Bitirdi konuşmayı odasına giricekken durdu yanımda. Neden öyle davrandın dedi. Ben seni ezmesem sen beni ezicektin dedim. Seninle uğraşıcaz dedi. Uğraşmak isterseniz dedim. Kes şunuda sınıfını belirleyelim dedi. 4C benim sınıfımdı artık. Nerde hocam yardımcı olurmusunuz dedim üst kattaki koridorun sonunda dedi sağolun hocam kusura bakmayın dedim. Kusura bakmayın dememdeki sebep terbiyesiz değil , kendini ezdirmeyen biri olduğumu belli etmekti. Üst kata çıktım koridorda ilerliyorum. Herkes bana bakıyor , rahatsız oldum. Koridorun sonuna gelene kadar ecel terleri döktüm. Sınıfın kapısının sağ tarafındaki tabelada 4/C yazıyordu. Girdim içeri herkes takılıyor kafasına göre. Sıra bakınıyorum bende kendime. Oturdum boş bir sıraya öğretmen masasında oturan biri dolu orası dedi. Kalktım , o kadar geri zekalı vardı ki sınıfta hiçkimse benim yanım boş demedi. Bu sınıfta sıkıntı çekiceğim belliydi. Cam tarafındaki sıraların en arkasının bir önündeki sırayı boş gördüm. Oturdum sıraya yanımdaki eleman arka sıraya geçti. Aldırmadım , hoca girdi sınıfa. Beyaz saçlı , uzun boylu , takım elbiseli bir tipti. Merhaba arkadaşlar dedi herkes merhaba hocam falan tanımadığım için ses etmedim. Yeni bir arkadaş gelmiş dedi. Herkes bana baktı bir anda. Neden bakıyonuz la der gibi süzdüm hepsini. Hoca ekledi , nerden geldin dedi barbaros ilköğretim hocam dedim. Hoca camide dedi , o lafta dizide dedim. Herkes yine güldü. Hocaların hepsini yerlebir ediyodum. Kes lan sesini otur dedi. Kaç yaşında lavuk amk bir vursa iflağımı giberdi. Oturdum yerime.

3.sınıfta Asyaport yapılacak dediler. Barbarostaki ortaokulun yanına bir bina daha diktiler 1sene orada okudum. Tekirdağlı olanlar bilir. Barbarosun tepesine diktiler ilköğretim binasını. Oraya geçtiğimizde Hayriye hoca gitmişti. Dostum kalmamıştı. Birtek burak vardı oda bizim okuldan değildi. 3.sınıftayken 6tane hoca geldi gitti. Buna babam biraz sinirlenmişti. Bizim müdürde muallaknin tekiydi zaten. Süleyman Egi , beynini gibtiğim huur çocuğu. Herneyse beyler 4.sınıfa Tekirdağ Atatürk ilköğretim okuluna yazıldım, hani şu tuğlacılar lisesinin altındaki. Okul açıldı müdürün konuşması falan herkesin sınıfı belli fakat benim belli değildi yeni geldiğimden dolayı sıraya girmedim ve sıranın arka tarafındaki kahverengi banka oturdum müdürün konuşmasını dinliyorum falan. Müdür beni gördü sırana geçsene ne arıyosun orda dedi. Bağırarak sınıfımı kendin belirle dersen eyvallah belirlerim dedim. Herkes güldü. Müdür terbiyesizlik yapma dedi , o zamanlar bilinmeyen bir lafı kullandım. Haklısınız hocam terbiye-sizsiniz dedim es vererek. Herkes yine güldü aralarında konuşma başladı kim bu falan. Aldırmadan okulun bahçesinden binaya girdim müdürün odasının önüne geçtim bekliyorum. Konuşmasının bitmesini , bitsin de gelsin sınıfımı belirlesin artık diye homurdanıyorum.

Dediğim gibi ölüm kalım olmadığı sürece devam edicem dinleyen yok fakat anlatıcam. Belki gizlice okuyan biri vardır kendini belli etmesede farketmez. Benim amacım prim değil , içimi dökmek.

Hocaya sevdirdim kendimi , beni sınıfta tek seven kişi oydu zaten. Öyle böyle derken 2. sınıfa geçtik. Yazmayı hiç sevmezdim , birgün yanına gidip öğretmenim ben yazmayı sevmiyorum dedim. Ne yapalım dedi ben yazmasam olur mu dedim , bir şartla derse daha fazla katılıcaksın zaten dinlediğini kapıyosun dedi tamam hocam dedim geçtim sırama. Sınıftaki herkesten daha zekiydim bunu Hayriye hoca söyledi. 2. sınıfı hiç yazmadan geçirdim. Ama sözümü tuttum tüm dersleri pür dikkat dinledim. Mahallede burak diye bir çocuk vardı , onunla kanki olduk. O zamanlar bilgisayarım yoktu onda vardı. Çıkan oyunları bana anlatırdı. Yeni bir oyun çıkmış dedi nasıl dedim köpekleri falan öldürüyosun level atlıyosun kılıçlar falan var , bende bilgisayar yok beraber oynardık dedim. Gerçekte oynayalım dedi , nasıl dedim kaptı 2tane sopa geldi , böyle dedi gitti köpekleri dövmeye başladı 2level olduum diye bağırdı. Nabıyon lan hayvan derken bende gaza geldim dövmeye başladık köpekleri. Ben 3 levelim ben 5 levelim derken mahalledeki köpekler kaçtı. Yan mahallelere dadandık. En son ben 140 levelken bilgisayar aldı babam bana. Ordan devam ettik. Yazık hayvanlara o kadar dövdük vallaha. Şuan hala onun vicdan azabıyla yaşıyorum.

Hikaye uzun sürücek arkadaşlar herşeyi ekgibsiz anlatmaya çalışıyorum kafanızda canlandırmaya çalışın diye. Tabiki bu kadar yavaş ilerlemiyecek. Karakterlerin anlatımı geçince hikaye hızlanıcak tabiki. 5parta kalmaz 5.sınıftayım (yani olayın asıl başladığı yer)

Hayriye hocanın bizim öğretmenimiz olacağı açıklandı. Homurdandım , dış görünüşünden dolayı bir öğretmen bunları haketmezdi. Çok geçmeden bunu farkettim , yada farkettirdi.
Sınıflara girdik isimlerimizi söyledik ilk dersi konuşarak geçirdik. Sohbet ediyoruz hocayla. Gelecekte ne yapıcağımızdan falan bahsediyoruz. Sıra bana geldi sen ne olucaksın bakalım dedi öğretmen dedim , oysaki gelecekteki hayalim bu değildi hatta çok daha farklı birşeydi. Neden dedi , benimde yanığım var dedim ve hafifçe sırıttım o'da kendi halini hatırlamış ve üzülmüş bir ifadeyle başını eğdi ve devam etti her yanığı olan öğretmen olamaz dedi bende devam ettim temiz ve saf bir tebessümle o sizin öğretiminize bağlı dedim. Zekisin , ama benim kadar değil dedi. O sizin öğreteninize bağlı dedim. O'da gülümsedi ve oturabilirsin dedi. Sevmiştim hocayı , dahada sevecektim , hala seviyorum. Kafanızdaki hayriye hoca nasıl biri bilmiyorum ama kızıl saçlı, suratını yanıklar kaplayan ,orta boylu , sert ve disiplinli bir hocaydı.

Panpa naptin sen amk en basa gittin bu hikaye bitmez ben kacar hadi selametle kal.

Seri devam ediyorum

Başlıyorum ,
Öncelikle ben tekirdağın barbaros beldesinde hayatımı sürdüren biriyim.
Babamın 28yıldır bir marketi var ve Allaha şükür maddi bir sıkıntım olmadı hiç. Hiçbir zaman boynumu önüme eğmedim , ne maddi ne manevi. Çalmadım çırpmadım , babamla aram kötüyse para istemedim. işe girdim çalıştım kazandım.
Kendimi tanıtma evresini geçelim , 1.sınıftan başlayalım.
1.sınıftaki alperen herzaman olacağı gibi yalnız bir alperen. Yaşadığım yerdeki barbaros ilköğretim okuluna gittim. Burada yaşayan bilir Asyaport limanının yapılacağından dolayı okul kapatıldı fakat inşası şuan hala sağlam halde. Tek değişikliği içine öğrenciler değil , baliciler giriyor olması. 1.sınıfa başladığımda herzaman yapacağım gibi geçtim sağ en arka sıraya oturdum. Herkesi tanıyorum sınıfta , nede olsa yaşadığım yer. Fakat tanımama rağmen bir muhabbetim yok hiçbiriyle kendi aralarında oynarlardı. Yada ben oynamak istemezdim. Saçma gelirdi bana , ben hep yaşımdan büyük davrandım. Babam bana okula başlamadan önce zalime alp mazluma eren olucaksın ismin gibi dedi (alperen) anlamamıştım onu. Gittim anneme sordum ne demek dedim. Birine kötü davranana , karşı durucaksın Kötü durumda olana da her daim yardım ediceksin demişti. Hayat felsefemi daha okula başlamadan önce edinmiştim. Okula annem bıraktı beni ilk gün 4yıllık hocalarımızı görücez falan. 1.sınıfların hocaları tam karşımda duruyor müdür konuşuyor , biz dinliyorduk. Tıpkı bir koyun sürüsü gibi dizilmiş olan veliler ve öğrenciler müdürü uzattığından dolayı kızgın bakışlarla süzüyordu. Yüzü ve kolları yanık bir öğretmen gördüm 1.sınıflardan birtanesinin öğretmeni olucak o'da. Adı Hayriye . ilk gördüğümde anne ne olur o olmasın öğretmenim diye sızlanmaya başladım. Annem sus dedi bana. Sustum. Tecavüz kaçınılmazsa zevk almaya bakıcaksın gibi birşey oldu bu. Oysaki ben öyle biri değildim sol kolumun eklem yerinde 15 cm uzunluğunda 7-8cm en'inde bir yanığım vardır. Ve hiçbir zaman insanları dış görünüşüne göre yargılamadım.

rezerveddin ihsanoğlu

Hayat hikayemi anlatıyorum lan bin'ler hikayemi daha hiçkimseye anlatmadım , anlatamadım. Kimsenin bana acımasını istemiyorum , sizde acımayın. Ama oturun dinleyin . Sonunda ölüm kalım olmadığı sürece bu hikaye bitecek. Lütfen verdiğim adreslere gitmeyin. Olayı apaçık anlatıcam. Size güveniyorum. 10Dakika sonra başlıyorum. Rezleri alın bekleyin. Rez gelmesede başlıyacam.