beni yoran hayata karşı son yazılarım

@142 kardeşim yorgunluktan yazamadım bugün yazarım. lise 4'ü anlatacağım gittikçe sona yaklaşıyoruz

Keyifli akşamlar beyler

Sabah yeni aydınlanırken yolculuğum başladı ve ben hiçbir şey hissetmedim yoksa esleme dediğim gibi ben duygusuz mu olmuştum? Duygusal aysara ne olmuştu bilmiyorum ama umrumda değildi ve o gün anılarımı, dostlarımı, arya'yı, eslemi o şehirde bıraktım. Şehrim gidişime ağlıyordu yağmura boğulmuştu araba. Yolda şu şarkı kulaklığımdan yüreğime damladı özellikle "..bir şehri tam kalbinden vurup gitmek var aklımda.." bu kısmı..
( https://www.youtube.com/watch?v=utFcywWE4yQ )
Üstelik yağmurda yağıyordu. hiçbir yağmur yaşananları silmez sadece üstündeki tozu yıkar temizler ve sizin daha çok gözünüze batar tüm yaşananlar. Yolda kimseyle konuşmadım tam 12 saat yol ölüm gibi geçti.

Şehire girer girmez burada yapamayacağımı anladım. Berbat bir yerdi bıraktığım yere asla değmezdi. Neyse biz taşındık eşyalar falan hepsi tamam ayarlandı. Ben dershaneye yazıldım. ilk günü geldi dershanenin beyler insanların konuşmasından espri anlayışından hayat görüşüne kadar hepsi farklıydı. Büyük bir yalnızlık çektim. En önde tek başıma oturuyor ve içime çekiliyordum o an herşeyi bırakıp koşmak istedim. Direnmiştim eve gidince "baba ben burada yapamam kusura bakma" dedim gitti dershaneyle konuştu bir dahaki sınavda grup çıkar falan diyor müdür. Ben ortamı tamamen sevmedim diyorum anlamıyor herif. Babama da defalarca dedim yok dersi de dinleyemiyorum mal gibi gidip geliyorum baya daraldım içim çok sıkıldı bir daha konuştum babamla olmaz diyor okula da kaydettirdik seni bak bir sene daha dur sonra üniversite dedi. Sinirlendim çıktım balkona bir ayağımı uzattım ikinciyi de uzatıp bırakabilirdim kendimi. Zaten her şey bu kadar ters gidiyorken ölsem fark etmezdi. Beyler gerçekten geldiğim şehire göre orası köy kalır. Neyse tuttu beni iki üç bağırdı ben evden çıktım. Birilerine konuşmam gerekiyordu eslemi aradım 3-4 saat konuştuk biraz rahatlamıştım. Kimseye birşey demeden odama girdim kağıda kustum tüm nefretimi. Ailemle konuşmuyor sürekli yazıyordum. Ara sıra annem yanıma geliyor halime üzülüyordu.

Okulun ilk gününe hazırdım artık saçlarıma fön çekmiyordum hayata karşı hiç pozitif yanım kalmamıştı. Servis beni aldı oturdum en arkaya, camdan dışarıyı izliyorum neyse okula geldik bizim servisten üç tane süper ötesi kız indi bir an noluyo lan dedim ben nasıl fark etmedim ki bindiklerini? Yemin ederim geldiğim şehirde böyle güzel yoktu. Zaten okulda da başka güzel kız yokmuş hepsi bizim serviste ve hepsi bize yakın. Neyse ben indim okul resmen "prison break"taki hapishane! Her yer tel örgü, küçücük bir bahçe var neyse sıraya girdim herkes benden iri, bi de polo giymeyeni dövüyorlar galiba sanki kolejdeyiz amk arabayla gelen bile var. Sınıflara girdik buldum gibtiğim sınıfını en arkaya oturdum yanıma da bir herif geldi. Mal gibi oturuyoruz iki eleman geldi yanıma onlarla tanıştım istemeden. Ben dayanamıyordum bu ortama. Babamı aradım gel beni okuldan al zaten ilk gün derste yok yoklama da dedim. Gelmedi. Çıktım herkesi aramaya başladım tuğçeyle borayla berkeyle konuştum. Okul zamanı eslemi aramıyordum kimse bilmesin diye. Neyse onları gerçekten özlemişim duygusuz falam değilim ben her şeyi hissediyorum. ilk gün okuldan kaçmaya karar verdim. Tel örgüler boyumuzu baya aşıyordu ve kapıda güvenlik denen bir şerefsiz vardı. Bu nedir amk ne demek güvenlik? Okuldan kaçmak benim hakkım değil mi size ne lan benim devamsızlığım ama gibtiğimin zihniyeti dikmiş herifi oraya ama ben pes etmem beyler herifin boş anını kolladım biriyle konuşuyordu o sırada ben kayış. Ee gidilecek neresi var ki şimdi? Bakkal bile görmüyordum caddenin karşısına geçtim biraz yürüdükten sonra bi bakkal buldum. Adı "huzur"du. Ben de gidip bir paket huzur(Winston) aldım. Asla Başlama sigarası olamaz bu Winston red. Bakkalın aşağısındaki inşaata doğru gidip Art arda 6 tane içtim karnım ağrıdı. Eslemi aradım o gayet mutlu mutlu takılıyordu bense burada can çekişiyordum. Okula geri döndüm güvenlik bana ters ters baktı çünkü okul bitmek üzereydi. Eşyalarımı topladım o gün servisleri ayarlamak için bizi bir saat erken bıraktılar ama o sürede servisleri bekledim. Bir sigara daha yaktım orada. Etrafıma bakınırken bir kız geldi yanıma "sen yeni mi geldin, kaçıncı sınıfsın?" dedi. Şöyle bir baktım sonra "evet, 12" dedim gülümseyerek gitti. Eve yine selamsız girdim odamda defterime nefret kusmaya devam ettim.

Sabah serviste ters köşeye oturdum ve kızları bekledim. Dün onlar dönüşte servisle gitmediğinden görememiştim. ikisi aynı yerden bindi diğeri farklı bir yerden. Mal gibi okula girdim yine. Sınıfta iki kişi hariç erkeklerin hepsi sigara içiyordu. içmeyenlerin biri sıra arkadaşım diğeri ise torbacıydı. Torbacı kendi içmeyip tek tek parliament satıyordu iki tanesi 1,50 tl. Güldüm "neden senden alsınlar ki karşıdaki bakkalda paketi 9 lira" dedim. "kardeşim burada kimse paket taşımaz çünkü paketle yakalanan direk disipline gider ve okuldan çıkılmıyor istiyorsan sana da bir tek vereyim al hediyem olsun" dedi. Almadım bende var dedim Winstonu göstererek güldü parliament varken o mu içilir diye. Burada kimse parliament hariç içmiyormuş vay anasını satayım uzattığı sigarayı aldım tüm sınıf tuvalete çıktık adamların hepsi benden büyük görünüyor. Dışarıya çıkamadığımızdan hepimiz tuvalette yaktık sigaraları. O parliament o kadar güzel geldi ki.. Bir nefes daha çektim biri kapıyı tekmeleyerek açtı herkes sigaraları fırlattı ama kapıdan geleni göremiyoruz iki bölmeli tuvalet bu arada duvar var. Bizim torbacıymış amk. Herkes sigarasını atınca herkese birer tek daha sattı ticari zekasını gibtiğim bana bir tek daha bedava verecek oldu istemedim böyle ipnelerle işim olmaz. Ben yine bir yol bulup adam yokken kaçtım sigaramı dışarda rahatça içtim okula döndüm defterime olayları dökmeye devam ettim zaten hocalar hala derslere girmiyorlar ve yoklama alınmıyordu. Ruh gibi yaşamım devam ediyor kimse ile konuşmuyordum.

O akşam annem odama girdi defterimi göstererek "okuyabilir miyim?" Dedi. işaret ettim okudu o da üzüldü. Babamı çağırdı yok inanmıyor babam alışamayacağıma. Bu sefer en yakıcı mektubumu yazdım bir pgibologa yazmaya başladım. Anneme pgiboloğa gitmemiz gerektiğini onun beni anlayacağını söyledim. Neyse gittik pgiboloğa annemi babamı odadan çıkarttı verdim kağıdı üç sayfayı okudu okudu "ben seni anladım da peki orada kimde kalacaksın?"dedi. "dedemler orada emin olun bana iyi bakarlar ben sadece huzur istiyorum burada malesef yok!" tamam ben ailenle konuşayım dedi annem ve babamı içeri aldı bu sefer onlarla konuştu sonra beni yine çağırdılar "sen aileni dinlemiyormuşsun dedenleri üzermişsin bu yüzden ailenle kalmalısın. Bu arada orada kız arkadaşın mı var ondan mı bu kadar gitmek istiyorsun?" dedi gibtiğim doktoru. Yok amk eslem için gitmem ki arya olsaydı var derdim ama eslem sayılmaz "yok" dedim kapıyı çarpıp çıktım ailem de doktordan özür dileyip çıktı. Eve gittik ve ben daha da kapandım içime daha da kafayı yedim. Odamdan çıkmaz oldum erken yattım dershaneye de gitmedim. Ertesi gün aile odamda toplandı babam illa göndermem diyordu hala. "18 olsaydım çeker giderdim" dedim babama "şimdi de gidebilirsin beklemene gerek yok ama eğer gidersen bir daha dönemezsin" dedi. Babalar hep haklı mı? gibtir ordan! Annem biraz ikna etmeye çalıştı ama yok yine olmadı ama annem benimleydi artık.

O gece onlarca kez kendimi pencereden atmak istedim ama yapmadım. Ertesi gün yine okuldan kaçıp baya bir yürüdüm bir petrolden sigara aldım "yaş tutuyor mu?" dedi "abi yapma yaş tutmuyor ama dert tutuyor"dedim bi seferlik verdi "Chester navy blue" içe içe gezindim. Sonu yine aynı okula dönüş ve yine ev. O duygusal yoğunlukla esleme çok fena bir mektup yazdım aslında evine postalayacaktım ama hiç uğraşacak vaktim yoktu. Yolladım internetten, gitti. Keşke yazmasaydım çünkü çok güzel yazmıştım hemde çok..

Annem babamı sonunda ikna etmiş babam "ne yapıyorsa yapsın karışmıyorum" demişti. Artık okuldan kaydımı aldırıp yok olmak kalmıştı okulla görüştüm "sadece ayın başında gidebilirsin yeni düzenleme ile nakiller ayın birinde belli oluyor o da okulda yer varsa" dedi 4 gün vardı annemin dilekçe vermesi gerekiyordu annemi ısrarlarla ertesi gün okula gelmeyi kabul ettirdim. Annem servisteki kızlarla muhabbet ediyordu kızlar gerçekten çok güzeldi ikisi 11. Sınıf diğeri 12'ymiş serviste benle yaşıt tek insan o kızdı zaten. Annem dilekçeyi o gün verdi ama ben kimseye haber vermedim. Adam bana hergün gel sor da işlemeyi unutmayalım, dedi. O gün bile rahat uyuyamadım birşeyler ters gidiyordu sanki. Ya okulda kontenjan yoksa ya da sistem kabul etmezse beni? Neyse ben ertesi gün adamı bulup sordum elektrikler kegib malesef dedi. Sınıfta oturdum yazmaya devam ettim sonra iki kız geldi "sen her dakika ne yazıyorsun?" dedi. "günlük gibi birşey"dedim ne diyeyim ki. "çok sessiz birisin okulda herkes seni konuşuyormuş A şehrinden gelmiş" diye. Umursamaz bir tavır takınıp "umrumda değil" dedim. "demek geldiğin yerde sevgilin var.." dedi şaşırdım "nerden çıkardın?" dedim "her tenefüs telefonla konuşuyorsun" dedi ve arkadaşıyla güldü. Yok dedim arkadaşlarım onlar. Kızlar bir anda dörtlendiler kantine indik beraber konuştuk farklı olduğumu falan söylediler. Ne yapalım öyleyim.

Buradaki son günlerim olmayabilirdi ay bitmek üzereydi fakat bugün de elektrik yoktu büyük bir arıza varmış. Müdür yardımcısı ile yine konuştum başka bir okula gidip işlemini yapacağım yarın dedi. Neden bana farklı dediklerini anladım çünkü tüm burdaki erkekler fazla rahattı. Bense sessizdim ve tüm erkekler dışardayken sınıfta test çözüyordum kızların arasındaki tek erkektim ama bu burda iş yapmazdı. kalırsam Ne yapacağımı bilmiyordum heralde şu güzelliğiyle beni öldüren kıza yazardım diye düşünerek servise yürüyordum ama o sırada kız servisin önünde bir herifle konuşuyordu ya 11. Sınıf bile benden büyük gösteriyor burada benim gibi birini kim istesin ki.

Beyler yazdığım gün de kimse mi gelmiyor ne tezatlıktır bu

@154 yazdım kardeşim biraz da yarın yazarız ben de yarın işe gideceğim gönül isterdi ki size tüm bunları bir radyo programıyla daha heyecanlı daha iyi anlatnak ama malesef şartlar bu

amk seni beklerken başka bi hikaye daha okuyodum şimdi olaylar kızlar hep birbirine girdi kim neyin nesi anlayamıyom ilk okuduğumdaki duyguyu yakalayamadım bir türlü.bu arada okuyoz la sen yaz dert etme.bu arada eğer bunlar gerçek değilse devam edeyim deme sakın dünyam gibildi bu hikaye yüzünden

@156 malesef gerçek kardeşim çok şansızım değil mi?

Ertesi gün gibtiğimin okulunda yine elektrik yok müdür yardımcısı yok yoklama yok zil yok ama güvenlik var! O günlerde parmaklarımı gören neredeyse kimse olmamıştır çünkü elim hep yumruk hali hazırda bekliyordu bana bunu yaşatan herkesin ağızına geçirmek istiyordum ancak karşımda kimseyi göremeyince yumruğumu duvarlara vuruyordum. Ellerim kıpkırmızı eve dönüyordum vakit geçmiyordu. Ertesi gün nihayet dilekçem işleme geçmiş ama hala bir kesinlik yoktu ve ben risk aldım doktordan aldığım 3 günlük raporu okula verip tüm eşyalarımı kitaplarımı topladım ilk otobüsle ait olduğum yere biletimi aldım. Kimsenin haberi yoktu geldiğimden hatta yolda konuştuklarıma bile söylemedim.

"..aslında yollar daralıp açılmaz, sonuna da varmaz hiç bitmez.."
( https://www.youtube.com/watch?v=rBoPuIKMb9A )

Bazen Gözünü açarsın -şarkının sözleri aksine- yol bitmiştir. Tüm vücudumla şehrimi hissetmek için yere yatmak istedim ama rezilliğe lüzum yok uzun süre buradayım nasıl olsa yani öyle düşünüyordum. Bavulumla dedemlerin evine geldim. eşyaları yerleştirdik hemen dershaneye gidip kaydımı yaptırdım. Pazartesi gelse de artık bizimkilerle görüşsem diye can atıyordum bu sürpriz bozulmasın diye kimseye söylemedim. Yapacak hiçbir şeyim yoktu alpi aradım o geldi bir kafeye oturup konuştuk, özlemişim herifi ya tabii bir aydan fazla kalmıştım hayatımı mahveden o şehirde. Neyse sıra esleme gelmişti. Okulda görüşürsek yanıma gelip sarılmasından korktuğum için onunla da buluşmaya karar verdim ama öyle basit değil. Eğer yapmak istemediğiniz bir şeyi yapmanız gerekiyorsa o işi oyuna çevirin mutlaka eğlenirsiniz.

Kütüphanenin karşısına oturdum ve esleme telefon ettim.
-merhaba canım
+merhaba
-ne yapıyorsun

...

-Ya şey sorcam nerdesin?
+çarşıdayım canım
-tamam bir arkadaştan sana bir not yolladım da kütüphanedeki çağdaş türk edebiyatının 2. Dolabının üstten 4. Rafında "ziyan" diye bir kitap var onun arasına koyacak birazdan gidip alır mısın? (amk iyi sallamışım)

O gelince ben onu görecektim o içeri gidince arkasından gelip şaşırtacaktım plan basitti ben eğleniyordum en azından ama iki dakika geçmeden telefon çaldı. "aysar pazar günü kütüphane kapalı ki" dedi. Ha gibtir ne güzel olacaktı be. "Neyse o zaman ben arkadaşı arayayım sana elden versin" dedim sonra insanların seyrek geçtiği bir sokağa girip eslemi aradım yeri tarif ettim o sırada apartmanla adaşmışız onu fark ettim. Ben tarif ettiğim yerin 50 metre ilerisinde bekliyordum uzun beklemem sonucu geldi ve durdu. Ona doğru ilerledim öylece kaldı arkasını döndü. "yine mi?" dedim. Ya bununla uğraşmak çok zor. Zorla yanıma aldım bunu yürüdük konuştuk okulun yarısı gezideymiş pazartesi çoğu yokmuş bunları öğrendim biz baya yürüdük yine. Elim eline çarptı sonra elimden sımsıkı tuttu öyle yürüyorduk ki işlek bir caddeye geldik. "Bırak elimi de kimse görmesin" dedim başladı amk sen benden utanıyorsun yok herkesten saklıyoruz kafamı şişirdi. "ne kadar burdasın" dedi. "üç dört gün" diyip yalan söyledim ama hala yüzüme bakamıyor böyle mal bir ilişki kimsede yok ya bana bakması için gözümü kapatmam gerekiyordu bu kadar utangaçlık fazla! Neyse kurtuluruz bir ara diye düşündüm. kızı dolmuşa bırakıcam ama on kere sarıldı iki minibüs kaçırdı sonuncuda zorla gönderdim gidip yeni okul pantolonu siyah olmuş onlardan aldım eve geldim pazartesi için kıyafetlerimi ayarladım lan amk lacivert ceket bu pantolona hiç olmaz ki e kravat desen o da lacivert! gittim bir daha çarşıya siyaha yakın ceket siyah ince kravat yine şekilim. Sabırsızlıkla bekliyorum okulu.

kesin kayıt işi yatacak amuk bu adam yüzyılın cenabeti

Normalde gitmem gereken saatten 2 saat önce kalktım banyo, fön, giyim parfüm kusursuz hazırım. Otobüse bindim bir arkadaşla karşılaştık konuşuyoruz bana hocaları falan söylüyor. Benim zaten kaydım yok beyler milleti göreyim diye gittim de ne tuğçe var ne bora ne de berke. Milletle selamlaştım zaten herkes şaşırdı bi sevindi "ne zamana kadar burdasın" diyorlar. Lan kalıcı geldim! O sırada berke sınıfa girdi bana bakıyor koşa koşa geldi "kanka!" sarıldık sonra durdu durdu "niye söylemedin bin çok sevindim" dedi. "Süpriz yapmayı seviyorum biliyorsun" dedim gülüştük gel gezinelim dedi okulun bahçesinde gezinmeye başladıklan yine ceket adam tarz diyor bir iki tenefüs biz gezindik zaten berke okuldaki tek erkek kankam bora ile tuğçe gezidelermiş daha onların haberi yok. Kantine girdim yanıma yağmur geldi "sen gitmemiş miydin?" dedi şaşkın şaşkın. "geri döndüm" dedim kendimden emince ve kahvemi alıp oradan ayrıldım. Aklıma bişey takıldı yağmuru eslemi adayı hatta tüm onuncu sınıfları gördük ama arya? Berkeye döndüm "arya'yı gördün mü hiç?" dedim umursamazca. "kanka bu sene hiç görmedim" dedi...
...

P rezertavi f