Beyler kısaca anlatıcağım ister okuyun ister okumayın siz bilirsiniz.

ilkokula başladığımda 1. sınıftı tabii herkese karnesi 5 verilirdi. neyse annem mutlu olurdu tabi.. okul sonları hep ödev verirdi huur çocuğu hoca. 4. sınıfa kadar ödevlerimi anneme yaptırırdım beyler kadıncağız hiç üşenmeden yapardı. pazar günleri olur işte banyoya gireriz daha küçüklüğümüz. annem banyoyu hazırlar üşümeyim diye banyonun sonunda sobanın yanında bekletirdi çıkar çıkmaz ışık hızında oraya zütürürdü. çok saftım arkadaşlarım hepsi kullanırdı dayak yiyip geldiğimde annem gider ailesiyle kavga yapar bana "senden ne çekiyorum oğlum senin yüzünden herkesle kavga ediyorum" derdi amk.

4. sınıfa kadar böyle devam ederdi. neyse babam gittiğinde orda karılarla yatmış huur çocuğu annemde bunu duyunca tabiii beni alıp teyzemgile zütürmüştü artık mahkemeye gittiler girer girmez boşanmışlar zaten annem artık güçlü kalmaya çalışıyodu. emlakçılara ora bura evlere bakıyodu. beyler bunlardan sonra artık bende okuldan kaçmaya başladım bana göre bi yer değildi. annem çok koştururdu okul işlerine lan annem benim başarılı bi oğul olmamı istiyordu ve hiç başarılı olmadım hayatımda. sosyal yardımlaşma, yatılı okul vs. gibi yerlere yazdırmıştı beni fakirdik beyler yalan söylemeyim. internet cafeye giderdim annem para vermezse cebinden alır kaçardım. abi dayağı yerdim. 6. sınıfıma kadar bu olaylar gerçekleşirdi.

6. sınıfta yine aile kavgası yüzünden başka şehire kaçmıştık.. ordada teyzemin sayesinde düzen kurduk. eşya beyaz eşya halı yorgan vs. yardım etmişlerdi. annem kaçıcağımı bile bile yine okula yazdırmıştı, ben bi türlü okullara ısınamadım. yine hep kaçtım. annem artık uğraşmak istemedi abii okuldan kaçıp eve gelince çayı koydu yağ peynir sürdü ekmeğe bende yattım evde kış mevsimi tabii gitti dışarda odun kırdı sobayı yaktı felan vb. işte 8. sınıfa kadar böyle geçti.

8. sınıfta artık anneme gına geldi sıcacık bi yuvamız vardı okuldan sürekli kaçardım yine bıraktım artık okulu anneme gına geldi "yok oğlum artık ne halin varsa gör okutmuycamda seni okuyacağın yok madem çalış" derdi. beyler bende sıska bişeydim lan çalışacak gücümde yoktu. annem artık evi nasıl geçireceğini düşünürdü derkeeen iş buldu tamda onun işi, hasta bakıcısı beyler maaşıda iyi 900 felan artık bu işe başladı gece gider sabah gelirdi ben uyurkene sobayı değiştirir annem bana güzel bi kahvaltı hazırlardı. annem artık kafamı şişirdi çalış çalış çalış diye anne çalışmıcam diyodum gücüm yoook diyodum ama dinletemedim. neyse beyler bu annem bu zamana kadar bana hiç oğlum diye sarılmadı lan ne zaman televizyonu açsam anne-oğul sahneleri gelir duygulanırdım lan ve anneme ben sarılmak istesem sümtükleşme diyerek ve çok sıkıyon diyerek ittirirdi ben bu anneme hiç bi zaman hayırlı evlat olamadım.

Artık 17 yaşıma geldim olgunlaştım. sobayıda ben dolduruyom vb. işte evi ben düzene sokmaya başladım annem çalışır. son 1 yıla kadar bunlar böyle geçti..

2015 artık bizim hayatımızı mutlu etti çok mutluyduk -hemen sevinmeyin- yeni eve taşındık evimiz iyiydi, kalorifer vaar banyosu sıcacık televizyon desen LCD var bilgisayar var internet var vs. işte hepsini taksitle almıştık. neyse annem artık iştende çıkmıştı yeni bi işe bakıyodu malum evdeki eşyaların taksidi için. bende evdeki eşyaları düzenliyodum televizyonu kurdum tabakları felan düzenledim çatal kaşığı çekmeceye koydum vs. böyle devam etti. yaani dayımda yardım etti sağolsun biraz.. dayım "doğalgazı açın ayda parasını ben ödücem" dedi bizde açtık artık ev sımsıcacık ne güzeldi lan ilk defa hayatı zenginler gibi yaşıyodum. bilgisayar vaar internet vaar vaaarda var işte. ee artık annemde iş buldu evdkei eşyaların taksidini felan ödedi dayımdan biraz yardım aldı(önceden dayım yanımızda değildi almanyadaydı işte) doğalgazı felan ödedik ne güzel lüks hayatı yaşıyoduk sabah annem gelir çay koyar kahvaltıya salam sucuk felan koyardı. beyler hayatımda ilk defa böyle güzel anlar yaşadım lan ve o dünyanın en güçlü kadınıydı beni büyüten bana sahip çıkan beni koruyup kollayan önüme herşeyi sunan beni hayata bağlayan bana herşeyi yaşatan kadındı o annemdi. onu hayatta hiç bişeyle değişmem lan. ve o kadına o güçlü kadının hastalığı çıktı annem 51 yaşına girdi artık kol ve damar hastalığıymış galiba.

hastalık çıktığından beri konyaya 4 kez gitti doktor geri gönderdi bunu buda artık gidemem dedi ve bu zaman geldi artık evet beyler (bkz: annem pazartesi ameliyat olacak korkuyorum) burdada girmiştim saat şuan 04:16 suları yani bugün demek oluyo sabah 8-9 gibi hastaneye gidicek anjiyo ameliyatı olacakmış bende bilmiyom ne ameliyatı bu beyler annem ölürse ben biterim ya sokak hayvanlarımdan farkım kalmaz gider yiyeceklerimi çöpte felan bulurum çalışacak gücümde kalmaz intihar ederim başka yolu yok. kalacak yerimde yok teyzem desen suratını asar dayım 1. gün eyvAllah 2. gün hadi yiğenim ben seni teyzengile zütürüm der. beyler çok korkuyorum ya lan düşünün bi kere bile sarılmadı bana bi kere bile bi kere bileee. yine söylediğim gibi sarılmaya kalksam çok yılışıksın oğlum der. neyse akşam üzeri şarj aletini alıcaktım annemden çalıştığı yere gittim açtı kapıyı bana annem ağlıyodu korkmuştu ameliyattan "anne niye ağlıyon" diye sormuştum boşver dedi geldi bi öpüyüm dedim öptüm yanağından annem ağlıyodu belli etmiyodu fazlada neyse anne ben eve gidiyom korkma kendine iyi bak dedim ve arkama döndüm, kızım niye ağlıyon dedim boşver hadi eve git dedi kapıyı kapattı. eve vardım yatağa geçtim hüngür hüngür ağladım artık arkadaşımda yoktu kimsem yoktu.. artık benim için büyük bi gün beyler sabah ameliyata giricek inşallah sağ salim çıkar..

beyler bu entry girerken bile ağladım yazamadığım kısımlar varsa özür diliyorum iyi geceler kardeşlerim..

Edit: abimle konuştum beyler annemin durumu iyiymiş hepiniz iyiki varsınız..

Edit2: Annem taburcu oldu beyler hepiniz çok sağolun zor günümde yardım ettiniz iyiki varsınız lan