Herkes bana CJ diyor. Ben, Los Santos Gantonda 1967 doğumlu bir Dayınızım. Size Hikayemi anlatacağım.
Herşey doğuşumda başladı tabiki. Ben Babamı hiç tanımadım. Düşünebildiğimden beri ailemizin Reisi Abim Sean, herkes ona Sweet diyor. Beni büyüten Sweet.
Neyse, zamanla Bacım Kendl ve Kardeşim Brian doğudu. 1970 yıllarında Abim Grove Street Families çetesini kurdu. taktan Hayatımız varken, her şey birden iyiye döndü. Sweet eve para getiriyordu artık. Tüm Los Santos bizim ailemizin elindeydi. Kimse bize el kaldıramıyordu, dahi 1987 yılına dek. O yıl sanki kıyamet koptu bizim için.

Okuyan varsa devam ederim panpalar.

1987 yılında Brian ile geziyorduk. Keyfimiz yerindeydi, bizim meşhur Pizzacıya gidecektik. Bizim sokaktan çıktıktan sonra birden bire bir Ballas arabası geldi. Ben kaçmaya başladım, Brian çatışmaya uygun bir yer arıyordu. Briana gel dedim, çatışmak istemedim. Zaten daha önce çatışmadım. Olay çıkınca Abim çözüyordu. Brian ölürsün bak dedim, Grove Street sağolsun dedi. Kardeşim Brian, gözümün önünde öldü.

Olaydan sonra hemen eve gittim. Evde Annem ve Kendl vardı. Annemle konuştum.
-Hoşgeldin oğlum. Brian nerede?
-Anne, sana bişey demem gerek.
-Noldu? Bişey mi oldu?
-Çatışma.
-Ne? Ne diyosun sen? Brian nerede?
-Brian öldü Anne.

O an Annem fenalaştı. Kendli çağırdım. Kendl Annemle ilgilenirken, ben Abimi aradım. Abim geldikten sonra, Annemi Hastahaneye zütürdük. O zamana kadar ne olduğunu bir tek Annem biliyordu. Sonra Abim sordu soracağını.
-CJ, Brian nerede? Seninle çıkmadımı o?
-Evet, öyleydi.
-Eee. Nerede?
-Abi
-Efendim kardeş, anlat noldu?
-Biz yolda yürürken bi araba gelip ateşi açtı. Brianı vurdular.
-Ne? Öldümü?
-Evet Abi, öldü.

Bunu duyan Kendl ağlamaya başladı, bende Sweetin önünde dikili durdum. Hareket edemiyordum. Bacaklarım titriyordu. Sonra bizim konuşma devam etti.
-Madem öyle, sen nasıl yaşıyorsun?
-Abi ben kaçtım Brian çatıştı.
-Ne demek lan sen kaçtın
-Briana gel dedim gelmedi, sonra vuruldu.
-Yakışırmı oğlum bu bize? Kaçmak nedir amk diye bi tokat attı bana.
Kendl daha da çok ağlamaya başladı. Bende bir şey demeden çıktım Hatahaneden eve gittim.

Eve girer girmez bir valiz aradım. Bulduğum anda iki tişört, bi hırka, birde pantolon içine koydum. Ayıptır söylemek, Sweetin odasından biraz para aldım. Salonda Brianın bir fotoğrafını gördüm, onuda valizin içine koyup dışarı çıktım. Nereye gideyim diye düşünüyordum. Daha fazla Los Santosda kalamazdım. Uygun bir anda bir araba çaldım. Onunlan San Fierroya kadar gittim. Sonra mazot bitti. Yakında bir havalimanı olduğunu öğrendikten sonra hemen oraya gittim. Iki saatte Liberty Citiye bir uçak kalkacağını öğrendim. Bastım parayı, aldım biletimi ve uçağa bindim.

Eve geldiğimde kimse yoktu sandım. Annemin bir fotoğrafını alıp öyle baktım. Çok üzgündüm. Brian öldü gittim, Annem öldü geldim. Derken birden baseball sopasıyla bizim sayko Big Smoke geldi.
-Yanlış evi seçtin sen!
-Smoke sakin ol benim Carl!
-Oman Tanrem, CJ kardeşim! Nasılsın bilader?
-Iyi değilim ya. Annem.
-Gardaş, bunu yapan kim olduğunu bilmiyorum, ama yemin ederim bunu öğreneceğim. Şimdi seni Annene zütüreyim, Abin bacında orada.
O söylediklerine inandım bende ya. Ne kadar aptalmışım. Neyse, bizde yola çıktık. Çıkmadan önce şaşırdım, Smoke'un son model arabası vardı. Fazla takmadım ama. Gittik işte mezarlığa.

-Alo?
-Selamün Aleyküm CJ, ben Abin, Sweet.
-Aleyküm Selam, ne istiyorsun?
-Sen en iyisi eve geri dön. Annemiz öldu kardeşim.

Bigibletlerle kaçmaya başladık. Big Smoke nasıl olduysa hepimizden daha hızlı sürdü 120 kilosuyla. Maşallahı vardı onun. Neyse kaçabildik Ballaslardan. Ondan sonra Memlekette ilk günüm bitti. Ama harbiden şok oldum Smoke'a. O neydi be.

Neyse sonra yaparım molayı.
Mezarlığa gelir gelmez Sweet duygularını hemen belli etti. Kendl bana sarıldı. Sweet tafra yapmaya başladı.
-Keşke aramasaydım seni.
-Yav bi dur ya, yeni geldik. Boşver şimdi, Annemiz öldü.
-O beş yıldan beri senin Annen değil, kadıncağızı bırakıp gittin.
Birden Kendl katıldı muhabbete
Kendl: Yeter artık, ben Cesara gidiyorum!
Sweet: Hiçbir yere gitmiyorsun, Cesarın amk. Onun ve o pis latinolar yüzünden orosbu gibi geziyorsun.
Ben: Istediğini giyebilir gardaş.
K: Sweet ne diyosun sen? Inanamıyorum ben dedi ve gitti.
B: Çok stres içindesin sen her halde, neler oluyor?
S: Neler olduğunu anlatayım ben sana. Tony orada gömüldü, Little Devil orada ve Big Devil orada derken bir kaç mezar taşa gösterdi. Bizim çete bitmiş halde. Grove Streetten hariç hiç bir yere Hakim değil!
Bizim Ryderda oradadı.
Ryder: Hadi neyse, eve gidelim biz dedikten sonra Smoke'un arabasına harekete geçtik. Tam biniyorduk, bir Ballas arabası geldi ve ateşi açtı. Smoke'un arabası yanmaya başladı. Karşımızda bigibletler vardı. Işte o an macera başladı.

Fazla sürmedi uçuş, uyumuşum bide, bişey anlamadım. Liberty Citydeydim artık. Hayatında yalnız mahallesinden çıkmayan Carl, artık tek başına bilmediği bir Şehirdeydi. Daha vardı param, iki üç gece otelde geçirebilirdim, ama sonra ne yapacağımı bilmiyordum.

Yanında pulaski diye biri vardı, önceden yoktu o. Demekki yeterince harcamış eski yoldaşını. Arabanın içinde benim yanındada Hernandez diye biri var. Yepisyeni o, belli oluyor. Tenpennyde konuşmaya başladı.
-Naber, Carl? Naptın, ne ettin? Hangi rüzgar esti seni onca seneler sonra buraya?
-Annemin cenazesi için buradayım?
-He, duydum ondan. Allah rahmet eylesin. Ama sen eminmisin başka bir şey burada olmadığını?
-Ne demek istiyorsun, Memur Bey?
-Az önce bir polis vurulmuş. Memur Pendelburry, iyi biriydi. 10 dakika geçmedi burada olman, bir polisi öldürüyorsun.
-Benim bişey yaptığım yok.
-Seninle daha görüşeceğiz, Carl diyip attılar beni arabadan. Bilerek Rollin' High semtine attılar beni, Ballasların elinde, hiç alamadık buralarını. Hemen orada bi bigiblet vardı, bindim ve eve sürdüm.

Taksici bir lambada durdu. Birden bire arkadan bir anons geldi:"Yolcu, ellerini göster bize!" diye. Bende çıktım, beni yere yatırdılar ve kelepçeleri taktılar. Sonra beni arabasına soktular. Valizim takside kaldı. Sonra bi baktım, karşımda Los Santosun en büyük orosbu çocuğu, Memur Tenpenny.

Otelde iki güç kalırım dedim ya, ikinci gün attılar beni sokağa. Para yok bişey yok, tek başına duruyordum orada. Yinede bir tavuk yiyebildim ben Cluck'in Bellde. Ama ondan sonra parada bitti. Ne yapayım diye düşünürken, bir Adamı gördüm. Takım giymiş, Insanın gözüne sokuyordu zengin olduğunu. Bunu değerlendirmeliydim. Ama nasıl? Nasıl ulaşabilirim ki Parasına? Çalmam imkansız, bu kesin. Silah yanımda değildi. Havalimana giremezdim yoksa. Dileneyim dedim, Kısmetse verir bişey. Gittim yanına ve bizim muhabbet başladı.

O işe girdim, ama sandığım kadar kolay değildi. Kira için hayvan gibi çalışıyordum. Arabalarda sadece geceleyin çalınıyor. O para bazen yetmiyordu, tenha yerlerde Insanları soyuyordum. Beş yıl öyle geçindiğimi hatırlarsam hep gurur duyuyorum kendimle. Bi aralar öyleydin, şimdi böylesin diye.

Dediğim gibi, tam beş yıl öyle geçindim. O beş yıl içinde ne ailem, ne de dostum vardı benim. Düşman bile yoktu, yalnızdım. Patronda takılmıyordu benimle. Hayat varken böyle yaşamışım. Beş yıl sonrada o arama geldi telefonuma. O gelmeseydi, yada bakmasaydım daha hala o bin için araba çalırdım herhalde. Arama oldukça kötü olmasına rağmen o aramaya bugün seviniyorum, o olmasaydı neler olurdu diye.

-Pardon, bana biraz paran varmı?
-Görmüyonmu? Para var, ama sana yok.
-Nolursun ver biraz.
-Yok dedim.
-Yav versene biraz
-Sen dilenciye benzemiyorsun, neden ihtiyaç var paraya?
-Evden kaçtım. Para lazım ev kiralamaya.
-Eğer lazımsa veririm, ama onun için çalışacaksın. Gel benimle demesiyle bindik limuzine ve gittik bir otomobil tamirhanesine.
-Benim nasıl zengin olduğumu sorarsan, burda zengin oldum. Araba tamir ettim ve böyle oldum.
-Her gün kazamı oluyor buradada bu kadar zengin oldun?
-Araba tamir etmekle olmadım ben zengin. Ben, senin yapacağın işi yaptım.
-O zaman ben ne yapacağım?
-Araba çalacaksın. Buraya getireceksin, bende satacağım o arabayı. O paradan bir misliğini sende alacaksın. Kirayı ödersin sen öyle. Anlaştıkmı?
-Kiraya yetsinde, gerisini boşveririm
-Tamam o zaman. Oldu bu iş.

Bir saatlik mola istesem panpalar?

O zamanlar işler biraz daha yoğun ve iyi gidiyorlardı. Uçuşa para vardı. Her zamanki gibi bi araba çalıp gittim havalimanına. Los Santosa giden ilk uçağı aldım. Indikten sonra bir taksiyi aradım, buldum bi tane, yolu tarif ettim. Onca sene sonra eve giden yolu daha biliyordum. Ama o yolculuk, zannettiğim gibi gitmedi.

Sanırım TOMMY VERCETTi nin adını duyan olmadı ?

Memlekete alışmam uzun sürmedi. Zorla alıştım ben. Çok zordu bizim için. Düşman kapımızı çalıyordu, güçlüydüler. Bizim silah bile yoktu. Tavuk yemeye gidiyoruz, gelip bizi tarıyorlar amk. O da ne biçim olaydı be. Az kalsın araba yanıyordu. Herkes son kurşunlarınla savunmaya çalışırken, Smoke yemyini yiyor. Yetmedi, bizim yemeyimizide yedi amk. Bide biz bir menü alırken, o iki ailenin zor yediğini zütürüyor. Bide benim şaşırdığım şey, Smoke Grove Streetden taşınmış ya. Yok neymiş, halasından para alıp gitmiş oraya. Bir de, o son model arabası yandıya, yeni bi tane almış. Bir de her buluşmada 500 dolar falan veriyordu. Onca yemeği para olarakmı sıçıyor amk. Keşke öyle olsaydı, ama öyle değildi işte.