Ne aşktan yana nede aile ilişkisinden, ne iş-güç'den nede okuldan. Ne babam bana sevgi gösterdi nede annem eve geç kaldım diye meraklandı. Ne kardeş-abi sevgisi gördüm ne de dayı amca. Ne zaman bir şey yapsam hep suçlu oldum fakat benim yaptığımın aynısını başka birisi yapıp başarılı bulundu. Hatamı yapıyorum, doğrumu. Bilmiyorum, daha doğrusu bildiğim şeyleri bilmemezlikten geliyorum çünkü ruhum buna izin vermiyor. Hayatım bir evin duvarlarına bakıp düşünmekle geçiyor yanlışı bulamıyorum garip olan ise doğruda yok şıksız bir sorunun içinde kalmışcasınayım. Ne ederim var ne giderim ne yapmalıyım? intihar mı? Yoksa yeni bir hayat mı? Yoksa her şeyi bırakıp bir iş sahibi olmak mı? ya da her gün analiz yapıp iddadan köşeyi dönmeyi beklemek mi? ya da hayatın bana gülmesini mi beklemeliyim? Bilmiyorum, kafam karma karışık işin ucundan çıkamayacağım konular var, daha çok anlatılacak fakat karşında ki kişiyi inandırmakta zorluk çekeceğin konular.

Ben sana burda bu çektiklerin sonucu cennete gidiceksin gibi şeyler yazmiycam. Çünkü kesin olarak bilmediğim şeyler hakkında konuşmam.

Benim sana söyleyebileceğim tek şey var. O da sen o çukurdan çıkmaya çabalamadıkça kimse sana yardım etmek istemez. Bi dene be kardeşim. Git iş ara. Imkanın varsa dediğin gibi yeni bi hayata başla. Ama sen sen ol kimseden yardım bekleme. Ne kadar çok yardım istersen o kadar derine inersin.

Burda senin bi ailen var. Biyolojik olmasada seni seven bir aile. Kocaman bir aile. Gerektiğinde sana "özet geç bin" de diyecek bir aile.

Lütfen Savaşmayı Bırakma. Çünkü pes edenler asla hatırlanmaz.

mal değilsin sorun sende değil

sorun sen değilsin ama böyle olmasının mutlaka bir sebebi vardır

Birader bu bir imtihan ve zorlu bir sınavdayız maneviyata yönelmeni tavsiye ediyorum .Haddime değil belki ama huzuru bu gelip geçiçi zevk ve nefse kaptırmış kişi veya varlıklarda bulamassın. aradığımız huzur iki elimizin alnımızın aşağıya gidişinde *

Bu durumlara göğüs gerersen herşeye sahip olursun panpa sık dişini az kaldı

kendi doğrularını kendin yarat