benim polis olmam bana küfretmiyeceğiniz

sen çok mu çeviksin lan amk .

ya he dıbınakodugum sen öl asıl yazdıgın cümleden anlaşılan o
yazmayı bilmiyosan gibtir git

Aynen keko aynen

polis=huur çocuğu

çevik kuvvet=ananeden anneye nesilden nesile huur çocuğu

@1 huur cocugu oldugunu kabul edıyosan sorun yok

@8 allah senin belanı vermiş kardeşim kusura bakma üstüne gittim. Bu denli algı sorunu çekmek allahın laneti olsa gerek :(

anldıbına gelmez gülerim böyle *
Beni bilen bilir bayrampaşa çevikteyim gelip yanımda da anama avradıma kayın alnınızdan öper omzumda taşırım

son olarak: acab

@3 harbi aptalsın. Ben ne demek istemişim sen ne anlamışın öl lan

lan polislerimizi ezmeye gavat gibi göstermeye ne meraklısınız huur cocukları

polis=huur çocuğu

çevik kuvvet=ananeden anneye nesilden nesile huur çocuğu

@1 postmodern eleştirinin temel handikaplarından biri bu ve ülkemizde benim kişisel olarak 90'larda yakaladığım siyasi islamcılar da bu hatayı kendi tahayyül evrenlerinin doğası gereği çok sık yapıyor... şöyle ki, modernitenin evrenselci, yerelin olasılıklarına karşı kör ve sağır o tepeden inmeci tahakkümcü pratiğini bir sivil iktidar eleştirisi örerek, ve ne yazık ki bu itirazın tüm sivil eleştirisinin meşruluğunu da sonuna kadar siyasileştirerek kullanıyorlar... oysa aynı iktidar olgusu bireyin kendi içindeki melekle şeytanı arasındaki mücadeleden başlayıp yatak odasında, yemek sofrasında, evin salonunda, sonra apartmanda, mahallede, cemaatte, cemiyette, camiada, kısacası yerelde de kendi iktidar ilişkisini üretiyor ve bunun tu kaka bir iktidar olarak yaftalanması için ille de bach ve mozart sosuyla gelmesine hiç gerek yok... aynı şey mehter marşı ve salavat ile de bir tahakküm olarak yağmur gibi yağıyor. ama insan aklı şablonlara ve şemalara ve görselliğe ve çağrışıma ileri derecede bağımlı ve bundan 1, 10, 50, 80 ya da 100 yıl önce gündemimize girmiş bir tahakküm ile bundan 1000 sene ya da 10 bin sene evvel gündemimize girmiş bir tahakküm arasındaki fark ncedir, şayet aradan özümüz, yerelimiz, milli manevi değerimiz gibi üst yapısal kavramları çıkarırsak? çünkü doğamız da değişken. doğamızın evrenselliğini sorgulayacaksak iktidar dediğimiz olgunun yerelde de evrenselde olduğu kadar ezici ve hatta çoğu kez yerelde icra edilir bir menem olduğunu unutmasak herkes için çok iyi olacak... bir de modernitede vücut bulan tasarımcı, tanımlayıcı, şabloncu kafayı yeriyoruz. evet, hayatın ve dünyanın olasılıklarına kör ve sağır şablonlar istemiyoruz. ancak neyin dayatmacı tasarım, neyin kendini ve dünyayı değiştirme çabası olduğunun sınırları o kadar belirsiz ki... tasarımcı, dayatmacı, şabloncu olmayalım derken kendi umutsuzluğunun kişide bir tür kaderci kabulleniş ve teslimiyete evrilip kendiyle ve dünyayla hiçbir mücadelesi kalmamış bir noktaya çekilmesini görmek ne en azından çok üzücü. bir teslimiyet uğruna ya rab, ne güneşler batıyor. kavramları hayatın ve dünyanın yerçekime maruz kalıyor, ama aynı anda buharlaşıyorlar da. bence çıkış noktamız kendine ve dünyasına müdahil insanda. bunun için de eleştiriyi ve özeleştiriyi yüceltmemizde fayda var.

sen bakma burda kı huur çocuklarına, biz polisimizi seviyoruz, destekliyoruz. akpyi zerre sevmem ama polisleri sevmemek gibi birşeyim olamaz. polisler, askerler,jandarmalar bızım kolluk kuvvetlerımızdır.
edit: eksıleyın huur cocukları eksıleyın. polisler sizin ananızı sıksın, ananızı .

SEN BU terörist acab yazan yazan huur çocuklarına bakma

ah ulan ahh bende polis olabilseydim belki karanlık bir arka sokakta elinde DHKP-C bayrağı olan birinin hunharca coplayabilirdik :/