bundan sonra yıllarımı giben insan için içimdekileri buraya kusucam

Ergenliğin verdiği o gibtir taktan "iliklerine kadar aşık olmak" modumun sana geldiği için şansımı gibeyim. 3 yıl geçti lan 3 yıl bi insan nasıl hatırlar her bi takunu dıbına koyayım. 10 kasım 2014 hatta saat 10.49.. Herhalde bi insanın bir şeyi unutma hakkı olsa o kesin sen olurdun

Keşke o an önüme baksaymışım veya yavaş yürüseymişim de sana çarpmasaymışım. Sanki film yaşıyoruz dıbına koyayım. Millet yolda çarpışır biz acilde çarpıştık. Ulan keşke stajımı başka yerde yapsaymışım be. Bunu bile diyorum artık. 3 yıl geçti neredeyse, hâlâ her ayrıntını hatırlıyorum ulan yeter bi sal artık be

Şansımı gibeyim entry bile giremedim. Neden herseyini ezberlemek istedim inan bilmiyorum, ama Allah biliyor herşeyini ezberledim be savrulan saçlarını, utanınca kızaran yanaklarını, Gülünce çıkan gamzeni, fincan tutuşunu bile. Ulan yemek yiyişini bile izledim be, aç kaldım belki sırf bu yüzden. Ispanak dışında sebze yemeyen adamım, sırf senin için brokoli denemiştim. Salak saçma bir cümle oldu ama bu bile seni sevdiğimin bir kanıtı değil miydi dıbına koyayım

Kasımda aşk başkadır diyene orta parmak gösteriyorum artık. Sen beni bi kasım günü gibtin attın çünkü. Niye sevdin diye sorsalar sayacak bir sürü cevabım var. Kirpiklerini bile sevdim ulan daha ne. Allah var daha mutlu bir insan oldum seninleyken. Yaşamaktan zevk aldım lan resmen. Sabah uyandım sen gece uyumadan önce yine sen. Uyumak için kurulan hayallerimde bile sen vardın. Bir insan daha ne kadar elit bir kategoride olabilir ki..

10 kasımdaki o çarpışmadan sonra kendime gelemedim bir süre doğrudur, konuşurken kızardım muhtemelen, kelimeleri bile karıştırmış olabilirim. Bana geldiler numarasını al dediler dıbına koyayım. Sana sorsam hatırlamazsın şimdi, 1 gün sonra, staj çıkışı kapalı bir hava, soğuk bir rüzgar hani hava yağdı yağacak. Ellerin cebinde dikilmiştik senin vaktin kısıtlıydı otobüsün gelecekti ve benim konuya girmem lazımdı

Ben özürlü gibi geveleyip durmuştum ve sen halime acıdın muhtemelen ve numarami istemiştin. Hafta sonuna kadar mesajlaştık sürekli ve sen hep uyuyakalırdın, bende uyanmayacağını bildiğim halde seni beklerdim sonra sen ertesi sabah bi günaydın mesajıyla mutlu ederdin beni. 15 kasım 2014 cumartesi.. Stajı saymazsak ilk buluşmamız. Hava yine soğuk malum kasımın ortaları, bu sefer yağmur ha yağdı ya yağacak. Bizde deniz boyundayız felakat bir rüzgar var. Benim zütüm donuyor titriyorum içten içe ama çaktırmıyorum.

Senin tavsiyenle kalktık ordan zaten gök gürültüsü de başlamıştı. Sende eldiven vardı ve ben o gün giymemiştim. ilk yağmur burnuma düşmüştü ve o an bi deli cesaretle elimi cebimden çıkarıp elini tutmuştum. Yağmur arttı, bi saçağın altına geçtik ama elimi bırakmadın. Benimde elim dondu dıbına koyayım eldivenim yok sonuçta. Uyuştu orda elim ve sen elimi kendi cebine koymuştun. insan neden sevmiyorsa kendi cebine koysun ki ?

Bi cafeye yerleştik sonra, içeride sanki sadece biz vardık elin elimdeydi, başın omzumdaydı ve önümüzde senin vazgeçilmezin; iki bardak sıcak çikolata. Cam kenarına oturup yağmuru izlemiştik. Doğrusu sen yağmuru izledin ben burnunu ve kirpiklerini.. Ha bi de unutmadan söyleyeyim ilk kez o zaman kokunla sarhoş olmuştum. ilk kez üstüm başım sen olmuştun ve ben o günün sonunda eve vardığımda kazağıma sinmiş kokunla bi kez daha sarhoş olmuştum

Keşke güzel anılarımız kötü anılarımızdan çok olsaydı, keşke seni hep güzel hatırlasaydım diyorum. Sen, sana olan sevgimi bildiğin halde, senin için yazdığım onlarca yazıyı gördüğün halde, beraber kurduğumuz onca hayalden sonra bir gün tek bir mesajla çıktın gittin hayatımdan. Gitme demedim, diyemedim. Sen onu bir kere getirmişsin aklına, ben gitme desem ne farkeder ki? Ama kusura bakma ayrıldıktan sonra ilk 1 hafta kafanı çok şişirdim, sürekli sabahladık geceleri saatlerce ağladık telefonda karşılıklı. Sana herşeyi dedim ama "dön" diyemedim. Dönmezdin ki zaten

Görmek bile istemedim sonra seni, yüzünü görsem kafamı çevirdim ama gözlerimi yine senden alamadım. Yenilmiştim sana. Gerçi sende pek zafer kazanmış gibi durmuyordun. Sen gittin, ben bittim. Senden sonra kazandığım en ilginç özellik yağmuru çok sevmem oldu. Bizden geriye kalan tek hatıra olduğu için mi veya benim ruh halimin dışa vurumuna benzediği için mi bilmiyorum. Nedense bi taraf az severmiş hep, bizde de o taraf sen oldun ve 2 hafta sonra bi çocukla tanıştığını öğrendim

Sonra sevgili oldunuz eyvallah dedim uzaklaşmaya başladım iyice senden. Bana son dediğin şeyi unutmuyorum, unutamam da hiç.

"Bir gün beni üzdüğünde ben yine sana koşsam sen beni kabul eder miydin?" diye.

Ne biçim soru bu dıbına koyayım. Sinirliydim sana ve hayır demiştim. Ama Allah biliyor şu an geldim ben desen, sadece hoşgeldin derim.

Kavgayla pek içli dışlı olmadım hiç ama bir ara düşündüm, bütün kırılmışlıklarımı çocuktan çıkarmak istedim. Aradım taradım buldum ama çocuk uzaktan akrabammış dıbına koyayım. Meğer babası benim her gün geçerken selamlaştığım adammış. Bunu sana söylediğimde "Senin için sorun olursa ayrılırım" demiştin. Bu nasıl bir cevap seninde kafanı gibeyim. Ayrıl dıbına koyayım ayrıl mı diyecektim.

Bi de aynı dershanede aynı sınıfa düşmüştük. Bi sabah uyandım yine dershaneye gidecek olmanın ve seni görecek olmanın taktan hissiyle erkenden gittim sınıfa tek basıma oturuyordum. Sonra ağlayarak girdin içeri, sabah saat daha 8 değil sadece ikimiziz sınıfta ve iki sıra arkama oturup hüngür hüngür ağladın.

Ben kendimle bu kadar çelişkiye düşmemiştim, gelmek istedim, elini tutmak istedim, gözyaşını yine ben silmek istedim ama yapamadım. Sen orda hüngür hüngür başkası için ağlarken ben senin yüzünden ağlamamak için zor durdum.

Tek pişmanlığım budur belki, keşke yanina gelseydim de omzumda ağlasaydın, belki son kez kokunu alırdım bende.

Sonradan ayrıldığınızı duydum, senden uzaklaştım, kendimi de kaybettim zaten. Tek bildiğim şu an da bir ilişkin olduğu. Kötü bir dilekte bulunamam sana ama iyi bir şey de söylemek gelmiyor içimden. Ben sana beddua edemem zaten ve maalesef insan yaşattığını yaşamadan ölmez.

Seni sevmiyorum, bu kadar kısa ve net. Ama bir gün gözlerin gözlerime değse, saçlarından bir tel yine koluma düşse ve yağmurlu bir günde bana gülümsesen, ben yine severim, çünkü çoktan yenildim sana.

Kafama silah dayasalar bile sana yazmam artık ama seni yazabilirim. Kokunu bile zor hatırlıyorum artık ama kabul etmem gereken bir şey var. Otobüste veya yolda herhangi birinden parfümünün kokusunu alsam yine seni tanıyorum.

Kasımda 3 yıl bitiyor dolu dolu, dile kolay. Ben hâlâ aynı ben ama eksildim biraz.

Güne mutlu başlayamıyorum çoğu zaman. Yeni birine güvenemiyorum. Kimsenin duyguları bana samimi gelmiyor ve soğuk davranıyorum. Sen benim bir yaramsın ve ben kimsenin kanatmasına izin vermiyorum.

Eskisi kadar sık yazamıyorum artık ve yazdıklarımı paylaşacak kadar cesur olamadım hiç bir zaman.

Aşkın koca bir yalan olduğunu ve kimsenin kimseyi uzun bir süre sevemeyeceğini öğrendim. Ama hâlâ annemin babamı sevdiği gibi beni sevebilecek biri olduğunun ihtimaline inanmak istiyorum.

Aşk yok, sevgi yok, sen yoksun ben yokum, biz yokuz.

Kısaca demek isterdim ama genel haliyle budaboylebitti * Başlığı da sırf kendim için açmıştım ama sağolasın eşlik ettiğin için panpa. 2 yıl oldu en az birine bu kadar net anlatmayalı. Kendime yazarken bi yandan sana anlatmış oldum. Kendi başımla beraber seninkini de şişirdim. Hakkını helal et, anlatacağın bir şey olursa ben burdayım hep

Yine uyku yok ve sana karalayacak cümlem de kalmamış. instagram da olmasa yüzünü görmücem zaten. Ne bakışların değişmiş ne kirpiklerin

sende kalmış

Acaba Emre Aydın'ın senden haberi olsa, yine de "Sen beni unutamazsın" der miydi?