benim hiç arkadaşım yok var ama yok işte

Hayatın gizli satırları arasında görülmeyi bekleyen 'sen'leri görmek gerekir. Seni sen yapan şey özünün içinden bir şeyleri çekip almandır. Seni sen yapan şeyler başkasına ait olursa eğer 'sen' olmazsın. Sen 'o' olursun. O da başkası ve sende başkası.

Sessizliğe gömülmüş bir geceden kaçıyorum. Nefesiyle uyandığım bir çığlığın ruhumda uyandırdığı alışılmış benliğe tekrar gömülüyorum. Sonra onun içinde kayboluyorum. Birbirine bağlanmış halkalardan sızan aydınlığın tadı her şeye bedeldir aslında.

Hatırsız bir hayatın soluk yüzlü genci... Değişen her zaman yüzler olmuştur. Gönüller değişmez, anılarda öyle. Sevgi neferlerin tek tek koparken ruhundan, gençliğin gelir yanına seni kurtarmak için. Ama sen görmezsin.

Dalıyorsun uzaklara. Görmek istediklerin ve görmeyi istemediklerinin savaşını izliyorsun. Hayallerinin ve pişmanlıklarının savaşını... Göz yaşların aktıkça savaş bitiyor, bitiyor ve duruyor. Nefes aldıkça yaşıyorum demeyi öğreniyorsun.

uzun zaman once yazdigim bu satirlarin onemi hic yitirilmemis ben dunyamda. hep ayni canlilikla devam ediyorlar gorevlerine.

para icin mi ? ciks icin mi ? ask icin mi ? koca dunyada hayat nasil sadece bunlardan ibaret olabilir aklim hala almiyor.

biliyor musun be sevgi neferi insanlar aslinda hic karmagib degiller. tek sey insanlar kendini degil beyinler insanlari kontrol ediyor. beyinler piclik yapiyor ve mukemmeli bir maymundan dusuk seviyeye indiriyor. insan ise farkinda olmuyor. cunku insan ben yaptim ! diyor.

beyin cok fonksiyonlu bir evrendir. ve beynin icinde yasadigin bir dunyan vardir. eger o dunyayi sen yonetiyorsan beyin senin demektir. eger ki beyin denen gezegenin boslugunda kaybolduysan beyin herzaman ki islevini gorur. bu tipki kisin gelince kar yagmasi gibi. o dumduz bir cizgidir. o cizgileri sen sekillendirebilirsin.

iste o cizgilerde ask para ve ciksten ibarettir. o cizgiyi sekillendiremeyenler benim gibilere asosyal ergen kendini filozof saniyor diyenlerin ta kendisidir.

ergen degildim ben. sakallarim cikmisti. sacim uzamisti. saddam gibi olmustum. ama devirdiler beni.

toparlandim. kendime koca bir dunya kurdum.

o dunyanin guzelliklerinden en ufak bir haberi bile olmayan siz aciz zavalli pisliklerin yasamini inceliyorum hergun. hemde hergun.

bu beyinler asla ic dunyaya acilamazdi. cunku muhurlenmisti. sadece kendi bildigi dogrular ve yanilanlar... beyaz bulutlarda uzanmak ve dunyayi izlemek. kapanmis bir havanin insana verdigi huzur. huzurun insana verdigi yepyeni bir ruh. esen ruzgar ve kendi coplugunde ki coplerin hareket etmesi ve sesler cikarmasi.

yasamin belirtileridir bunlar.

Ne yaptığının farkına varamadığın zamanlar, ve sonrası pişmanlıklar. insanlar hep bu iki denklem arasında kaybolmuştur. Fakat hiçbir zaman vazgeçmezler.
Bazende farkında olup bir şeyler yaparlar. Sonucunda tekrar pişmanlık yaşar ve etrafına yaptığı şeylerin doğru olduğunu göstermeye çalışarak pişmanlık duygusunu bastırmaya çalışır. Bu da bizim ne kadar aptal canlılar olduğumuzun kanıtıdır. ben aptal degildim...

Hayat hakkında istediğin kadar bilgi öğren. Eğer yaşamayı bilmiyorsan, ezilen yine sen olacaksın. Su gibidir hayat. Dokunur ve hissedersin ama hiçbir zaman tutmayı beceremezsin. Önce eline bir bardak almayı öğrenmelisin. Sonra onu istediğin gibi doldurup içmelisin. Yapamıyorsan eğer sen mükemmel olduğunu bilmiyorsun demektir. Ve hayat seni iyi ki ezmiş zavallı insan... Sen acizsin ben ise mükemmelim.

Hayat yaşamak mıydı ? Yoksa yaşamanın ötesinde bir yalnızlık mı ? Soruyordum kendime. Ama cevap verecek bir beni bile bulamıyordum. Tek nefeslik anın hasretini kusuyordum ruhuma. Beni anlayan bir çift göze muhtaç olduğum hissi yaralıyordu zihnimi. Düşünemiyordum. Kaybolmuşluğun tadı ovuşturuyordu bedenimi.

Sessizliğin sesi,
Bozdu yine sessizliği.
Kaybolan bir ruhun
Yüzü olur muydu ki ?
Karanlık çökünce üzerine,
Tek nefesinde yalnızlığın
Boğulursun.
Kapanmışlıkların aydınlatır zihnini...
Ve sen hiçliğin tadını
Hissedersin.

Kapalı kapılar ardından izlediğim şehir var karşımda. izlemeye korktuğum bir şehir.
Dehlizlerde kaybolup gitmiş bir sürü ruh gördüğüm. Hiçbirinin kurtulmak gibi bir düşüncesi yoktu. Çünkü her biri yaşdıbını kabullenmiş olmakla beraber insanlığını yitirmişti. Sadece aşk ciks ve para üzerine kurulu bir dünyada farklı şeyler yaratmaya çalışan ben. Nereye kadar dayanacağımı bilemiyorum.

insanların sende ne gördüğü önemli değil. Önemli olan insanın kendine bakıp ne gördüğüdür.
Boş bir tuvale resim çizmek değildir insanın kendinde ne gördüğünü. O tuvali nelerle doldurduğudur asıl olan.

insanlar neden uzulurler onuda hic anlamiyorum. ne icin uzulurken ve neye uzulurler ? sevgili denilen olay vardir ya hani. aglarlar falan...

insanlar goremediler. gorememeleri normal cunku cok az insan kor olarak dogmadi. digerlerinin biraz gayret etmesi gerekiyordu. ama onlar kor olduklarinin farkinda degildiler. dunyanin onlara sundugu bana gore tirnak kadar zevklerle mesgulduler hep ve oylelerde halen. ben bu satirlari yazarken onlarin gozunde atarli bir ergenim. bu cok bilmisliktir. ben ergen degildim halbu ki.

bu nedir biliyor musunuz ? aptal oldugunu kabul etmeme uzerine karsidaki insana karsi istemsiz gerceklesen savunma mekanizmasidir. insan istesede engel olamaz cunku ozunde bu vardir. o yuzden cevap vermeyecegim bu aptallara.

dunya sizin icin cok kucuk aptallar. cunku kendi coplugunuzde ask para ve ciks var sadece.

temelinde ise kocaman bir on yargi. herseye karsi.

toplum gerçek değildir. gerçek olmadığı için gerçek olanlarıda soyutlamaya çalışır. toplum insanlara ideoloji aşılar. toplum insanlara emir verir hep.

toplum insanları yönetir. peki insan nasıl bu kadar aptal olabiliyor ? neden kendini yönetmek istemeyip kendini 5 para etmez düşüncelere satıyor.

insanlar huur. kendini düşüncelere satan bir huur.

insanlar imparator işçisi olmayı seçiyor.

insanlar bir tak olduklarını sanırlar toplum içinde. ben gibi toplum dışındaki insanlara acırlar.

bana hep acıdılar. ben eziğim... ben kimsesi olmayan boş bir tarlayım.

onların gözünde.

ama ben kendimin tanrısıyım ! beni sadece kendim yönettiğim için bu haldeyim. peki neden yalnız yönetmek istedim kimse olmadan ?

insanlar hep sandıklarıyla yaşarlar. emin olarak yaşamayı hiç düşünmemişlerdir. hep olasılıkla üzerinde olan hayatlarını kendilerini kral olarak görürler.

mutlak yaşamı bulmak olasılık gerektirmez.

insanlar alışılmıştır.

alışılmışlığın tadı insanın heyecana olan susuzluğunu gidermez.

peki arkadaşsız ben şuan ne mi yapıyorum ? ulan bilmiyorum. şuan kendimi rüyada gibi görüyorum aynalardan. ne gerçek ne yalan göremiyorum. ben körüm siz ise benden kör.

yazdığım bu satırlar bana belki söyler bunların gerçek olup olmadığını.

hey sevgi neferi, şuan bu yazıyı yazıyorsun ve bu gerçek. emin ol gerçek. şuan düşünüyorsun ve yazıyorsun bunları. rüya değil bu.

öyleyse bu gerçek...

zihnim bir yumak halinde. çözmeye üşeniyorum. çünkü yoruldum artık. saçmalıkları açığa kavuşturmaya çalışmaktan sıkıldım artık.

ne oldu biliyor musunuz ?

benim artık ölme vaktim geldi. hissediyorum. yapacak birşeyim kalmadı dünyada. sonsuzluğuma gitmek en iyisi olmaz mı ?

on yargilar uzerine insa edilen hayatlar kadar sacma goruntuler yoktur belkide. insanlarin eline istediklerini yapabilme firsati verilmisken bu cokuntu ruh hali kisitlayabiliyor istenilenleri...

bu ruhun ebediyeti var miydi ki belli miydi birseyler ?

insanlar neden hic olmeyecekmis gibi yasarlar biliyor musunuz ? cunku unuturlar. insanlar insanlara birseyleri surekli unutturur ve tanriymis gibi yasarlar. oksijenini soludugu gezegende mukemmel ama bir hic oldugu aklina gelmez. ve ben buna en buyuk onyargi diyorum.

olumsuzluk...

reserved

şu kaybedenler kulubünü izle amk artık

bunlar sizin tabirinizle asosyallik. a-sosyal ? sosyal ?

bu olan birsey. dogustan gelen birsey bu. ulan ben mi istiyorum boyle olmasini. anlamiyor musunuz ulan insanlarla birlikte olamiyorum !

bu durum iyice gibici bir hal almaya basladigi zamanlar uyuyorum. uyandigimda ise aklima gelen sayili seyler sunlar.

bugun halletmem gereken dersler.
kendi coplugumu kontrol etmek
ve saatlerce oturup hicbir tak yapmamak.

insan bir koltukla nasil saatlerce hicbir sey yapmadan oturabilir ? sadece etrafina bakarak ? yapacak bir isiniz olmadiginda oluyor bunlar emin olun.

benim kadim dostlarimdan biriside sifondu. klozete oturup saatlerce sifonla sohbet ederdim. japar marka bir klozet.