beraber tüm bitkin bedeni bana yönelmiş geliyor. Yaklaştiginda uzaktan belirmeyen belirgin bir kararlilik. Önümde durdu. Vucudunun yarisi bana dönük yarisida birseyleri söyleyip hemen gitmeye karar vermis gibi geldigi yönün tarafinda. Tuttum omzundan benden uzak kalan yarisini yanima cektim seffatli bir sekilde ve ses tonuyla;

-Noldu beril bu halin ne böyle
+Cok dusundum 'ask' cok dusundum. Ama artik bitirmeliyim. Bu halimden daha kotü olamam biliyorum ama bitirmem gerekiyoe
-Peki sen bilirsin dedim titrek bir sesle bilirsin bile cikmadi belki bili...

Sarildim. Kollarim belinden mecalsizce kaydi. Sanki yillarim gibi. Eve dogru gitmeye basladim. Dünyada bir tek ben ve acilarim kalmis gibiydi. Babami aradim;

-Baba berilden ayrildim. Çok kotuyum dedim.
Tuttugum aglamami sonuna kadar boşalttim gozlerimden aşşagi.
+Tamam oglum eve git geliyorum dedi.

Eve gittim. Babami bekledim. Geldi bir süre sonra koştu sarildi bana sıkıca. Evlenmeyi düsünüyordum beyler. Zordu benim için. Bekliyordum biseyler demesini. Göz bebeklerim titrerken gördü beni. Öptü alnimdan;

+Üzül oglum dedi. Agla sonuna kadar durma hiç. Ama bir yandanda sevin. Ya gözleri umut sacan bir erkek evladin oldugunda gitseydi?

Agliyorum saniyordum. Bunu soyledikten sonra babamda aglamaya basladi. Benim aglamami önlemeye gelmemisti. Kendi aglamaya gelmisti sanki. Kurumuş dudaklari gözyaşlariyla islandi;

+Yordu be oglum hayat cok yordu. Senin icin yaşiyorum. Sende aglama be evladim. Ben senin yerine aglarim dedi

Hic konusmadim simgibi sarildim sadece.

Bugun gitti işyerine. Haber vermeden cekip gittigi icin isine son vermisler. Zaten anlatmadigim sebeplerden bir iki biseyde vardi. Uzulduk mu? Hic uzulmedik. Bize gore bu uzulmicek biseydi. Babam geldi;

+Oglum istifa edicegimi anladilar. Benden once davranmislar dedi
Gulumsedim. Son gucumle
-Cok gec kalmissin. Erken davranmislar. Hayirlisi olsun dedim.

Sevin sevilin beyler. Biraz uzun oldu kusura bakmayin. Hayat devam ediyor. Devamda edicek. Allaha emanet olun