Lise 2. Sınıftaydım. Okulun ilk günü. En yakın arkadaşım kerimle oturuyoruz. Tabi özlemişiz birbirimizi hasret gideriyoruz. Yediğimiz içtiğimiz ayrı gitmezdi kerimle. Sınıf iyice doluştu ve ilk ders başladı. Klagib ilk gün muhabbeti işte yeni bi hoca gelmiş tanışıyoruz falan. Kerimle ben sohbet ederken önümüzde ki kız arkasına döndü "silginiz var mı?" Diye sordu. Şimdi diceksiniz senenin ilk dersi silgiyi napıcak? işte ben o an onu düşünemedim bile panpalar. Çarpıldım resmen. Böyle bi duygu hissetmemiştim daha önce. Kalbim güm güm atıyo durduk yere terliyodum. Kerim "malesef yok" dedi kıza. Kız önüne döndü. Hemen sonra ki ders yoklamayı dinledim ki kızın adını duyayım. (Gerçek adını vermicem). Nur... O an duyduğum en güzel isimlerden bile güzel gelmişti kulağıma ismi. Sesi, saçlarını her salladığında burnuma gelen kokusu... Günler geçiyor nur aklımdan çıkmıyordu. Birisine anlatmam gerekiyordu. Kerimi çektim kenara. "Olum sana bişey söylicem" dedim. "Dur dur benim de söyliceklerim var" dedi. "iyi söyle bari" dedim. Arkadaşlar demez olaydım. O ana kadar canımın bu denli yandığını hatırlamıyorum. "Galiba Nur dan hoşlanıyorum... ).

(Eğer isterseniz devam edicem arkadaşlar)

Devam ediyorum.

Kerimin bu söylediğiden sonra nasıl tepki vericeğimi bilemedim. Şaşırdım. Zorla da olsa gülümsemeye çalıştım. "Hayırlısı olsun kardeşim" diyebildim güç bela. Kardeşim dediğiniz kişinin gözlerinin içi parlarken sizin gözlerinizin kan dolması... "Sen ne dicektin?" Dedi. "Okul futbol takına mı katılsam acaba?" diye geçiştiriverdim. Beyler o gece uyuyamadım. Napıcam ben diye diye beynimi yedim. Karar vermiştim, aşkımı içime gömücektim.