beni sevdiğini düşündüm ve kıza açıldım

kısacası "aşk diye bir şey yaşıyorum. ne tek taraflı demeye dilim var ne de karşılıklı olduğuna ispatım."

ama bu bana yetmezdi. öğrenmeliydim yoksa sağlığımdan olacaktım. kızı takip etmeye başladım. içimde anlamsız bir güzel duygu oluşuyordu. sanki kakam geliyordu o nu takip ettikçe. beni gördüğünde manalı bir şekilde bakıyordu. sürekli ilk kafayı çeviren ben oluyordum. uzun süre bakamıyordum gözlerine. aramızda saçmasapan bir bağ vardı.

artık ben de emin değildim onu sevdiğime. ne oldu amcık ilk günler kalbin pırpır ediyordu. kızı gördüğünde saçmasapan hareketler yapıyordun ne oldu şimdi bana. içimdeki farklı öznelerin her birinin farklı şeyler söylemesi ve hangisine inanmam gerektiğini bilememek. hepsini birden dinlemeye çalışırken gürültünün içinde kendini kaybetmek.ve bu insanı her şeyden daha çok gibip atan bir şeydi.

durdum. yorulmaya başladığımı anladım. yarın sınav varmış kimin gibinde. bi sigara daha yakıp o'nu düşünmek onun hareketlerinden kendince anlamlar çıkarmak varken. ne sınavı ne dersi. odamdaki perdeler açılmamaya başladı. içtiğim yediğim her şeyin kabı bıraktığım yerde kalıyordu. tam bir pejmurde olmuş. gibik bir hayat yaşamaya başladım. ve aklımda hala o vardı.

arkadaşlarım tarafından dışlanmaya başladım. ne oldu sana diyorlardı. bu hal ne diyorlardı. ruh gibi ortalıkta dolanıyordum. aptal gibiydim. tadını tuzunu unuttum hayatın. sanki 1 hafta ömrüm kalmış. evet evet aynen öyle. madem bu haldeysem neden gidip sevdiğimi söylemiyordum. neden merak ettiğim soruların cevabını almayaydım? zaten dipteydim zaten tabiri caizse 1 hafta ömrüm kalmış. neden o son bir haftayı öleceğim diye üzülerek geçireyim ki. öğrenmek istediğim şeyleri öğreneyim söylemek istediklerimi söyleyeyim. bu dünyada ölümden daha ciddi ne varki. ben zaten zihnen ölmüşüm.

beyler müsade edin bi bakkala gidip gelicem.

eve gittim mükemmel bir banyo yaptım. 2 saate yakın banyoda kaldım. parmaklarım büzüşene kadar. sanki aklanmıştım. kendimi sıfırlanmış hissediyordum. akşam tekrar yurda gidecek kızı dışarı çağırıp her şeyi anlatacaktım. bütün bakımı yaptım. saç, sakal, yüz. artık hazırdım. evden çıktm ve yurda emin adımlarla yürüyordum.

yurdun önüne vardığım da bizim sınıftan olan bi bebeyi gördüm. hayıdır lan napıyorsun bu saate burada dedim. ne dese beğenirsiniz.

- benim kızı bekliyorum bu yurtta kalıyor da.

+ senin kız ?

- ayşegül..

o anı heralde ömrüm boyunca unutmam. hani çocukluğunuzu düşündüğünüz de belli anlar canlanır zihninizde. bütün çocukluğuunuzu hatırlayamazsınız. bilinçaltınıza etki etmiştir o anlar. işte benimde bu an öleceğim güne kadar aklımdan çıkmayacak bilinçaltımda yerini alacaktır.

hemen sordum. hangi ayşegül? emin olmak istiyordum netice de tek bi kız ayşegül yoktur koca yurtta. muhasebe okuyan ayşegül dedi. son umudum da orada bitmişti. elini cebine attı ve ayşegülü aradı. ben hemen oradan uzaklaştım. adaletini gibeyim dünya diyordum adaletini gibeyim. ayşegül buraktan hoşlanlıyorsa neden bana o kadar bakmıştı ki. neden ? amk neden baktın lan..

beni burak'a bir adım olarak mı kullanacaktı. yoksa beni kıskandırmak için miydi? yada burak'ı kullanıp bana mı yaklaşacaktı. bu kızın amacı neydi? burak'ı da görseniz bi zikime benzemiyor yani. ben daha yakışıklıyım cidden bak. ama işte iletişim. iletişim, iletişim. ben kızla konuşamadım gitti başkası kaptı. hani güzel kızların yanındaki çirkin erkekler var ya. işte iletişimden kazanıyolar hocam. ağzın biraz laf yapsın yeter ki. aslında benimde ağzım iyi laf yapar. ama hoşlandığım kızla karşı karşıya gelince kitleniyorum. neyse bu kızın amacını öğrenmem gerekiyordu. artık burak mış murakmış giberler. o kızın bana umut verdi.

eve doğru yürürken arkadaşlar aradı. onlara geçtim. o gün orada kaldım. sabah olmuş ve ben okula gitmemiştim. akşama kadar oturdum düşündüm. bizimkiler içerler. ben daha hiç içmemiştim. dumanlanalım mı dediler. bi kereden bişi olmaz dedim. zaten moral sıfır. çektim. öksüre öksüre çekiyorum. hırs yapmışım. hıncımı maldan aldım. benim kafa taşşak oldu. bilenler bilir bu merette bad trip ve good trip vardır. ben iyiydim. bu kafayı yakalamışken gidip kızın ağzına sıçmalıydım yoksa ayık kafayla konuşamazdım.

evden bi hışımla çıktım. yürüyorum ama ne kadar süre yürüdüğümü bilmiyorum. yurdun önüne gelmişim. sanki bi süre geçiyor ve ben yeni uyanıyorum. sanki sürekli bilincim yeni açılıyor. bekir abiyi çagırdım. yurdun bekçicisidir beni tanır. kızı çağırttırdım. normal de o saatte dışarı çıkmak yasak. danışmadan çagıramazsınız yani. ayşegül aşağıya indi. tuttum kolundan yürü gidiyoruz dedim. ( kıza ilk dokunuşum burada oldu. şansımı gibim ilk dokunuşa bak) nereye gidiyoruz saçmalama dedi. dedim yürü gidiyoruz. ama ben de bilmiyorum nereye gittiğimizi.

hava soğuktu kız titreye titreye benle yürüyor ve benim aklıma montumu çıkartıp vermek gelmiyor. ikimiz de sustuk. sadece yürüdük. benim aklımdan zilyon tane laf geliyor ama hepsi şu boğazda düğümlenen bilinmeyen nesnenin orada takılıyordu. ne diyecektim kıza. sen bana baktım ama şimdi burak la mısın dicektim. sustum. sustu. yürüyorduk. ve benim üstümde hala mont kız tshirt lü.

yürürken benim birden gözlerim dolmaya başladı. saçmalama asdfasdf dedim. kızın yanında ağlayamazsın. hayır ortada ağlayacak bi durumda yoktu. ama diyemiyordum ki ulan sen var ya yanımda yürüyen kız benim pgibolojimi bozdun allahsız. dengem bozuldu senin yüzünden diyemiyordum. yürümeye devam ettik. kızın ağzından tek bir kelime çıkmıyordu. benim de.

yürürken birden durdu. ben de durdum. biraz önde kalmışım durduğunu geç fark ettim. döndüm arkama baktım. kafasını sağ tarafa eğmiş "ya sen hiç mi film izlemedin. bir de rtv okuyorsun" dedi. bu kız ne diyordu allah aşkına. biraz afalladım. cevap veremedim. gülümsedi. " montunu diyorum beyfendi montunu. hani olur ya filmlerde esasoglan kıza montunu verir" . ben hala mal gibi bakıyorum. he tabiki dedim çıkarttım montumu verdim. aklıma sokim. kız söylemese gavat gibi kızı o şekilde yürütmeye devam edicem. akıl mı kaldı. ben tamam yeter yurda dönelim dedim tamam dedi. hayır insan bi sorar. neden bu kadar yürütün. ne diyecektin. hiç mi merak etmiyorsun. sanki benimle gizemli kız rolünü oynuyordu. gizemli olan bendim. sen gerçektin. biraz gerçekçi ol ve konuş sor bana. neden de. ne için geldin de. kız sadece tamam dönelim dedi. kızı yurda bıraktım eve döndüm.

beyler kız tek bir kelime etmedi. tek bir kelime... günler geçmişti. ve ben hala onu uzaktan izliyordum. ama yorulmuştum. bir kız için bu kadar değmezdi. değmemeliydi. netice de altı üstü sadece bir kız. hatta olaya inci sözlük perspektifinden bakarsak altıüstü 250 grm. kendime defalarca söyledim. bu kızı sen obsesyon haline getiriyorsun. bu kız da bir tak yok. o kadar ahımşahım güzel de değil. hem kız seninle oynadı. daha diretme gibtir git. ama yapamıyordum beyler. ona bakmaktan kendimi alıkoyamıyordum. beni bakarken yakalar hala onu sevdiğimi anlamaz mıydı bu kız. belki de anlıyordu. ilk adımı benden bekliyordu. kafamda milyon soruyla okuldan çıkmışım yürüyoruz arkadaşlarla. az ötede iki kişi yürüyordu. arkaları dönük. bu kırmızı montlu tiki burak değil miydi. peki yanındaki kız? biraz daha dikkatli baktım.

biraz hızlı yürüyüp daha da yakınlaştım. yanında başka bir kız vardı. yoksa bu bin ayşegülü aldatıyor muydu. şimdi gibtim belanı liseli edasıyla olay yerinden ayrıldım. yapmam gereken tek şey bu görüntüyü ayşegüle göstermemdi. burakla konuşmaya yakınlaşmaya başladım. hangi gün kızla buluşur, nerede gezerler öğrendim. yapmam gereken tek şey ayşegülü bu ana denk getirmekti. burakla konuşmam bitmişti. yanından ayrılırken elindeki 1. sınıf muhasebe dersi kitabını gördüm. kimin bu dedim. ayşegülün dedi. olm ayşegül 2 ye gitmiyordu demeye kalmadan arkadan çocugun sevgilisi 1. sınıfa giden ve muhasebe okuyan ayşegül geldi.

o anda kendimi gibmek istedim. sanki haşa allah benle dalga geçiyordu. kendimi zavallı bi böcek gibi hissettim. peki kolundan tutup gecenin bir vakti yolda yürüttüğüm ayşegüle ne dicektim.

beyler bi yemek yiyeyim geliyorum.

@87 evet bunu çekmeyi ben de düşünüyordum ama gerçekten bunu istiyor muyum bilmiyorum.

sanki bir oyunun içindeydim. tam anlamıyla yerimde olmayan pgibolojim ile bunları yaşamak ben de kalıcı olmayan travmalara neden oldu. bi an beynimi yediğimi düşünmeye başladım. toplanmalıydım. artık daha güzel günler beni bekliyordu. ortada burak diye biride yoktu artık. nerede kaldıysam oradan devam etmeliydim. kaldı ki öyle yaptım. gidip ayşegül ile konuşacak ve rahatlayacaktım.

hazırlandım. ön konuşmamı kafamda yaptım. ayna karşısındaki provalar da gayet başarılıydı. ayşegül ün bütün ders progrdıbını biliyordum. ve çarşamba günü saat 14:30 dan sonra dersi bitiyordu. ben hazırdım. okula gittim ve onun çıkmasını bekliyordum. stres olmaya başladım. gelsin konuşayım olsun bitsin diyordum. bu stres bana hiç iyi gelmiyordu.

ayşegül dersten çıkmış ve merdivenlerden teker teker iniyordu. beni gördü ama gözlerime bakmadı. takip etmeye başladım. kantine doğru yürüyordu. hemen ensesinde bittim. kantine girdi. ben de girdim. an bu andı. seslendim. " ayşegül" bakmadı. tekrar. " ayşegül " duydu ama duymamazlıktan geldi. galiba o da korkuyordu benden. son kez stresten etkilenen çatallaşmış sesimle bağırdım. " ayşegüül!!!" durdu ve döndü. hiç bişi demedi. ben devam ettim. " seninle konuşmam gereken bi konu var"

beyler içeri sigaramı almaya gidiyorum. son sigaramı içerken de hikayeyi bitircem. dinlediğiniz için şimdiden teşekkür ederim.