beni hayattan soğuttular

ulan yazmıyım yazmıyım diyorum yazdıracaksınız

beyler bu başlığa girin girmeyin ben buraya hayat hikayemi geçiyorum

2 ya da 3 yaşında ailem tarafından terk edilmişim. Antalyada yat limanına bırakmışlar beni antalyalılar bilir. Bırakıldıktan 2-3 saat sonra şarapçı bi grup sahiplenmiş beni onlar da bakamıyacaklarını anladığından sosyal hizmetlere bırakmışlar. Devlet sağolsun okuttu büyüttü 18yaşımda sokaklarla tanışmaya başladım. Ha bu arada 16 yaşımda yalnızlık bana diğer insanlarla beraber olmaktan daha cazip gelmeye başladı. Çıktıktan sonra 1-2ay 3kapıların orada kaleiçinde ve çeşitli parklarda yattım.

Zaman benim için çabuk geçiyor hayattan keyif almaya çalışıyordum. Bir şortum 2 pantolonum 3 gömleğim dışında mal varlığım yoktu ünv. fikriyse hiç kafama yatmıyordu. 3kapıların önünde tanıştığım ve sevebildiğim nadir insanlardandan olan Ahmet abi(orjinal adı bu değil) beni alkolle içli dışlı etti hayatın içmeden çekilmez olduğunu o gün anlamıştım. Günler geçiyor Ahmet abi'yse sürekli yiyecek bulup geliyordu fakat hiç bi zaman paranın kaynağını söylememişti

Hayat şartları zor, açlık ve fakirlikse belimizi büküyordu Ahmet abi'nin nüfuzlu bi adam olduğunu stresten ve yaşamın ağır temposundan kurtulmak için emekliliğinden sonra sokaklarda yaşamaya başladığını öğrendiğimde 19umu doldurmak üzereydim. Nasıl olur da zengin bir adam bir şarapçıya dönüşebilirdi. Bu zenginliğinin nerden geldiğini sorduğumdaysa cevapsız bırakıyor şarap içmeye devam ediyordu. Ama sarhoşladıkça da açılıyordu. Kendisi esnafmış bir zamanlar.

Bir gece ahmet abiyle konyaaltında gezerken ailesizliğin verdiği acının yüreğimin derinlerine kök salmış olduğunu hissettim. Hayatım 16yıllık en güzel dönemini bakıcalar ve müdür anneler arasında geçirmiştim. Dost olmak isteyenlerden uzak ve yalnız... Dünyadaki tek yanım Ahmet abi ve skol'du.

Bahsettiğim konyaaltı yürüyüşünde ahmet abiye düşüncelerimden ve aileme ulaşma isteğimden bahsettim. Ahmet abi araştıracağını ve haber verceğini söyledi. Sarhoştum ama mutluydum en azından aileme ulaşcağıma dair bi umut belirmişti içimde. Ahmet abi devam etti ben sahile indim. Sarhoşlar, şişeciler, huurlar. Hayat gerçekten zordu ve yalnızdım. Yalnızken mutluydum aynıanda mutsuz... Deniz kenarına taşlara uzandım. Bir sevgilim olduğu hayaliyle uykuya daldım.

Ertesi gün Ahmet abiyle buluşmak için anlaştığımız parkta beklerken ilerde toplanmış bir kalabalık gördüm. Ahmet abi gecikmişti ve toplanan insanların ne yaptığı merakı içime oturmuştu. Saatime baktım bir sigara yaktım ve sakince kalabalığa yanaştım. Kılık kıyafetimin insanlara itici geldiğini biliyordum. Genelde yürüdükçe açılırlardı öyle yaptılar... insanların arasından olay yeri şeridini gördüm trafik kazası biri ölmüştü. Biraz daha yaklaştığımda kirli sakallarıyla yerd yatanın Ahmet abi olduğunu fark ettim. Ağlamak istedim ağlayamadım. Bağırmak istedim yapamadım. Sanki ahmet abiyle geçen aylar göz pınarlarımı kurutmuş ses tellerimi yerinden sökmüştü o öğretmişti bana sokakları, hayata tutunmayı yalnızlığım katlanmıştı yine. Ağlamadım... kirli sakallarıyla mükemmel uyum içindeki parıldayan gözlerine bakıp öylece bekledim. Sigaram elimde bitmişti...

Ahmet abi gitmişti annem gibi babam gibi herkes gibi... Ben kalmıştım yine yalnızdım ahmet abiyle her zaman oturduğumuz parka geçtim ceplerimi boşalttım 23lira kadar para 2paket kaçak sigaradan başka bi şey yoktu 9.5lirasına şarap alıp parka geri döndüm sigara her zaman şarap mezemizdi ahmet abiyle. Şarap bitti Ahmet abiyi aradı gözlerim gazetesiyle yoktu uyudum. Ertesi gün biri adımı seslenerek uyandırdı. Ahmet abi yoktu adımı bilen hiç kimse yoktu şaşkınlık dolu ve uykulu gözlerle takım elbiseli adama bakıyordum

gödoşlar içimi döküyorum şurda bin diyo adam ya. Devamı sonra

Adam avukat olduğunu Ahmet abiden bi miktar para ve ev kaldığını söyledi hem de bana şaşırmıştım. Ahmet abinin kimsesi olmadığını biliyordum ama bana bırakacağı aklımın ucundan bile geçmezdi. Bir bankadan özel hesap açtırmış ve bana bir banka kartı bırakmıştı. Ayda 250lira çekebiliyordum. Bir de mektup bırakmıştı. Sokakların güzelliğinden yalnızlığın sonsuzluğundan ve her gece denizi seyrederek uyuyabilen şanslı bi insan olduğumdan bahsetmişti. Her zaman bahsederdi biz şanslıydık onun gözünde. Boştuk, ahlaksızdık, amaçsızdık ama asıl insanlar bizlerdik betonların içine saklanmayan insanlar. hep böyle söylerdi. Kartı avukattan aldım. Ahmet abi son kıyağını yapmıştı ev avukat tarafından bi aileye kiraya verilmişti ve her ay benim hesaba akıyordu. Fakat ahmet abi betonlara saklanan insanlardan olmamı istememişti. Evlenmem koşuluyla evin sahibi olabilecekmişim. Sıcak ve eşyalı bi evde hiç kalmamıştım. Kendime göre birini bulmalıydım

@17 zorla okutmuyorum

haftada yaklaşık 60 lira benim için büyük lükstü 2hafta boyunca para harcamadan bekledim ve diğer aylığımla birleştirip kendime giyecek bir seyler aldım diğer insanlar artık tiksinerek bakmıyorlar ve köşebaşlarında sıgara içerken yollarını değiştirmiyorlardı sosyalleşmek iyi bi şeymiş gerçi sizler için bu sosyalleşmeksd

Kendime uygun kız arayışlarına başlamıştım. Antalya sokakları hem evim hem de manita bulma saham olmustu. Daha önce bi kızla ilişkim olmadığından nasıl konuşcağımı bilmiyordum cinselliğiyse elimden öteye zütürmemiştim. Cinselliği düşünürken aklıma bir huur bulup gibme fikri geldi.

kardeşim biraz sabredersin anlatcam her şeyi altıncı nesilsin sen ben 2 biraz düşünceli ol

Geceleri 100.yıl caddesini bilenler Antalyada nasıl olduğunu bilirler cebimdeki paraya baktım ne kadara halledeceğimi düşünerek yürürken 1kız durdurdu konuşmaya başladık evimin olmadığını nerde nasıl halledeceğimizi sorduğumda mekanın fark etmiyceğini ıssız bi yerde yapabilceğimizi söyledi şaşırmıştım bi kadının vücudunu tanımayı kafamda büyütürken ayaküstü nasıl olabilceği hiç aklıma gelmemişti. Kızla yürüdük. Sessiz, dükkanların bulunduğu çıkmaz bi sokağa girdik köşesinde ağzıyla muammeleye başladı çok hoşuma gitmişti dayanamadım boşaldım. Bi sigara yaktım boş boş bakınırken kız ee para dedi. 20lira istemişti küfrettim çıkardım verdim. O an kız olarak doğmadığım için varlığına bi türlü inanamadığım tanrıya da geçirdim, sebebiyse huurluğu rahat para kazanabilen 10dklık çalışmayla 20lirayı cebe indirilebilecek bir iş olarak görmemdi. Kız veda etmeden çekip gitmişti. Yalnızdım...

sözlüğü nerden buldun şeklinde entryler giren arkadaşlar görüldüğü üzere 2. nesilim ve entry sayım neslime göre oldukça az internet kafeden girebildiğimce yazıyorum geç olursa kusura bakmasın takip eden arkadaşlar

ilk kez bir kadınla münasebetimin ardından monoton hayatıma geri döndüm şarap, bira,sigara ve sokaklar... Karaoğlan parkında falezlerin üzerinden gökyüzü ve denizin maviliğinin birleştiği insanların ufuk dediği fakat benim dünyanımın sınırı, sonu olan çizgiye bakarak sigaramı içiyordum. Bir anda intihar fikri kafama yerleşti hayatın benim için anlamlı yanlarını ve anlamsızlıklarını dizdim kafamda yan yana. 19 yıllık geçmişime şöyle bir dönüp baktığımda ne zaman dibe düşsem düşebilceğim yeni bir dip olduğunu fark ettim. Asla en dipte olamazdım sevindim. insanların günlük kargaşadan koşturuşunu işe okula yetişmekte gösterdiği tez canlılığı bir türlü anlayamamıştım. Bu kafayı da merak ediyordum. Düşünceler kafamın içinde yer değiştirirken. Tekrar intihar fikri belirdi. Falezlerden bedenimi aşağıya bırakmak çok cazip geliyordu ama kurtuluş bence bu değildi. içki her zaman en yakın dostum olmuş aşırı sarhoş olduğumda değersiz günlerimi aklımdan silip atmıştı ne zaman tam anlamıyla sarhoş olsam bir gün daha silinirdi hayatımdan. Düşüncelerle boğuşurken yanıma genç bir kız yaklaştı.

Sarı saçlı bronz tenli akdeniz kızı. Selam dedi ateş istedi kibritimi çıkarmaya üşenmiş kendi sigaramı uzatmıştım. Seni her haftasonu burada görüyorum sürekli yalnızsın arkadaşın yok mu hiç? dedi baktım giyimi ilginçti bol bir kot ve bol bir kapşonlu... insanları sevmem dedim fazla insan fazla sorun getirir. Şaşırdı. Bazı insanların sorunları giderebilceğinden bahsetti. Güldüm. Anne babası tarafından bile kazık yiyen birine anlattığını bilseydi o da gülerdi herhalde sadece güldüm. Bi şey demeden uzaklaştı. insanlarla hele bir kızla iletişim kurmam gerçekten çok zordu.

O geceyi parkta geçirdim. Kafamda iş bulma isteği vardı. Ayrı bundan sonra barlara takılmaya karar vermiştim. insanlara alışmam, yaban hayatımdan kurtulmam gerektiğini düşünüyordum. Kaleiçine indim gördüğüm ilk bara girdim. Yüksek sesli müzik iyi giyimli kızlar ve erkekler... Yabancıydılar bana, benden bi şey taşımıyorlardır. Hepsinin güzel bir hayatı arkadaşları aileleri vardı eğlenmek için içiyorlardı bense hayatımdan bir gün daha silmek için. Yüksek taburelerden birine oturdum. Nasıl gözüktüğüme dair pek bir fikrim yoktu. Bira istedim. Eğlenmek için içen insanların sürekli gülüp dans eden tipler olduğunu burda öğrendim. Kendimle kıyasladım yine. Böyle şen şakrak içmemiştim hiç. Sanırım hayatta tadılcak daha bir çok şey vardı. Dünya Antalya sokaklarından ibaret değildi.