beni yoran hayata karşı son yazılarım

Bir anda yağmur'un durması hepimizi tahtaya çakılmış çivilerden farksız kıldı. Yağmur bana iki adım kadar yaklaştı "ben bir şey söylemedim söylemem de çünkü demin dediğim gibi bu olay beni ilgilendirmez" dedi "tamam sen söylemediysen zaten ben söyleyecektim" dedim de nereden çıkmıştı bu? Arya'nın bu olayı bir başkasından duyması her şeyi kötü bir hale sokabilirdi ve ben de artık daha fazla saklamak yerine anlatıp bitirmek istiyordum. "keyfin bilir" dedi "neyse ben gideyim artık" diyerek berke ile yağmuru orada bırakıp otobüs durağına giden o toprak yolda sigaramı yaktım ve nasıl söyleyeceğimi düşündüm. Geri dönüşü yoktu bu işin eğer söylemezsem arya'ya her baktığımda sakladıklarım aklıma gelecek arya ile görüşmekten korkar olacaktım. Bugün olmalıydı evet ne olacaksa bugün olmalıydı. Zaman geçmiş otobüs beni çoktan o duraktan alıp dershaneye zütürmüştü. hiç ders dinleyesim yoktu. Benim yaptığım onun geçen sene yaptığının yanında hiçti ama benim böyle bir durumda içim asla rahat edemezdi. Arya'ya "neredesin" diye mesaj attım canım'sız, bitanem'siz düz bir mesaj. "... Kafedeyim canım" diye yanıtladı ne kadar korksamda "on dakika sonra ordayım" dedim. Sevmek için izin almadığım gibi onu görmek için de izin alacak değildim. Yarım yamalak dinlediğim ders bitti. ilk defa çantamı tek omzuma takarak kafenin yolunu tuttum. Sırtı kapıya dönüktü karşısında bir kız vardı. Arya benim geldiğimi, ben daha kapıdan girer girmez bakışlarını bana diken arkadaşının gözlerinden anlamıştı. Başını bana doğru çevirdi gülümsedi gittim arya ile kısa bir sarılma sonrası arkadaşının elini sıktım. "daha oturacak mısınız?" dedim çünkü arya'nın önündeki latte bitmek üzereydi. "kalkarız şimdi" dedi kızlar aralarında konuşurken ben de aryanın telefonunu almış karıştırıyordum ki hiçbir şey bulamadım. Arya lattesinden son yudumunu alıp montunu giyerken hesabı ödemek için kasaya gelmiştim. Parayı uzattım "13" dedim arya bana yetişmiş kasiyere "burdan alır mısın" dedi kasiyer arada kalmış ikimize bakıyordu "kıza hesap mı ödeteyim al şurdan hadi" dedim arya hala parayı uzatıyordu ikimiz de inatçıydık ama adam beni dinlefi hesabı ödeyip çıktık bana ters ters baktı bir süre. Aryanın arkadaşı ile vedalaştık ve yürümeye başladık. Ellerimizi sıkı sıkıya kenetlemiş yürüyorduk. Benim soğukluğumu hissetmiş olacak "bir şey mi oldu?" diye sordu "hayır olmadı" dedim ama sesim ve ifadem beni eleveriyordu "bir şey olmuş" dedi "başka bir zaman anlatırım" dedim kaçmaya çalışıyordum. "peki üstelemeyeceğim" dedi kaçış için büyük bir yol sundu bana ama şimdi söylemezsem başka zaman asla söyleyemezdim "hoşuna gitmez o yüzden" diyerek biraz meraklandırmak istedim "gider gider sen anlat" dedi. Derin bir nefes aldım ve Eslemin ismini vermeden "ben çok kötü biriyim... " diye anlatmaya başladım. Anlatırken hiçbir şekilde sözümü kesmedi fakat yolun başında kenetlenmiş olan ellerimiz artık kopmak üzereydi. Konuşurken bu durumu fark etmiştim ama her şeyi olduğu gibi anlattım. biraz sonra ayrılacak olsak da dürüst olmak istedim. Anlattıklarım nihayet bitmiş, bir parkın içinde durmuştuk. Tam bulunduğumuz hizzadaki sokak lambası sanki yaşanacakları biliyormuş gibi sönük, loş bir ışık yayıyordu. O esnada arya, elimden kurtulup karşıma geçti sessizce suratımı izlemeye başladı.

"berke lütfen sen bari yapma sana söylemedim çünkü büyük bir hata yapmıştım ve tüm bu yaptıklarımı kendime yakıştıramadım umarım beni anlıyorsundur zaten bu olay beni üzdü" dedim gerçekten yaptıklarımı kendim kabullenemezken başka birine anlatmak hiç çekici bir şey olmasa gerek ama tuğçe ayrı, tuğçeye her şeyi anlatmıştım çünkü ben ne kadar hata yaparsam yapayım şaşkınlığını saklayıp sıradan bir olaymış gibi dinledikten sonra bana düşüncelerini söylerdi. "benden mi çekindin" dedi. "o kız hakkında ne düşündüğünü ve söylediğimde vereceğin tepkiyi tahmin edebiliyordum kimse bilsin istemedim aslında" dedim daha fazla üsteleyecek halim yoktu ama direniyordum. "tamam artık olan olmuş böyle saçma bir olay için arkadaşlığımız bozulacak değil" dedi anlayışlıdır benim arkadaşlarım.

Tenefüslerde eslem yağmurla ben de berkeyle dolaşıyor bakışlarımızla birbirimizi vurmaya çalışıyorduk. Eslemin ağızına bir yumruk patlatmak istedim bakalım o zaman da konuşabiliyor muydu? Ama bir anlık öfkem geçmişti. Berkeye "sence arya biliyor mu?" dedim "belki de" dedi onun da fikri yoktu arya'ya mesaj atmaktan korkuyordum ama öğrendiği anda mesaj atardı heralde. belki benim ağına düşmemi bekliyordu. Yine düşünce yığınları başımı ağırlaştırmıştı.

Çıkışta berke ile beraber yürüyorduk biraz sonra zaten yağmur gelecek beraber gideceklerdi ben de bu sırada yağmurla konuşacaktım ve öyle de oldu. Yağmur geldi, üçümüz yürümeye başladık. Sessizliği "yağmur, küs müyüz?" diyerek bozdum. "neden küs olalım ki?" dedi sanki sabah konuştuğumuz o değilmiş gibi davranıyordu "sabah konuştuğumuz mesele.." derken sözümü yarıda kesip tebessümle "aslında beni ilgilendirmezdi özür dilerim" dedi şaşırmıştım ona ada ile eslemi karıştırdığımı sigaraya başlamaması için attığım mesajdan sonra tesadüfen tanıştığımızı ve uzayan mesajlaşmalarımızdan onun benden hoşlandığını anladığımı ve bu şehirden giderken de onu mutlu etmek için nasıl olsa uzakta olacağımdan böyle bir iş yaptığımı anlattım. Kendime söyleyemediğim kadar açık konuşmuştum inanmış gözüküyordu çünkü yalansızdı anlattıklarım. Ortam yarattığıma göre Artık aklımdaki soruyu sorabilirdim ve sordum; "merak ettim de arya bu olanları biliyor mu?" içimden defalarca bilmesin diye terkrarlıyordum lütfen bilmesin!

Beyler bu gecelik bu kadar herkese keyifli geceler.