beni hayattan soğuttular

Benim için her zaman 1 bira 1 ekmek eder felsefesi ön planda olmuştur. Kuru ekmek ve su sabah kahvaltım öğlen ise biramı içer yatardım. Yatmak sıkıcı gelirdi. Hayatın Antalyadan ibaret olmadığını anladığımda şehir değiştirme isteğim ağır basmıştı nereye gitceğimi ne yapacağımı düşünmeden tramvaya bindim otogara doğru yola koyuldum. Cebimde 300 lira kadar para vardı bir de küçük eski kıyafetlerimin olduğu çantam. Otogarda indim kısa bir yürüyüş sonunda otogarın içindeydim. Etrafıma bakınırken bir adam çantamı aldı nereye kardeş? diye sordu. Ağzımdan sebepsiz yere Konya çıkmıştı. Neden dedim sebebi neydi hiç bilmiyorum. Buyur abi gel 15dkya gelcek otobüs biletini ayarlayalım dedi. Gişeden biletimi aldım dışarda 7numaralı peronda otobüsümü beklemeye koyuldum. Neden konya olduğunu düşünürken bir sigara yaktım. 16-17 yaşlarında bir çocuk elinde 1lirayla yanıma geldi. Abi paketim bitti de 1 tek verebilir misin? dedi. Güldüm. Paketten 2 tek çıkardım uzattım parasını cebine koymasını söyledim. Öğrenciydi Antalyanın seçkin liselerinden birinde yatılı okuduğunu söyledi. Vereceği bir liraya ihtiyacım yoktu muhtemelen onun da öyle. Bir insan daha hayatıma bi kaç dakikalığına girip çıktı...

5 saatlik yolun sonunda Konyadaydım insanlar ellerinde valizleri gidecekleri yerin bilincinde yürüyorlardı bense onların arasında adeta kaybolmuş bir yavru köpektim. Yürüdüm etraf yeşillikti. Bir çamın dibine çantamı koydum başımı yasladım. Geceyi geçirebilecek güzel bir yerdi. Uyandım hala ne yapcağım hakkında bir fikrim yoktu. Tranvay hattı boyunca yürüdüm. Karşıma çıkan 3. kart büfesinden 2kullanımlık bir bilet aldım. Tramvaya bindim. insanların yoğun olarak indiği Zafer durağında ben de ayaklandım. insanları farklıydı yüzlerin hepsi farklı hikayeler anlatıyordu. içen insanlar aradı gözlerim. Bulamadım. Tramvay durağının sağ çaprazında aşırı küçük bir dönerci vardı. Ucuz olduğunu tahmin ederek girdim karnımı doyurdum ve çıktım. Ara sokaklara attım kendimi. Sokaklar fark etmiyordu Antalya, konya ya da herhangi bir yer her yerde isimleri aynıydı "sokaklar". içerilere doğru ilerledim ilk gördüğüm tekele girdim. Konyadaki ilk günümün anısını kafamdan silebilcek kadar içkimi almıştım, tekelin karşısındaki terk edilmiş binaya girdim ve içtim. Zamanında hazırlanmış bir kova ve bir kaç bali kutusu dikkatimi çekmişti sızdım...

Uyandığımda gece yarısıydı. Dinçtim. Elimde sigarayla uyumuştum düzgün görünümlü tek pantolonumda delikler vardı artık. Konya sokakları yeni evimdi fakat alışmam zaman alacak gibiydi. Antalya gibi her köşe başı ezberimde değildi. Bazen kayboluyor uzun uzun geziyor sonra yola çıktığım terk edilmiş binaya geri dönüyordum. Tam hayalimdeki evdi tekel manzaralı camsız kapısız karşılık istemeden her insana açık. Bir gece tam uykuya dalmak üzereyken sokağın başından gelen sesler duydum. Bir kaç genç ellerindeki telefondan arabesk rap denilen müzik türünden açmış sokak sakinlerini düşünmeden yürüyorlardı. Keyfimi bozmadım doğrulmadım bile. Yaşları 14-16 arasındaki gençler ellerinde sigaralarıyla "evim"in önünden geçerken durdular. içlerinden en büyüğü ve yaklaşık 16 yaşında olduğunu tahmin ettiğim genç seslendi "hişt lan gavat ne tak işin var burda" surat ifademi bozmadım boş boş bakarak ayağa kaltım bu arada 1.90 boyunda ve yapılı bir vücudum var. Çocuk ürkmedi. "hişt lan sana diyom" diyerek tekrarladı. Hayırdır çocuk derdin ne dedim. Pis pis sırıttı. Derdinin olmadığını bu mahallenin "dert"inin kendisi olduğunu söyledi. Başını belaya sokmamasını söyledim. Dinlemedi üzerime yürüdü sağlam bi yumruk yemiştim. Konyanın çocukları sertti. Fakat ne kadar sert olursa olsun. Sokakta deplasmandaydı doğruldum burnuna bir direk kapattım. Yığıldı. Diğer arkadaşları kaldırdı. "Olum git burdan yarın sigecem ananı" diye söylenirken arkadaşları sürekleyerek taşımaya çalışıyorlardı. Dudağım hafif açılmıştı. Uzandım bir sigara yaktım. Pamuk kan oldu. O gece keyfimi bozan tek şey kanlı pamuktan içtiğim sigaranın son dalım oluşuydu...

Sabah uyandım bizim çocuk "abileriyle" sokağın başında tesbih sallıyordu. Hafif zütüm yemedi haliyle. 7-8 kişi sayabildim. Çocuk seslendi "Lan muallak gel bakim buraya" Çatmadan doğruca bakkala geçip sigara almaktı tek amacım. Döndüm. Dik dik bakan insan düşmanları. Ben de sevmezdim insanları ama zarar da vermezdim. Tek istedikleri kavga etmek, küçük dostlarının intikdıbını almaktı. Ne var diye sordum. Cins cins ellerindeki tesbihleri sallamaya devam ettiler. Teki"bizim oğlanı dövmüşün dün tek mi buldun huurnun evladı" dedi ben de ilk onun çattığını açıklamaya kalkmıştım ki gözümün üzerine inen yumruklardan sırtımdaki tekmeleri hissedemiycek hale geldim saniyeler içerisinde. Her yumrukta sarı, yeşil, kırmızı ışıklar geliyordu önüme. Sağlam dayak yemiştim. Kendime geldim. gözlerimi bir kanepenin üzerinde, karşımdaki duvarda arapça allah yazılı bir evde açtım.

@40 toplam entry 1 ? :D :D

@42 sık online olamıyorum yazcam ama