Birisi beni doğuran malesef hiç göremediğim kokusunu duyamadığım şevkstini tadamadığım doğumda ölen anam diğeri ise babamın ikinci karısı her allahın günü bıkmadan beni döven bunun üstüne keyif alan o kevaşe.

Özgüvenim yoksa her şeyden kendimi ekgib hissediyorsam hayattan keyif alamıyorsam bunun sebebi o kevaşdir. Bana çektirdiği ızdırabı babama söylememem için tehdit etme gereği bile duymuyordu.

Desem inanmazdı zaten babam belki bir de üstüne o da beni döverdi, resmen büyülü gibi bana yaşattığı kendisine yaşattığı zulmü göremiyordu ya da görmek istemiyordu.

Olay genel olarak bu beyler okuyan varsa devam edeyim

Dediğim gibi doğumdan sonra annem ölmüş bana bir süre anneannem ve dedem bakmak zorunda kalmışlar. Babam hala sevmez onları kendisi altından kalkabileceğini zannederek sütten de kesildikten sonra tek veya arada bakıcı yardımı ile bana bakmaya devam etmiş -yannan sen kimsin daha kendine bakamıyorsun seni ben topluyorum buraları ilerde anlatacağım el kadar çocuğa nasıl bakacaksın- zorlandığı zaman da kendisine eş olarak o huuryu bulmuş benzerler sonuçta ikisinin de ruhu huur

annemin ölümünün üstünden bir yıl sonra basmış nikahı hülya kahpesiyle. Daha aklımın ermediği zamanlar el kadar çocukken pgibolojimin sarsılmasının temelleri atılmış belli yoksa bu halimin başka açıklaması olamaz. Hülyanın zulmü evimize girdiği andan itibaren başlamış o zamanlardan bana şiddet uygulamaya başlamış. Rahmetlik dedem anlatıyordu asıl babam odur bana öz babamdan daha çok baba oldu.
Her gün unutmak için içtiğim bazı zamanlar dua ettiğim o olaylar dedemle anneannem olmasa çok daha derin izler bırakabilirdi. Sonuçta insan hayatta arkasında duran birini arıyor.

Beyler bi belli edin kendinizi

Kendi kendime yazıyorum beyler hiç ilgi yok

Beyler bir iki saate seri seri yazacağım haberiniz olsun