benim bu babam nasıl adam amk

anlatıyorum artık içimde saklamaktan bıktım. benim hafızam pek kuvvetli değildir ama en azından duygularımı anlatabilirim. geçen seneydi sanırım basketbol takımındaydım. sürekli maçlarım filan vardı sağolsun annem filanda izlemeye geliyodu ben çok mutluydum. bir gün yine maçtan dönüyoruz kırmızı bir fiat doblo gördük.

ben hiç dikkat etmedim. fiat dobloyu gördükten sonra gözüm devam yola gitti. annem dikkatli bakmış olmalı hemen durdurdu ben noluyoruz amk demeden indi arabadan. kırmızı dobloya bakıyodu hızla kaçar gibi gitti doblo. ben zaten anlamıştım içinde babam olduğunu yoksa neden durdursun arabayı annem o şekilde? neyse annem in gözlerinden yaş akıyo.

ben: anne noluyo ya?
annem: baban vardı arabada yanındada bir kız vardı!
ben: ne! anne yanlış görmüş olmayasın?
annem: yanlış görmüş olamam zaten yanında kız olmasa hızla kaçıp gitmezdi.
ben: anne tamam gel gidelim eve konuşursunuz sonra..
annem: konuşucaz zaten

annem sonra hızla arabayı eve doğru sürdü ama o sinirle kaza yapmasından filan korkuyodum. işte o gün içimden bir parça gitti bir şeyleri kaybettiğimi anladım..

annem son hız ara sokaklardan geçti. evin önünün biraz ötesinde babam arabasıyla içeride bekliyo filmlerde olduğu gibi dümdüz bakıyo öyle..

annem: sen çık yukarı kardeşini oyala.
ben: anne noluyo ya geleyim mi bende.
annem: sen karışma!

annemi hiç bu kadar sinirli görmemiştim. zaten sürekli kıskanırdı babamı annem. çok severdi çünkü babamı. babamdan bahsedeyim biraz.

1.90 boyunda 90kg civarı. siyah saçlı kahverengi gözlü. genelde görenler kenan imirzalıoğluna benzetir. bayan kuaförü (evet bayan kuaförü zaten bütün sorunlar bunun yüzünden di)

annem den bahsedeyim: 1.68 boyunda 55 kg mavi gözlü kumral. ev hanımı. normalde oda bayan kuaförü olmak istemiş ama abisi öldükten sonra okumayı bırakmış..

annem babamın arabasına doğru gitti. ben iyice korkmuştum beyler. ama öyle böyle değil. karnıma ağrılar giriyodu. anneme çok bağlıyımdır. babamıda çok severim ama annem in yeri ayrı. ne istesem yapmıştır annem bugüne kadar. hiçbir zaman beni kırmaz. bende onu kırmazdım.

asosyal sayılabilcek biriyim. kendimi anlatmama gerek yok zaten bu yazıyı okuyanlar beni azda olsa tanıyabilcekler. evimiz müstakildi anneanneme ait. 4 katlı 1. bodrum 2. katta anneannem oturuyo 3. katta dayımlar. 4. katta ise biz annemlerle.

neyse ben yukarı doğru çıktım kardeşim çıktı hemen heyecanla. annem nerde filan diye. bende bir şeyler dedim geçiştirdim onu. onlara farkettirmeden balkondan hafiften arabaya baktım. annem çıldırmış bir şekilde babama bağırıyodu. babam bir şey diyemiyodu. bu sahneyi görünce içimde babama karşı aşırı nefret birikti bıraksalar bir kaşık suda boğardım o derece. anneme bunu yapmaya hakkı yoktu. annem babamın bir dediğini iki etmezdi. bumuydu karşılığı ?

5-10 dk hareketsiz bir şekilde koltukta oturdum sonra dayanamadım yine baktım pencereden bu sefer araba yoktu..

iyice terlemiştim zaten. anneannem noluyor olum sana filan dedi. iyiyim sıcak bastı biraz ondan dedim. sonra pencereden araba sesi geldi. benim iyice sinirden filan elim ayağım titriyo. bunlar indi arabadan aşağıya ama halen bağırışıyolar. bütün mahalle bakıyo annemlere sonra babam sinirlendi bindi arabaya gitti.

ben içimden diyorum: "bitti artık bitti düzelmez düzelemez.." boşanırlar artık. nasıl alışıcam bu duruma filan diye düşünüyorum. ne güzel iyi kötü hayatımız vardı geçinip gidiyoduk derlerdi ya bizimkide öyleydi işte.

annem çıktı yukarı ben meraklı gözlerle ona bakıyorum. gözleri kızarmış kan çanağına dönmüş. annem benim canım annem kimsenin seni üzmeye hakkı yok. çıktık en üst kata annemle çok ısrar ettikten sonra annem anlattı..

annem: o arabadaki kız müşterisinin kızıymış. yolda görmüş bunu gidiceği yere filan bırakırken bizi görmüş.
ben: o zaman neden kaçtı öyle?
(dıbına koyim bende yangına körükle gidiyorum ağzımdan birden o sözler..)
annem: benim suratımı görünce öyle korkmuş kaçmış hemen oda kabul ediyomuş kaçmasının yanlış olduğunu..

benim kafam iyice karışmıştı. üzerime ağırlık çökmüştü. uyumaya gittim. ama uyumak kolay mı beyler? içim kan ağlıyor. 2 saat dönüp durduktan sonra uyudum.

size demiştim 1. entry de hafızam kuvvetli değildir diye. haklıymışımda. aslında bu olayın öncesinde bir olay daha var. nasıl anlatıcam bilmiyorum ama utanıyorumda biraz.. anonimiz filanda bunu söylemelimiyim bilmiyorum..

@9 @13 @14 @15 @17 @21 @23

dinleyenlerin olması beni mutlu etti teşekkürler hepinize

neyse anlatmaya devam..

geceleri uyandığımda babamı televizyonda erotik show tarzı programlar izlerken buluyodum bazen. rahat bırakıyodum izlesin amk erkek değil mi filan diye düşünüyodum. biz sanki hiç izlemiyoruz. ama korktuğum şey annemin bunu görmesiydi.

sabah uyandım artık her şey farklıydı. annem farklıydı ben farklıydım. annem hiç konuşmuyordu. bazen odalarda ağlarken buluyodum. beyler o kadar kötü oluyodum ki. beni doğurup 9 ay karnında taşıyan kadının bu denli üzülmesi beni berbat bir hale sokmuştu. bende ruh gibiydim artık babam ruh gibiydi. kardeşim yüzünden ayrılamıyorlardı. okula gidip geliyodum eve bile gitmek istemiyodum. çünkü annemi o halde görmek..

@25 panpa daha anlatıyorum geçen seneden bu zamana geliyorum yine olaylar karıştı..

http://www.youtube.com/wa...yDncI&feature=related
okurken dinleyin arka planda

bir gün yine annemi bir odada ağlarken buldum. gözleri şişmişti artık. gittim yanına hiçbir şey demedim. sadece sarıldım annem dediğim kadına. beni seven insana. öyle bir sarıldım ki 10dk aynı şekilde kaldık. o anlattı ben dinledim. benimle konuşmak ona daha iyi geliyodu. işte o günden sonra ne derdi varsa o anlattı ben dinledim. bazen benimde ufak sıkıntılarım oluyodu. onunkiyle karşılaştırılmaz ama bende ona anlatıyodum. günler geçiyordu biraz iyiye gidiyordu durumu bazı zamanlar gülümsediğini görebiliyordum. tek mutluluğum oydu. beyler milyonlar verseniz o gülümseye değişmezdim..

bir gece uyuyodum ve ansızın uyandım. sarhoş gibiydim bildiğiniz. sesler geliyodu balkondan. dinlemeye başladım. konuşanlar tabiki annem ile babamdı.

annem: sen nasıl izlersin öyle şeyleri!
babam: ben erkeğim izlemeye hakkım yokmu bazen erkeklerin böyle gereksinimleride vardır. falan filan dediği işte.

aklıma gelmiyor fazla bişi sonra bişi oldu babam dedi o zaman ayrılcakmıyız. onu demesiyle benim içimde bir şeyler oldu. kalbim hafif sıkışır gibi oldu. gözlerim seyiriyodu. sonra gözyaşlarım akmaya başladı. ben dahasını duymamak için yastığı aldım kulağıma bastırdım. dahasını duymak istemiyordum..

nasıl olduysa o gece bi anda uykuya daldım. sabah kalktım ama artık iyice sersemlemiştim. anneme söylemedim onları dinlediğimi. dahada üzülmesini istemedim anlıcağınız..

annemle babamın evlilik yıldönümü 1 gün sonraydı. ben olacakları merakla bekliyodum. belki babam bir şeyler yaparda annem in gönlünü alır. tabi bu olanlardan sonra zorda..

işte o gün gelmişti. annem belli etmesede babamın napıcağını merak ediyodu. öğlen filan geçti heyecanla. sonra babam geldi eve üstünü filan değiştirdi. sonra geçti koltuğa oturdu televizyona. biz meraklı gözlerle babama bakıyoruz. kardeşim bir anda babama gidip "baba anneme hediye almadın mı evlilik yıldönümü için" babam "aaa unuttum bugün müydü o filan o" dedi. işte bu sefer annem iyice çökmüştü suratını görmeniz lazımdı..

berbat durumdaydı annem.. biz odalara dağıldık o şekilde. ben odada salak salak oturmuş duvara bakıyodum. sonra susama bahanesiyle mutfağa gittim. salonda bağırışma sesleri geliyodu. hemen dinlemeye başladım.

annem: sen nasıl unutursun bugünü ya!
babam: unuttum ya aklımdan çıkmış.
annem: inanamıyorum sana ya..

biraz daha yaklaştım salona babam çantasının içinden küçük bir kutu çıkardı. attı annemin önüne annem içine baktı. altın küpe filan vardı içinde. annem salak gibi olmuştu onları görünce bende öyle.. sonra neler olduysa annem ile babamın arası biraz olsun düzelmişti. o kısımları pek hatırlamıyorum..

sonra babam evdeyken filan telefonla mesajlaşıyordu. annem sorduğundada müşterim filan diyodu. ama annem yine içten içe doluyordu. halen unutmamıştı o araba olayını. bende öyle soğuk davranıyodum babama. nasıl düzelebilirdim ki ? babam sonra nedense annemin evde olmadığı bir gün geldi benle o araba konusunu konuşmaya. içimden diyorum ne diye geliyosun amk diye. babamdır saygı filan duyarım ama bu olaylar iyice yıpratmıştı baba oğul ilişkimizi.. anneme anlattıklarını banada anlattı. üstüne şunları söyledi;

ben öyle bir şey yapsam senin idman yaptığın yerin ordamı yaparım? bide şöyle bir şey vardı beyler. babamın teknesi vardı küçük. onunla pazar günleri filan balık avlamaya gidiyodu arkadaşlarıyla ortak almıştı tekneyi. neyse sonra babam dedi tekneye gidicem diye alırım kızı ne yapıcaksam orda yaparım..

benim bi anda gözyaşlarım akmaya başladı. bu ağlama filan diyo. zaten o an kendimden nefret ettim neden ağlıyosam dıbına koyim!

dinleyen herkese teşekkür ediyorum. hikayeme ortak olduğunuz için..

neyse devam.. öyle bir şey yapmadım zaten aldatmayan erkekte yoktur bunu bil dedi. iyice afalladım amk. ne alaka şimdi aldatmayan erkek filan. aldatmıştır belki bilmiyorum. zaten beni gibleyen kısım bu değil. annemin üzülmesi benim derdim. bazen annemle tartıştık boşansak üzülme filan dedi. yok anne üzülmem kardeşim de alışır merak etme dedim. ama varya bunu söylerken içimde bir gram üzüntü yoktu. kardeşim için üzülüyodum o kadar bide annem üzülürse ben üzülüyodum.

babam evde ruh gibi dolaşıyordu konuşmuyolardı hiç. salonda yatıyodu babam. annem odada yalnız yatıyodu. ben artık boşansalarda şu sahneyi görmesem diye düşünüyodum.

1 ay filan bu durumdaydılar. sonra araya akrabalar filan girdi. buna bir dur demek için. babamla konuştular hep. dayım amcam filan hep konuştular. babamda boşanmak istemiyomuş seviyomuş annemi.

annem sitem ediyo o zaman neden hiç konuşmuyo benle filan diye. kafası karışıkmış babamında.. çocuk çocuk triplere giriyo. düşünün bide haklı olan annem sesini bile çıkartmıyor canım annem. babam arada ilgili baba gibi davranıyodu zaten farkediyodum bunu. senelerce ilgilenmedi hiç şimdi ilgilenmeye başlamıştı. noluyoruz dıbına koyim olmuştum.

bizim bodrum katı vardı ya. ordada bissürü hayvanlar besliyodu babam. leş gibi tak kokuyodu eve giren çıkıyodu hemen. ama yinede annem sesini çıkartmıyodu. anneannem karşı çıkmıştı ilk zamanlar sonra annemin evliliğine zarar gelmesin diye oda sustu. ama aşağısı bildiğiniz hayvanat bahçesi gibi istek olursa caps alabilirim.

bir gece annemle babam konuşmuşlar babam mayıs ayında hayvanları çiftliğe zütürcem demiş anneme. boşanıcaklar ya o yüzden. aslında boşanıcaklarıda kesin değil o zamana kadar düşüncekti babamda. zaten ev anneannemin. annem iyice değişti beyler. ağlamıyordu artık. ama ruh gibiydi düşünceliydi sürekli..

sonra bir gün amcamlar annemle babamı aynı ayna çağırdılar evlerine. babam annemin geliceğini duydu ya işim var gelemem filan demiş hemen. sonra iyice sıkıştırmışlar babamı amcamlar zütü sıkışınca gitmiş hemen. bunlar uzun uzun konuşmuşlar saatlerce. annem çok şey anlatmadı tabiki..

biraz daha ayrıntı vereyim babam hakkında. babam çok sinirli biridir. patlayan bomba gibi. ilkokulda filan hemen olay oldumu yetişip gelmiştir. kahramanım gibidir yani. ah baba ah keşke bu olaylar hiç yaşanmasaydı biz seninle yine aynı kalsaydık. ne gerek vardı dıbına koyim. bir huur için lan bir huur için annemi üzmeye ne gerek vardı.

aldatıp aldatmadığıda kesin değil. ama olaylar aldattığı yönünde. bide şöyle bir ayrıntı var. ben babamdan küçüklüğümden beri çok korkmuşumdur. annem kızsa bişey olmazdı ama babam kızdımı akan sular dururdu. hiç vurmazdı bana dövmüşlüğü yoktur. ama küçücük ikazı kızması filan yeterli olmuştur. bazen öyle kızardı ki beni öldürsün ama kızmasın derdim..

--spoiler--
bunu yazarkende babamı ne kadar sevdiği farkettim..
--spoiler--

annem geldi eve filan. sordum tabi noldu noldu filan diye. düşüncekmiş daha dedi. ne düşünücekse amk. babam o günden sonra sürekli benle konuşmaya başladı. ne güzel nefret ediyodum ondan. şimdi yine sevmeye başlamıştım onu. sevmek değilde bilmiyorum acıyodum aslında onada adam sürekli bizim için çalışıyodu. artık saçına ak düşmüştü. haram lokma geçmedi ağzımızdan..

akşam oldu babam geldi annemle babamın arası iyidi. konuşuyolardı arada gülümsüyolardı. ama bu bize karşı yapmacık birşey miydi onu bilmiyorum. hiçbir zamanda öğrenemicem. günler filan geçti daha mayıs olmamıştı. annem hep konuşuyodu her zamanki gibi benle..

ne olursa olsun o sizin babanız bana gösterdiğiniz saygıyı onada gösterin. onunda sıkıntıları var sanırım. kadına bak be bu durumlara rağmen yinede babamı savunabiliyo böyle anne zor bulunur çok şanslıyım bu yüzden..

dinleyen dinlemeyen herkese teşekkürler seviyorum sizleri

neyse devam.. babamın kuaför ortak. birlikte işletiyolar çocukluk arkadaşıyla. sonra öğrendim ortağıyla sorunları varmış. anlaşmazlıklar filan işte. daha bilmediğim sorunlar işte. babamın bankada birikmiş parası vardı. ortağıyla yeni dükkan açmayı düşünüyolardı. niyeyse dıbına koyim ne gerek var borca girmesine !? takmış bu kafaya almışlar güzel bi yerde dükkan borca filan girdi bu. bankada 1.000 tl kalıcak şekilde çekmiş bütün parayı..

saçmalık amk ben halen çözemedim o dükkanı açma sebebini bişi de diyemedik tabi.. annem yine olay çıkmasın diye sustu. annemle babamın arasında boşanma meselesini akrabaların çoğu biliyodu..