ulan küçükken hep dayak yerdim kaç kere sopa kırdılar üzerimde annem hortumla kaç kere dövdü babam bikeresinde gözüme biber sürtmüştü okuldada sevilmedim hep dalga geçerlerdi hep yalnızdım anasını satayım hep birgün herşey güzel olucak dedim hep ama olmadı ilkokulda hiçkimse sevmediği için bende hep kavga ederdim birgün çocugun ailesi gelmiş babamda bahane arıyodu zaten okulda geldi bağırdı çağırdı alış o alış bidaha gidemedim abimi sevdiler hep abim uyuşturucu batağına düştü ama birgün motor kazası yaptı soydan gelen bi hastalık varmış 3 ay sonra kansere çevirmiş bahane gibi birşey yani belki bendede var hastaneye gidip baktırmadım abim 3 yıl önce gözümün önünde vefat etti son defa öptüm onu ailem ise şimdi hergün küfür edip aşağılıyor akrabalarda öyle ilkokul 4 terkim diye bi iş aramaya gitsem ya lise mezunu ya bayan eleman almadı hiç kimse hiç arkadaşım yok hala mutsuzum kız arkadaşımda yok tipimde yok bazen bileklerini kes kurtul diyorum ama yapman gereken var sabırlı ol diyorum futbola gidiyorum 2 hafta sonra net birşey diyecekler başka çocuklarda var ama almıyacaklar beni herzamankı gibi kayıp edeceğim bi işe girip para biriktirip evi terkederim öyle olursa babam annem akrabalar hiçkimse sevmiyor burda kalmanın bi anlamı yok