beni yoran hayata karşı son yazılarım

Öğlen paydosunda bir part daha yazmıştım onu da gönderelim bakalım

O gün dershane çıkışına kadar güldük eğlendik sonra yine insan sessizleşiyor. Eve tek başıma gittim birkaç işimi halledip bilgisayarı açtım yine connected linki. Çaresiz yine girdim ve "merhaba dün konuştuğun ikizler burcuyum ben hatırladın mı?" dedim. "evet hatırladım" dedi. "bence kim olduğumu biliyorsun" dedim "belki de" dedi. "Peki sence kimim?" dedim. "11. Sınıf mısın?" dedi. Emin olmaya çalışıyordu. "evet, şimdi tahmini alayım" dedim "aysar?" dedi "belki" dedim ve Belirsizliğimi korudum ayrıca ekledim; "whatsapp'ın var mı?" beyler bu whatsapp sorma olayı ile dolaylı yoldan telefon numarasını istemeyi seviyorum öküz gibi telefon numarasını istemek gerekmiyor. "telefon kullanmıyorum" dedi Ben öyle kaldım nasıl telefon kullanmaz bir insan? "peki sana nerden ulaşabilirim?" dedim çünkü büyük sıkıntı istediğim zaman ona ulaşamamak. Sevgilim olmamasına rağmen bunu düşünüyordum. "twitter'dan dm atarsın" dedi. O günkü konuşma da öyle bitti. Kızı twitter'dan buldum yarın dm den konuşacaktım ama önce beni takip etmesi lazımdı ya etmezse züt gibi kalmaz mıydım? Zaten 90 takipçisi var 4 kişiyi takip ediyor ben bunu ertesi günün akşama kadar düşündüm.

Kararımı verdim ve takip ettim kızı. Yarım saat sonra o da beni takip etti. Beşinci takip etti ben oldum. Bu kızın birini takip etmesi, transfer edilecek bir oyuncunun kap'a bildirilmesi gibi bişey beyler. Benim bir üstümdeki isim ise arda. Ardanın da tipini öğrenmiş oldum. Dm'den başladık konuşmaya "tahminin doğrumuymuş?" dedim. "kesinlikle" dedi. Bana gelen o özgüven konuşmaya devam ettim. Bu sıralarda saçım epey uzamıştı ama kız beni böyle sevmişti kestirirsem ya beğenmezse? içimdeki ses diğer sese kızdı "seni seven böyle sevsin bir kız için değişilmez hep kendin ol!" dedi ve konuyu kapattı. Ertesi gün okulda bana dm attı kız. Tabii şaşırdım selinin telefonundan atmış dm'yi. Oradan biz derslerce konuştuk. Seline telefon lazım olmuyor heralde çünkü telefon hep arya'da. Neyse öğle arası konuşmadık tabi herkes yemek derdinde. Biz o sıralar pek okul dışına çıkmıyorduk yemeğimizi yiyip turnuvayı izlemeye başladık alple. Ben izlemiyordum, gözüm hep kapıdaydı. Beyler zilin çalmasına yakın arya ile arda yanyana geliyorlar çektim alpi hemen o ne olduğunu anlamadan arkamdan sürükledim alpi. Hemen arkalarından gidiyorduk arya beni gördü mü bilmiyorum gittik aramızda 6-7 metre var onuncu sınıfların koridoruna doğru durdular arda bunu çekti tam dudaklarını aryanın dudaklarıyla buluştururken arya ile göz göze geldik zaman durdu. Tüm hayat bütünüyle uğultu.. Sadece bir saniyelik olayın yaşattığı büyük darbe. Can yakan hayal kırıklıklarının üzerinde yalın ayak gezinen düşüncelerim..

Ben öylece kalmışım beyler tahtaya çakılmış çivi gibi kalmışım alp beni mıhlandığım yerden söküp sınıfa zütürdü. Kız o an zaten ortalıktan kayboldu. Utanmadan bir de mesaj atmış "hey" diye ama cevap vermedim. "sadece yanağımdan öptü merak etme bitecek yakında" gerçekten yanlış görmüş olabilir miydim? Alp'e sorup bunun cevabını öğrenmekten korktum. Benimle ilgilenen birine ilk defa bişeyler hissetmeye başlamışken onu hemen kaybetmek beni korkutuyordu ama bu olay da fazlaydı. O gün ona mesaj atmadım. O da o iki mesaj haricinde bişey yazmadı. Okul biter bitmez eve bile uğramadan berbere girdim. Vur makası dedim gelen geçen vuruyor sen de vur! Neyse herif kesti bişeyler yaptı. Süt gibi oldum ya millet kısa kestirir karizma olur ben mal gibi oldum iyice pgibolojikman çöktüm. Eve gittim duşa girdim çıktığımda saçımı kuruturken bişey fark ettim saçlarımın önü kalkınca biraz yakıştı sanki? Annemin eski saç fırçasıyla birkaç hareket yaptım valla güzel oldu beğendim ya süpermiş bu fön işi derken fön makinesini bıraktığım anda saçlarımın bir kısmı kendini saldı yine rezalet. Biraz jole ile halletmeye çalıştım yok yine yok niye bu kadar ince saçlarım var diye isyan etmek üzereyken hayat kurtarıcı fikir aklıma düştü. Sprey! Bir koşu marketten en güçlüsünden bir sprey aldım saçı tekrar yıkayıp tekrar fön çektim makineyi kapatmadan spreyi sıkıp saçları sabitledim. Baktım şöyle moralim yerine geldi özgüven değerlerim yükseldi. Ben saçıma şekil vermeyi ilk kez sonbaharda öğrendim. Arya belki tanıyamazdı beni diye düşünüp güldüm isterse hiç görmesin!

Varsın kimse okumasın. Hikayemi henüz hatırlıyorken yazayım da bari ben gidince o burada kalsın ne yapalım

Yine pazartesi ama "yeni" ben. Sırada iki üç "yakışmış" onayı aldım tuğçe de "olmuş olmuş" dedi. Deri ceket beyaz gömlek gibko kravata bir anlam yüklemiş oldum. Beynim "umrumda değil" dese de gözlerim arya'yı arıyordu. Ne zamandan beri kendimle bu kadar çelişmiyordum bilmiyorum. Mesaj atmasın der atmasını beklerim, görmesin der görmesini isterim, görmek istemem bakarım. Hiç teslim olmuyordum. Yalanı ortaya çıkınca başka bahaneler uyduran bir yalancıydım kendime karşı. Ben mal mal etrafa bakınırken arya sıraya geçti sonunda gördüm sol kulağındaki 8 küpeyle birlikte -evet beyler biraz küpe takıntısı var hatta dokuzuncuyu deldirdi sonradan- allahtan okulda küpeye bişey demiyorlar krize falan girer bi de onla uğraşamam. istiklal marşı okundu sıralar dağıldı ve benim kafam dağıldı. Arda ile okulda konuşmuyorlardı sadece öğle araları dışarıda görüşüyorlardı. ikinci ders bana "günaydın" diye mesaj attı. Cevap vermedim hatta öğle arasına kadar tenefüse çıkmadım. Öğle arasının son demlerinde biz kantinde berkelerle oturuyorduk aryanın kapıdan geçtiğini görünce berkeye işaret ettim biz kaçarcasına toparlandık merdivenlere yöneldik en arkadan da ben çıkıyorum. Arya arkamdan bana yetişmiş "telefonuna bak" dedi. ilk kez sesini o zaman duydum. Bir kıza göre gayet ciddi ve emir veren bir sesi vardı. "bakarım!" dedim ve sınıfa çıktık

Sınıfa gittim kıza "efendim?" yazdım. "efendim mi? Bu ne kadar samimiyetsiz bir söz" dedi her şeyde bişey bulan bu kızlardan korkulur beyler. "ayrıldık" dedi. Dalgın gözlerim açıldı ne yapsam bilemedim solgun halim dirildi asık yüz ifademi buruşmuş bir kağıt gibi çöpe deliksiz basketledim! Ordan bi yardırdık beyler bi yardırdık. "canım"lı konuşmalar başladı. Hemen o sırada arda takip listesinden düşmüş takip ettiği tek erkek benim kafam rahat. "çarşamba okul nöbetçisiyim" dedi. Süper harika en güzel gün ya herşey mi güzel gider! Benden eğitimi dersinde top koşturacağıma gider kızın yalnızlığını alırım o tek başına otururken bana top koşturmak düşer mi? Neyse plan on numara oldu zaten kızla yüz yüze konuşamamıştık hiç. (kantin olayını saymıyorum)

Ben hayalperest herfin tekiyim beyler birsürü hayal kurdum o gün için. Salı gününü yaşamayı unutmuşum zaten bu bekleyişle. Çarşamba zar zor elime ulaştı. Arya bizim sınıfa en yakın nöbetçi masasına oturmuş. Birkaç kere önünden geçtim bakıştık gülüştük. Bazen bekledim o benim önümden geçti güldü ama hiçbir şey konuşmadık elinde kağıtlar vardı meşgul etmeyeyim dedim (ya da cesaret bulamadım). Neyse bizim 3. dersimiz dindi. Hoca bişeyler anlatırken kapı tıklandı içeri arya girdi üzerinde bordo kazağı vardı; "hocam bir duyurum var" dedi. Zaten kızın bana bakarak konuşması yetmiyor gibi tüm sınıfta bana bakıp gülüyordu. Kız, duyuruyu sadece bana bakarak yaptı zaten. Sadece bana baktı milim kaymadan gözleri. Sadece bana.. Kız sınıftan çıktı. "kız seni gözüyle yedi bitirdi" dedi tuğçe. Sınıfta zaten bir tebessüm. Eridim beyler eridim. Mesajlaşmaya devam zaten o sıkılmasın diye bütün derslerde mesaj attım kıza. Ben aptal aşık mı oldum? Umrumda değil bana bakan birçift göz beni o an bulunduğum yerden silmişti anlamı yoktu o sırada oturmamın. Öğle arası geldi küçük nöbetçimiz yakın arkadaşı yağmurla öğle arasına çıktı gitti. O gün alp yoktu, Ben de bora ve berke ile çıktım biraz gezindik bakkaldan arya için çikolata aldım. Okula gittik nöbetçimizin önünden geçerken cebimden çıkarttığım çikolatayı verdim "bu sana" dedim. "seni seviyorum" dedi anca duyabileceğim şekilde sonra sınıfıma girdim ama onu görmek için dayanamayıp bir daha çıktım ve dal gibi tek takılmamak için bora ile berkeyi de yanımda sürükledim. Arya da karşıdan yağmurla geliyordu yağmurun elinde büyük boy Toblerone vardı arya yağmura almış. Ulan benim kıza aldığım küçücük kalır yanında. O sırada bora o "Tobleronelu kız kim" dedi. Aryanın yakın arkadaşı dedim. "iyimiş" dedi. Berke. De görememiş "kaçırdım ya" diye yakınıyordu (merak etme berkecim yakında görmekten bıkacaksın bu da Spoiler olsun)

Son iki ders gelsin diye can atıyorum ama aynı zamanda da korkuyorum. Yine zorluklarla geldi beden eğitimi dersi. Emre geldi sınıfa "hoca herkes giyinsin aşağıda sıra olsun diyor" dedi. Lan işim var bozma bi be bozma! Neyse mecbur giyindik gittik sıra olduk. Sayım yapıldı yoklama alındı. Gittim hocanın yanına "hocam ben biraz hastayım(aşığım) da sınıfa(nöbetçinin) yanına çıkabilir miyim?" dedim. O da izni saldı arkamdan oh temiz. Çıktım sınıfa bikaç kız da benle sınıfa geldi. Kızlara durumu anlattım bi cesaret verdiler ben bi yürek yedim çıktım sınıftan korka korka yürüdüm kızın masasına. Amk bide eşofmanla gidiyorum nası bi dallamayım ama yine mecbur. Kız telefona gömülmüş gittim yanına "merhaba" dedim hemen sorguya çekildim "neden telefonuna bakmıyorsun?" noluyo ya dur bi yeni geldim "bedendeyiz ya hani ondan sınıfta bıraktım telefonu" oturdum yanına mal gibi sessiz sessiz oturuyorum. Bu arada benle alakalı twitlerini gösteriyor bana. Hiç konu açamadım o anlattı hep. dokuzuncu deliği açtıracakmış kulağına yok bana da küpe yakışırmış falan. Zorla beni konuşturmaya çalıştı. O esnada geometrici önümüzden geçti bize bakıp güldü. Yağmur dersten çıkıp yanımıza geldi onlar biraz konuştu ben sustum. Yağmur bana bakıp bakıp gülüyordu harbiden gülüncek haldeyim. Arya onu kovdu ve yine ben sustum o konuştu neyse en azından yanımdayı. Zil çalmadan başka sınıftan tanıdık olan gökhan çıktı ben de pek dedikodu olmasın diye kızın yanından kalkım. Gökhan beni kantinde yakaladı "aysar ne iş?" dedi. Bu çocuklar okul reyisi gibş bişeyler ama iyi çocuklardır öyle kıro tipler değil olay oldu mu ilk gidenlerdenler işte. "ya yok işte konuşuyoruz daha" dedim. "o kız sana bakar mı ki?" dedi. Gökhan kalbimi kırdın ya ayıp ama aramız iyi olmasa bozuşurduk da. "merak etme ben de o iş" dedim alaycı şekilde.

Neyse ikinci ders gitmedim kızın yanına. Gitsem konuşamıyordum zaten ne yapayım ki orada? Çıkarken sadece görüşürüz canım, dedim ve günü orada öldürdüm. Akşam evde konuşmalara devam ettik bana batman hayranı olduğunu söyledi. Mahçup olmamak için hepsini izlemeye başladım. Beyler seviyorsanız ilgi duyduğu şeyleri önemsemeniz lazım. Ben de gereğini yaptım zaten. Bu aralarda yusufla selin baya yakınlaşmışlar ben kendi işlerimden etrafımı görmüyordum. Benim işler yerinde saysın alp de güneşi düşlemekten kafayı yemişti. Hiç unutmam aralığın son günleri alpin canına tak etmiş olacak "ben kızın yüzüne söyleyeceğim abi böyle inanmadı sevdiğime" dedi. Bu sırada penceredeydi gözlerim, güneş okuldan kaçıyordu "bak gidiyor, şimdi yada asla" dedim gazı verdim ve Herif maratonda koşar gibi koştu arkasından gittim gizliden izlemek için ama ben gideken geri döndü. "minibüse bindi amk" adam nefes nefese kalmış bakın şu aşkın yaptığı şeye! Biz yürekten sevdik boşver be alp takma kafana senin gibisini de bulamaz.

Sınıfa çıktık, ders başlamak üzereydi. "mesaj atacağım" dedi. Ne yazacağını merak ettiğim için onayladım. Bu uzunca bişey yazmış derste. Bana bakıyor uzaktan. "gönderme!" dedim. Tuğçenin yanından arkaya gidene kadar o mesaj çoktan baz istasyonuna ulaşmıştı. Bizi bitiren mesajdı o. Alp'in hayatını değiştiren yakın dostumu yanımdan alan bir mesaj.

Biz okuldayken cevap gelmedi mesaja ama akşam alp bana olayların iyice kötüye gittiğini ve okul değiştireceğini söyledi. O an büyük boşluk hissettim. Alp benim için çok değerli bir dosttu onun gitmesi beni çok üzecekti. Cuma günü olan bu olaydan sonra alp ışık hızıyla yeni okuluna kaydını yaptırmıştı. Ben o sıralar sınıf başkanıydım. Görevim olarak listeden alpin ismini sildirmem gerekliydi. Pazartesi alpin ismini listeden sildirirken ağlayabilirdim. Alpin isminin olduğu sınıf listesini hala dosyalarımın arasında saklarım. Alpin yokluğunda mecburi olarak yusufla takıldım çünkü konuştuğumuz kızlar arkadaştı ortak bir olayımız vardı. "ben yukarı çıkıyorum geliyor musun" dedi. Elimdeki katlanmış kağıdı ona uzattım "ben gelmiyorum çıkmışken şu kağıdı arya'ya verir misin?" kağıdı açtı okudu "iyi yazmışsın lan ama böyle olmaz rülo yapıp kurdela ilr bağlayalım" dedi. Lan nereden bulayım kurdelayı. "yok kurdela falan" dedim. Biraz durdu sedadan tel toka aldı kağıdı rülo yapıp yanlarına iliştirdi "işte oldu" dedi. Allahım ya neyse çıktı gitti bizimki. Beyler valla ne yazdım o kadar bilmiyorum ama arya tüm 9lara okutmuş ismim ağır romantiğe çıkmıştı bu mektubu gören beni eklemiş. Hedef bir ama başkalarının yüreğine de dokunmuşum. Arya da beğenmiş tabii.

@63 iyi okumalar panpa

Kağıdı Niye ben gidip vermedim? Evet büyük sorun da bu! Korkuyorum donup kalmaktan konuşamamaktan belkide düşüp bayılmaktan.. Sonuçta ben bir korkaktım. Ertesi gün yusuf "bu sefer sen de geliyorsun" dedi. Tamam anasını satayım geliyorum! Tam acıyan yerime vurma işte. Aslında biraz votka olsa rahat konuşurdum bence. Yusufa uydum tenefüste çıktık en üst kata. O hemen yardırdı bin başladı selinle konuşmaya. Ben önce hocanın çıkmasınj bekledim sonra arya kapıya çıktı kapıda dikili öylece "me.. Merhaba" diyebilirim. Kalbim sanki beynime taşınmış her kalbim atışında beynimde atıyor nabzım o an duyduğum ses sadece oydu "güm... güm... Güm... " hayalet kız yağmur arkamdaymış bize bakıp gülüyor. Arya eliyle git dedi. Bana baktı sonra "biraz rahat olsana!" dedi. Mesajlarda yardıran aysar yüz yüze konuşamıyor vay be bravo! Hala konuşmadığımı görünce "çok kasıyorsun" dedi. Evet aklımdan yıllarca çıkmayacak o söz. Çok haklı çok kasıyorum çok önemsiyorum ve en önemlisi çok seviyorum. O lafını ettikten sonra bana toparlanmam için zaman verircesine kapıyı açtı sınıfa baktı. Ben o sırada duvara yumruğumu attım ve merdivenleri 3er 5er indim. Yani kaçtım evet.

"iki dakika sınıfa baktım yok olmuşsun" diye mesaj geldi haliyle. Ne yapayım çekiniyorum. Bütün çekinik genler bende toplanmış heralde. Eve gidince hemen anneme "bana pgibologtan randevu alman lazım ben baya çekiniğim" dedim ya ne diyeyim kızla konuşamıyorum mu diyeyim neyse ertesi gün gittim doktora. Annem de yanımda diye anca "yeni arkadaşlıklar edinemiyorum pek suskun kaldım çekingenim biraz" dedim prozac verdi yavşak bide odaklanmak için bi hap. Neyse ben hapı kullanmaya başladım. Prozac depresyon hapıymış bin doktor yüzünden hayalet gibi dolanmaya başladım etrafta. Mal mal bakıyorum rahatım ama hemde çok rahat. Hayat gibimde değil. Yaşadığım her şey rüya gibi gelmeye başladı.

Kızın yanına çıkmaya başladım. Artık konuşabiliyorduk rahattım hem de fazlasıyla. Belki doktor bana boş kapsül de verse pgibolojik olarak rahat hissederdim ama bu kafama fena etki etmişti. Her tenefüs kızı görmeye gidiyordum. Hatta bazen dersten "tuvalete" diye izin alıp dokuzların katına çıkıyordum. Genelde onların dersi boş oluyordu. O da kapının önüne çıkıyor konuşuyorduk. Bazen Meraklı arkadaşları kapıya diziliyor bize bakıyorlardı. Böyle durumlarda arya kapıyı açar sınıfa "Size gelmeyin" dedim "mert yerine geç ozan sen de!". Neden bu kadar dinleniliyordu neden herkes emirlerine bu kadar uyuyordu bilmiyorum ama bu kızdan iyi yönetici olur ona emindim doğrusu etkilenmiştim zaten benim hayatımın yönetime ihtiyacı var dümeni ona gözüm kapalı teslim edebilirdim. O gün çıkışta merdivende bekle dedim. Onlar bir ders fazladan gördüğü için biz giderken onlar okulda kalıyorlar ama seçmeli dersleri için en alt kata iniyorlar. Merdivenin başında duruyordu "nasılsın bitanem?" dedim "şu son derste olmasa iyi olacağım canım" dedi. "seni burada bırakmaya içim elvermiyor ama mecbur.." aşağı indik beraber çıkış kapısının önünde durdu ben de durdum. Botlarının uclarına basarak biraz yükseldi ve yanağımın en güzel yerini bulup öpücüğünü kondurdu "görüşürüz canım" dedi cevap veremedim. Sesler uğultulaştı ben mal gibi servise yürürken bora ve berke yanımda bitti. "hadi yine iyisin!" dediler. Yanağıma hiç dokunmadım o gün. Mal gibi olmuştum. Serviste mesaj geldi "çok tatlısın"

Ertesi gün tuananın arkadaşı ama sevdiğim bir dostum 12lerden merve bişey konuşmamız lazım dedi. Buyur konuşalım dedim. "Biz arya ile aynı servisteyiz ya geçen gün bana senin yazdığın bir mektubu gösterdi. Kız cüzdanında saklıyor mektubunu. Ben arkadaşınım diye bana okuttu, bu kız gerçekten seni seviyor" dedi. Ee biliyorum ne var ki bunda. "bu arada tuana ne oldu?"dedi ya ne alaka tuana şimdi? Görmüyo musun be güzel bir aşk hayatıma başlıyorum. "o kendinden soğuttu onu severken çocuktum artık büyüdüm" dedim. Hemen iletmiş zaten. Tuana "hayırlı olsun" diye mesaj attı geçiştirdim. Bu arada yusufla selin hep öğle arası beraberlerdi peki biz niye çıkmıyorduk? "canım öğle arası beraber takılalım mı?" dedim. "olmaz uzun zamandır görüşmediğim bir arkadaşım gelecek"dedi tamam o zaman.. Ertesi gün yine davet ettim "talha bana bişey anlatacakmış" giberim talhayı noluyo lan Ardanın arkadaşı değilmi bu. "gitmiyosun" dedim "o benim arkadaşım" dedi ve gitti. Sonradan bana anlattığına göre aryaya ilanı aşk etmiş bin. Sonra şaka olsun diye aryanın köpeklerden korktuğunu bile bile aryayı kucağına alıp köpeklere doğru yürümüş. Ya ben kim oluyorum? Buna biraz kızdım bir daha çıkmadı öğle araları da çıkmadı beraber oturduk bazen. Bazen yağmurla çıktı.

Yorgun haftanın ardından imdada yetişen cumartesinin sabahı bir rüyayla uyandım. Lacivert ceket gördüm rüyamda ama öyle hoştu ki baya etkilendim. Çıktım çarşıya dükkan dükkan gezip rüyadakine en yakın ceketi sonunda buldum. Harika görünüyordu. Birtane de lacivert kravat süper oldu. Altına giyecek ayakkabı lazımdı gittim koyu mavi çizgili superstar aldım. Hayatımda yaptığım en iyi kombindi. Hem spor hem ciddi duruyordum ve kısa zamanda ilgi olmaya başladı okuldaki bu tarzım.

Yeni şeklimle aryanın sınıfa çıktım artık rahat rahat sınıfında oturuyorduk. Yağmur beni görüp hemen damladı. Ceketi nerden aldın çok yakışmış. Ya bi dur kızla konuşayım ama havamı bozmadım. "Hatırlamıyorum bak istersen" dedim oysa fiyatından hangi askıda olduğuna kadar biliyordum. Arkama geçti yakasını kıvırdı baktı. Üçümüz arasında muhabbet döndü falan. Baya iyi gidiyor sevdim bu işi. Bu arada dedikodu sayfası açılmış hakkımda baya iyi şeyler yazılıyordu ee arkaümü kaldırdılar azcık.

Okulda ankara gezisi varmış. Deniz, orkun, emre ben yazıldık benim yakın arkadaşlarımdan hiçbiri yazılmadı bi tek yusuf yazılmış evet ama o da çok yakın değil sonuçta. Geziye bir hafta var ben aryaya ısrar ediyorum gelsin diye yalvardım bile. Zaten her sene gidiyomuşmuş. Gelse bütün gün omzumda yatacak yanımda olacak ve güzel bir gün geçireceğiz ama ikna edemedim. Sonunda gezi Günü geldi ama benim içim buruk. Ben kimle takılacağım diye düşünüyorum neyse bindim otobüse. Orkunun yanına hemen deniz oturdu. Zaten pek anlaşamam denizle iyi oldu. Ama emre yok hadi onu geçtim yusuf da yok. Ben tek başıma mal gibi gidersem hiç zevki çıkmaz bu işin. Beklerken yağmur da bindi otobüse e bari o gelsin yanıma diye kafamı koridora çıkardım başkasının yanına oturdu. Ayağa kalkıp baktım; arda! Ya kızın arkadaşı burda eski sevgilisi burda ben de burdayım ama kendisi yok! Emreyi aramaya başladım, yalnızken olacak iş değil bu gezi illa ki biri olması lazım. Biraz da otobüsü beklettim. 20 sefer falan aradıktan sonra açtı telefonu. Uyuyakalmış apartopar taksiyle geldi. Zor da olsa yalnızlıktan kurtuldum.

Yoldayken hep aryayla mesajlaştım. O okulda ben yollarda. Ee kendin istedin. Ha bu arada berkeye mesaj attım kıza göz kulak ol diye. Valla talha falan ters bir hareket yapar ben yokken sinirim bozulur.
ilk gittiğimiz yer anıtkabir'di. Daha önceden defalarca gittiydim ama bu en farklısıydı. Yağmur asker desenli dar bir pantolon giymiş beni her gördüğünde gülümsüyordu. Arasıra da ardayla bakışıyorduk ama umrunda değildi onun. Yani nefretle bakmıyorduk birbirimize. Sanki birbirimizi tanımaya çalışır gibiydik.