iyi aksamlar uzun zamandır inciye girip entry okurdum derdini yazan filan oluyo merak edip okuyordum bende. Hiç aklıma gelmezdi hesap açıpte benim de bir enty gireceğim. bende nacizhane bir derdimi paylaşmak istiyorum reelde arkadaslarım var ama hiçbiri bi taka yaramıyo bunu öğrendim. Beyler öncelikle bir kız olduğumu belirtmek isterim bu entry i çekinerek giriyorum çünkü kızlara karşı olan önyargınızı biliyorum ama emin olun karşınıza çıkan her kız Pelinsu selinsu değil bilmiyorum nasıl böylesine huurlara denk geliyosunuz gerçekten şaşırıyorum ama şunu da unutmayınki o huurlara prim veren de sizsiniz ayrıca o hurlar tarafından üzülen kırılan rencide olan yalnızca erkekler değildir o kaşarlar hemcinslerine kendi kaşarlıklarını bulaştırıp , bulaştıramadıklarıylada dalga geçer huurluklarını tescillerler. Benim annem sinir hastası babam ve annem ben küçükken ayrıldılar fakat birkaçyıl arayla tekrar birleşirler barışırlar vesaire ama babam annem ve benimle yaşamıyor çunki anneme katlanamıyor belki size basit geliyordur ama sinir hastası bir anneyle yaşamak hiç kolay değil. Her şeye rağmen hep annemin yanında olup ona destek oldum onu üzmemeye çalıştım bazı şeylerden vazgeçip onun mutlu olması için uğraştım elimden geleni yaptım. Annem geçmişinde kötü şeyler yaşamış annesini çok küçükken kaybetmiş ve dedem üvey bir anne getirmiş ayrıca arkadaslar annemdeki sinir hastalığı genetiktir anneannem de sinir hastalığından vefat etmiş. Annem babamla tanıstığında babam evliymiş ve 2 çocuğu varmış yani ablam ve abim baba bir olduğu için öz oluyor ablam beni çok sever hiç kayırmaz ama abim beni hiç sevmez ayrıca madde bağımlısı olduğu için ve kavga ettiğim için görüşmüyorum onunla. Babam evliymiş ancak ayrılmak uzerelermiş zaten ayrılınca da anneme imam nikahını basmış sonrada ben olmuşum zaten. Babam beni hiç istememiş beyler hiç sevmemiş beni benden once annem çocuk aldırmış babam istemedi diye pekekent beni de aldırmaya çalışmış ama annem izin vermemiş annemin halini bir düşünün beyler aslında sizi sevmeyen bir adam var fakat siz deliler gibi aşıksınız ve bu herif çocuğunuzu aldırmak istiyor . annem beni aldırmıyacağını söylemiş ve bir yemin etmiş ‘bu çocukta 5 kuruş hakkın olmayacak 5 kuruşun geçmiyecek bu çocuğun boğazından ‘ demiş ve ben doğana kadar bir mağzada çalışmış köpekler gibi kimseye yalvarmamış boyun eğmemiş ağız bükmemiş helal para kazanıp beni büyütmüş ne zaman aklıma gelse gözyaşlarımı durduramıyorum . herneyse doğmuşum zaman gelmiş geçmiş babam çoğu kez annemi aldatmış eve para getirmezmiş bana bakmazmış vesaire. Ablam ve abimin anneleri de çekip gitmiş bırakmış çocukları ablam ve abim babaannemde kalıyordu bıraktığı için. Onlar beden daha büyük diye çoğu aksam babaannemde kalırdı babam eve gelmezdi. Ağlıyodu beyler annem hep ağlıyordu babam gelmiyo diye. Babam sonraları beni sevmiş tabiî ki hemde çok nazım geçerdi yani ona annem her gün babamı arayıp telefonu bana verirdi ve bana zorla ‘ babacım bu aksam gelicekmisin’ diye sorduttururdu beyler babam bana kıyamazda eve gelir diye. Bazen geliyodu bazende gelip gidiyodu beyler baya annemi ve beni bin gibi bırakırmış. Ablamın abimin yanına gidermiş ya onlar daha değerli olduğu için yada daha büyük oldukları için bilmiyorum ama pekekent babam şimdi peşimden ayrılmaz çunki diğer iki çocuğu bir tak olamadı biri uyusturcu kullanıyo öbürü okumadan kocaya vardı diye. Velhasıl kelam ben büyüdüm birkaç sene önce annem intihar etmeye kalkışmış bir değil birkaçkez ama sırf ben varım diye yapamamış ve benim için tedavi görmüş o zamanları hatırlıyorum annem ilaç kullanıyordu mal gibi dolasıyordu evde resmen beyni uyuşuyordu kadının. Hapların miligrdıbını bilmiyorum ama onu çok etkiliyordu. Ben dayak ta yiyodum beyler hatta çoğu zaman dayak yerdim. Ama hiç sitem etmedim onu hep anlıyodum ama hiç kendimi anlatamadım ona. Şimdi dayak yiyorum deyince muhafazakar cahil bir aile canlandı gözünüzde ama hayır tam tersi annem 8. Sınıfa kadar okumasına ramen gayet bilgili mesleğini eline almış medeni bir insan ama işte sinir krizi geçirince kendine hakim olamıyordu. Aynızamanda panikatak, migren sahibi. Şimdi sahibi derken sanki bir eşyadan bahsediyormuşum gibi oldu ama hepiniz hastalık olduğunu biliyorsunuz. Bu yaşıma kadar sabrettim hiçbir zaman sesimi çıkarmadım ama inanın insanda kafa kalmıyor bir zaman sonra. Etrafınızda böyle bir hastalığa sahip biri yok ise beni hayatta anlıyamazsınız şimdi lisedeyim 12. Sınıfa geçtim ve her şeyi anlayacak kadar çok şey yaşadım emin olun bu yazdıklarımın daha fazlası da var ama yazmaktan sıkılırım gerçi ben sıkılmam ama siz dinlemekten sıkılırsınız. Artık tahammülüm kalmadı sürekli olmusuz konuşan, ümitsiz, size güvenmeyen, hatta hakaret eden, ne yapsanızda yaranamadığınız, sizi küçümseyen, sizinle uğraşan, moralinizi bozan, sizde ne özgüven bırakan nede sosyal bir hayat yaşatmıyan bir insanla yaşamanın ne kadar zor olduğunu bilemezsiniz. Annem diğer insanlara karşı çok normaldir çok iyidir fakat bana karşı bütün öfkesini nefretini kusar ve bu artık beni yıpratıyo deli ediyo diyebilirim tek istediğim birilerine artık bir şeyleri anlatabilmek ama anlatmıyorum burada anlatıyorum çünkü kimse benim kim olduğumu bilmiyo. Öyle çok şey yazmak istiyorumki ama beklide bu yazdıklarım bile okunmayacak. Normal hayatta kimsenin beni dinlemediği gibi burdada kimse dinlemeyecek belki beni. Ne istediğimi bilmiyorum ama istemediğim şey bu hayat yada insanlar