0
--- öncelikle laf atan , ana - baba üzerinden prim yapmaya çalışan huur çocukları gibtir olup gitsin ---
yıllar boyunca , bu adamın hiç erkek çocuğu olmuyor.bu yüzden ( biraz da erkek takıntılı bir aile olduğumuz içün ) her laf
arasında alaya maruz kalıyor. sonra , yani iki kız çocuğunun ardından ben doğuyorum.ama ne gariptir ki , ben doğunca işler
duraksıyor , artık asla kenara para koyamıyor. neyse buraları geçiyorum..
küçükken dayımlara ,teyzemlere giderdik bayram için.ben zoraki ablamların ve kuzenlerimin odasından içeri girmeyi başarırsam hemen şikayet edilirdim.
babam gelir döverek içeri zütürürdü. tamam , pek sert vurmazdı ama onca kızın içinde küfür yemek , tokatlanmak - ve hatta -
ufak ufak tekme yemek insanın onurunu kırıyordu. aile içinde hep dışlandım. mesela , yazlığa gidip kaldıklarında ( öz dedemin yazlığı , hani şu soyadını taşıdığım adamın.. ) babam ve annem beni asla orada bırakmazdı.bir kere hıçkıra hıçkıra ağladım , yalvardım. inanın ki , kimse dönüp bakmadı bile. herkes yaşantısına devam etti.en son tekrar döverek arabaya bindirdi beni.
bir hayal edin durumumu , komşular çıkıp ne olduğuna bakıyor , dedemin soyadına sahip olmayan torunları ( kızından ) orada
kalıyor ama ben , onun öz ve soyadını taşıyan torunu bir kez olsun kalamıyorum o yıl. sonra bir gün yine ablamla salonda oynuyoruz. bizi uyardı bu , dinlemedik. ablam bana vurdu ( tam olarak ne olduğunu hatırlamıyorum ) ben de bağırınca hala aklımdadır , gelip terlikle öyle bir dövdü ki beyler , elim ayağım kıpkırmızı olmuştu. sonra yatağıma yattım ağladım uzun uzun. sanırım sonra merhamet etti , yanına çağırdı sarılıp , iki lira verdi. sonra iki hafta melek gibi davrandı. yine bir gün ( kegib kegib anlatıyorum özet olsun diye ) fırına girdik. bilirsiniz , orada buzdolabı olur , bir enerji içeceği gördüm ve istedim. almadı.sonra o gece sanırım üşüttüm ve hastalandım. ertesi gün o istediğim şeyi alıp eve geldi. yani anlayacağınız pek sevmiyorum bu adamı beyler. küfür de etmek istemiyorum ama öyle. şuan bile cebime beş lira koymuyor.bir ( 1 ) adet pantolonum var.en büyük ablama en az elli lira veriyormuş o benim yaşımdayken.ben bu şerefsiz yüzünden kızların yüzüne bile bakamıyorum . özgüven sıfır. sonra bir gün sofrada otururken ben konuyu açtım. ben doğduğumda işler bozulmuş , demek ki allah beni vermiş malınızı almış dedim. annem , keşke malımız olsaydı demiş.o an çaktırmadım ama üzüldüm.her şakada bir gerçeklik payı vardır derler. mesela derslerimin bozulduğu bir dönem bana o kadar pgibolojik baskı uyguladı ki , kendimi aşağılık bir yaratıkmış gibi hissediyordum. eşek gibi dayak yiyeceksin , boyun var aklın yok , ( sofrada yemek yerken ) aptallar çok yer vs...
belki benim bir ergen olduğumu düşünürsünüz ama , inanın ki ileride soyadımı değiştireceğim. elimde olsa bütün dna'larını eline verirdim muallaknin. sarılmam pek ama sarıldığımda sanki babam değilmiş , yabancı bir adammış gibi hissediyorum.
yarın gidip iş arayacağım beyler. umarım bulurum , bana şans dileyin.
