beni yoran hayata karşı son yazılarım

kendini öldürceksen biraz para ver bana fakir kaldım hafta başında aq

Tüm detaylarıyla karşımdaydı ve ben o an nereye ne için gittiğimi çoktan unutmuştum ki durağı kaçırdım belki de onu biraz daha görmek istedim sonuç aynıydı. "nerede ineceksin?" diye sorunca etrafıma ancak baktım o kapıya doğru hamle yapınca "burada!" dedim bozuntuya vermeden. ikimiz de indik "o zaman görüşürüz" dedi. "mutlaka görüşmemiz lazım" dedim belli belirsiz. Ters yönlere doğru yürürken gidişini seyrettim. Bu gidiş bir yerden çok tanıdık gelmiş dejavu olmuştum. Uzun mesafeden çekmeyen televizyon kumandası gibi, o belli bir mesafe kat edince normale döndüm, hiç istemesem de..

platonik olma değmez ona yazık sana

Kıyafetlerimi değiştirmiş tam yatmak üzereydim ki yarın erken kalkmak üzre alarmımı kurmak için telefonumu açtım. "kusura bakma çıkaramadım"diye bir mesaj. Önce sil sonra merak et! Peki fotograftan da mı tanımıyorsun? Resimimde güneş gözlükleri vardı tanıyamamış olabilirdi belki de Bilmiyorum. Ama şu mesajı yazdım "konserdeydim görmedim, boşver tanıman gerekmez" ile muhabbet açıldı. O gece kim olduğumu söyledim ve resimden tanımadın mı diye sordum. "aslında Biliyordum ama bunu yapmak hoşuma gitti" dedi. Benimle oynamıştı. Yarın dershaneye gideceğimi söyleyip konuşmayı bitirdim pek sağlıklı konuşmuyor olabilirdim yarını beklemek daha doğruydu.

1. Eslemi niye biraktin
2. O mesaji eslememi atiodun

@199

1-Kızı sevmiyordum aslında yük gelmeye başlamıştı artık. çok çocuksu hareketleri vardı ayrıca berke henüz eslemle sevgili olup bıraktığımı bilmiyordu. 11. Sınıftaki olayımdan da bana eslemi ne tuğçe ne berke ne de bora yakıştırmıştı yani zorlamanın anlamı yoktu ama o beni çok seviyordu o ayrı.

2-mesajı arya'ya atmak üzre olduğum yazıyor

pardon panpa arya yazisini gormemisim

acele etme panpa her şey tam olsun bil ki bunu kendi meselesi yapanlar ve yazdıklarını yaşarcasına okuyanlar var

@201 önemli değil panpa

@202 teşekkür ederim panpa beni hiç görmeseniz de yaşadıklarımı hissetmeniz beni anlamanız bana güç veriyor

yapma bunu be reyiz yapma beee 1.5saattir aralıksız okuyorum burada kesilir mi öldürdün beni be

Beyler yazmaya başlayalım dün merak ettirdim biraz hadi keyifli okumalar.

Berke benim konserde boş boş telefona baktığımı fark etmiş olacak eli ile telefonu gösterdi. Okuttum güldü ve "gönder" tuşu ile parmağını buluşturdu. Benim yerime kararı vermişti. Göndermesem belki uzun süre aklımda kalacak o eylemi gerçekleştirmişti. Konser tamamen aklımdan çıkmış bu mesaj karşılığı ne beklediğimi düşünüyordum. Ailem izin vermese o konsere gitmez, duman o şarkıyı çalmasa bu kadar etkilenip o mesajı yazmaz ve kararsız kaldığımı o anda berke anlamasa o mesajı göndermezdim. Ama bununları düşünmenin anlamı yoktu. Tüm bunlar kısa bir sürede olmasına rağmen bana asır gibi geldi. Cevap gecikmemişti ama pek de iç açıcı sayılmazdı "kimsin tanıyamadım". Cevap atmadım bunun üzerine bir şey yazılmazdı. Telefonu cebime attım sigara paketim daha doluydu bağıra bağıra şarkı söyleyerek tüm sigaramı bitirdim.

Konser bitmişti ben de bitmiştim. Fiziksel olarak yorgun duygusal olarak kırılmıştım. Büyük kalabalığın içinde yürüyorduk o sırada dalgın bakışlarım yağmuru yakaladı. Evet bu kalabalığın içimde bizi bulmuştu. Berke sol tarafına bakmıyor yağmurun gözleri açılabileceği kadar açılmıştı ne olduysa o kalabalıkta yağmur berkeye omuz attı. istemsiz tabii. Berke ona doğru baktı o hala şaşıran bakışlarından vazgeçmemişti. Biraz sonra kalabalık dağılmış berke ile yağmur arasında en ufak bir konuşma geçmemişti. Her şeyi ıskalayan aysar eve gitmişti.

Berke ile buluşmuştuk o gün bana yağmur ile konuşmarını anlatmıştı. iyi gidiyorlardı en azından benim gibi değillerdi. Dostum adına sevinmiştim. O mekandan çıkıp aytuğ emre murat ve tanerin yanına gittik. Çoğu zaman haftanın bu günü toplaşır "back wood" marka ballı böğürtlenli ıslak puro içerdik. Hiçbir zaman o günkü tadı alamadım. Murat emre ve taner sigara içmiyorlardı sadece puro. O sıra berke yanıma geldi "kanka benim biraz işim var" diyerek mesajı göstermişti "ben de ... Kafenin önündeyim işte eve gideceğim" diye bir mesaj yağmurdan. O kafe bize çok yakındaydı. "lan git o zaman sakın kaçırma" dedim. Kızın yanında puro içmemek için, yakalı henüz birkaç dakika olmuş purosunu söndürdü. Bana millet sordu nereye gidiyor diye de bilmiyorum işim var dedi diye geçiştirdim.

Puromun bitmekle bitmemek arasındaki acı kısmını içiyordum karşıdan yağmurla berke geçti. Elini tutmuyordu sadece konuşuyorlardı ve soğuğa rağmen yüzlerinde sıcak bir ifade vardı. Son dumanı çekip puroyu kül tablasına bastım. Bizimkiler de görmüş olacak "herifin işi belli oldu beyler" diyip kahkahayı bastılar. Ben de aryanın harcadığım gülümsemenin tamdıbını orada bitirdim. Evet sanırım olmuştu bu iş. Evet ben ilk defa sonbaharda bir iki insanı birbine bu kadar yaklaştırmıştım. Sonuçları asla tahmin edemezdim.

Günler geçiyor ben sadece kurtulmak için gün sayıyordum ve nihayet beklediğim gün gelmişti. Eslem okuldaydı. "çıkışta iğdeli parkına gel" diye mesaj attım gayet net ve emir içeren bir cümleyle. Kızın smsi yoktu ama ben dersem gelir diye düşündüm ve kimsenin geçmediği hafiften de mesafeli bu parkta bir ağacın dibine oturdum sigaramı yaktım. Rüzgar çok sert esiyordu ceketim beni hiç korumuyordu, elimdeki çanta ile bir memuru andırıyordum. Rüzgardan bozulan saçlarım, rüzgardan pembeleşen yanklarım ve rüzgardan hızla biten üç tek sigaram. Tam da şairin dediği gibi "sigaramın yarısını ben içtim yarısını da rüzgar"..

PARTI ATTA SENDE KURTUL BENDE KURTULIM MERAKLA BEKLIYORUM BAK :*)

Sabah uyandığımda yatağımdaydım. Nasıl eve vardığımı bilmiyorum sadece üçgen bir renk kümesi geliyordu aklıma, ne olduğunu çözememiştim. Bu şehirdeki son hafta alple tuğçeyle buluştum, bir kere de berke ile görüştük başka kimse kalmış mıydı? Eslem.. Eslem beni görmek istiyordu ben cumartesi gidecektim tamam dedim cuma günü saat 3 te şu durakta bekleyeceğiz diye anlaştık. Beyler kız çook uzaklardan aktarma yapa yapa bizim evin ordaki durağa gelmiş hiç üşenmeden. Kendisi istedi ama ben ona çarşıda buluşalım dediydim. Neyse saat üçü beş on geçe gittim. bankta oturuyordu. "Çok bekletmedim umarım?" dedim "aslında biraz erken geldim" dedi hala yüzüme bakmıyordu beraber yürüyorduk. "önce bir kadın geldi bana ruj ve parfüm satmaya çalıştı sonra bir amca geldi onunla konuştuk biri yol sordu" dedi "sen ne zamandır burdasın?! " dedim şaşırarak. "saat 12 den beri" dedi. Beyler ilk defa bir kız benim için 3 saat beklemiş ve baya uzun bir yoldan gelmişti bunu yapan sizinle hep konuşmaya çalışan hakkınızda iyi şeyler yayan biri sizden hoşlanıyor mudur? En azından ben öyle düşünüyordum.

Biz eslemle 4 saat yürüdük kıza bişeyler aldım konuşarak gittik bana bazen göz ucuyla bakıyordu ben onu görünce hemen gözlerini benden çekiyordu arya gibi rahat değildi. Bu duygular bana tanıdık geliyordu ben de çok çekingen ürkek yaklaşmıştım arya'ya. Yolun sonuna geliyorduk o an beynimde şimşekler çaktı ben yarın gitmiyor muydum o zaman kıza onu sevdiğimi söyleyip belki ben çok uzaklardayken onu mutlu edebilirdim? Kendimi mutlu edemiyorsam başkası için kendimi harcayabilirdim nasıl olsa ben o şehirde olmayacaktım tamam bunu yapabilirdim. Onu gideceği yere sonunda getirmiştim. Annesi görmesin diye bir arsada vedalaşma konuşmamız başlıyordu bir an planımı devreye sokmak istedim "şeey" dedim vazgeçmek üzere kararsız kalmıştım. "evet?" dedi artık laf ağızdan çıkmıştı ama geveledim "yok vazgeçtim" dedim aferin bana! "bir ara söylerim geç kalıyorsun bak merak ederler" dedim yerden bira şişesinden fırlamış bir cam parçasını aldı "söylemezsen bileğimi keserim" dedi çocuk işte yaptığı tehdide bak "çocuklaşmayı bırak bak yarın gideceğim tatsızlık çıkarma" dedim. Elindeki cam parçasını yere fırlattı ağlamaya başladı. Sessiz sessiz yaşlar yüzünden kayıp yere düştü. "niye ağlıyorsun şimdi?" dedim. "söylemiyorsun çünkü" dedi. Ben aryanın umursamaz tavırlarını özledim. "iyi ya söylüyorum, şimdi ben çok duygusuz kötü bir insan oldum birşey hissetmesem bile sevdiğimi söylüyorum insanlara. Sana da söyleyeyim seni seviyorum" dedim ne yaptığımı ben de anlamadım saçmalamıştım iyice. "ben seni abim olarak görüyorum biz kardeş gibiyiz ve bu dediğin hiçbir şeyi değiştirmeyecek ben de seni abim olarak çok seviyorum" dedi o an mal gibi kaldım. Bu kadar emin olursan hayat tokatı çarpar aysar! Birşey diyemediğimi gördü ve "sana bikez sarılabilir miyim?" dedi. "elbette" dedim sarıldı sonra "kendine iyi bak" dedim vedalaşıp ayrıldık. Anlamıyordum beyler ben kendim için bile istemediğim bu iş nasıl olmazdı tek beklediğim "ben de seni seviyorumdu" sinirle eve gidiyordum en yakın ulaşım aracına bindim gittim eve. Son akşamımdaydık artık. Bora bize yakın oturuyordu onla buluşup son kez vedalaştım. Eve gittim tam günü düşünürken mesaj geldi eslemden..

"o anda karşında diyemedim ama ben de seni seviyorum" dedi ne yapacağımı bilemedim reddedilince üzülmüştüm ama bence ben bunları kendimi tatmin etmek için yaptım büyük duygusal boşluğumu birilerini kullanarak doldurmak istedim "niye diyemedin ki yine mi utandın" dedim demiş olmak için. "yok o dediklerinden sonra diyemedim" dedi haklıydı o nasıl bir söyleyiş ki.. Biz o gece sevgili olduk ama ben sıkıca tembihledim kimse bilmesin diye. Hiçbir arkadaşıma da demedim. Beyler bu arada biz çarşıdan eslemle geçerken alp bizi görmüş o da mesaj attı "yanındaki kız kimdi tam göremedim gülücük." bi arkadaş işte diyip geçiştirdim. Ve buradaki son gecemde uykuya daldım yeni sayfamı hazırladım yeni şehrim için. Ama tedirgindim yine de.

Beyler yarın acısını çıkartırız hepinize keyifli geceler