Oku panpa sonunda o iki kişi kızı salıyor biizm panpayı önce dövüp sonra gibiyorlar... gibtikten sonra iki kişiden biri diyor; "bunu satalım" diğeri "olmaz şu züte baksana satılır mı kaymak gibi züt, bunu ben alcam" diyor. Diğeri "hasgibtir bunu sana yedirir miyim ben" diyor. ve aralarında kavga çıkıyor. Birbirlerini bıçaklıyorlar. kan kaybından ölüyorlar...
bizim panpa, dağılmış ağız, burun ve hunharcca deşilmesine rağmen hala tüm iştihşamıyla yana devrilmiş, kaymak gibi zütüyle uzun süre orada yatıyor... mahalle esnafından birisi farkediyor bunu; Mandıracı Yusuf.
Yusuf, yiğit adam, güçlü kuvvetli... Sütten, peynirden kaymaktan iyi anlar. Bir yerde yatan panpaya bakıyor, bir yan devrilmiş, parıl parıl parlayan zütüne... Kurtarmakla kaymak arasında gidip geliyor... ve Yusuf insanlığına yenik düşüyor; panpayı kucaklayıp hastaneye yetiştiriyor...
mahalleli Yusuf'u kahraman ilan ediyor. panpanın ailesi Yusuf'u can dostları belliyor. panpamız hastaneden çıkınca asla dolapta peyniri ekgib etmiyor, Yusuf abisinin mandırasının baş müşterisi oluyor...
Fakat Yusuf'un aklı "o yana devrilmiş, üzerinde güneş ışıklarının parladığı kaymak gibi zütte kalıyor... " Ama yiğitliğine sığdıramıyor. Kederden, o parlak o cillop gibi totoşları düşünmekten; kendini her gece içkiye veriyor... Birgün kıyak kafayla panpaya açılır mı bilemem !

Güldürdün.