beni dinleyecek olan gelsin anlatıyorum

ben şu dünyada görüp görebileceğiniz en yardımsever,en iyi niyetli adamım lan. neden mi?üniversiteye yeni başladığım yıllardan bir hikaye anlatayım da görün

ben o zamanlar istanbula yeni gelmişim ama büyük şehir nedir bilmiyo da değilim. arkadaşlarla eğlenir gezer tozardık ama ben eğlenceyi de,gençliğin getirdiği deli doluluğu ara sıra amacını aşan hareketleri pek yakmaz, arkadaş ortdıbına nazaran daha sakin yapıda biriydi

bu yapım sayesinde insanların güvenini de kısa zamanda kazanmışımdır hep. kaldığımız evde evi toparlayan, derdi olanı dinleyen, yardıma ihtiyacı olanın da yanına ilk giden insan olmuşumdur.(övünmüyorum lan sadece yardım etmeyi seviyorum, benim de hoşuma bu gidiyo)ama bu yaptıklarım anlatacağım şeyin yanında bir hiç tabi

çok da uzun olmaz beyler bence dinleyin.

tabi böyle olunca güven veren erkeğe bayılan kızlar da ekgib olmuyodu çevremde üniversitede. şimdi caps ver falan demeyin ama çirkin olmasam da idare edicek bir fiziğe sahibim. şöyle bir sorun vardı ki,ben çevremdeki bu kızlarla aramı hep arkadaş gibi tuttuğum için bana daha da samimi davranmaya başlayan kız arkadaşlarıma gösterdiğim tutumla onları kibarca reddediyodum. çünkü benim koynumda ağlamış sırf ben onu dinledim diye bana birinin yalandan aşık olmasını falan da istemiyordum

olayı balllandıra ballandıra anlatmıycam saat geç oldu ama benim yaptığımı yapmayın binler çünkü okuyunca analayacaksınız iyiik böyle olmaz

lakin ilk yılın sonunda arkadaş ortamımızda hiç görmediğim bir kızla tanıştım.eda, ufak tefek, esmer, tatlı, gözleri çok canlı ama utangaç, mini mini falan... bir kızdı. umarım onu kafanızda canlandırabilirsiniz. o da benim gibi bulunduğu ortamda ön planda olmayı değil de arkadan insanları destekleyen, saat ilerledikçe daha da belirgin olan bir karaktere sahipti. (saat ilerledikçe derken günler, haftalar..ilk anda parlamayan)

yok amk ben anlatıcam çünkü bu iyilik değil, yalnızlık.anlatıyım da kurtulıyım

edanın zamanla bizim grubumuza dahil olmasıyla daha da yakınlaşmaya başladık.eda duygularını dışarıya çok belli eden biri olmasa da bana karşı bir şey hissettiği ortadaydı.e ben de boş değildim zaten.ama konuşması,bir şeyler paylaşması o kadar tatlıydı ki ilk başlarda onunla olduğum hiççbir saniyeye doyamıyordum resmen.biz sık sık araşır, görüşür olmuştuk,hem de baş başa..

@24 haklısın ama bir yanım acıdan kahrolurken öbür yanımda tatlı bir gülümseme var.o teselli de yeter inşalla

nese edayla sinemaya gitmeler, okuduğumuz kitap üzerine saatlerce konuşmalar... (tam uyuşmazdık hiçbir zaman, işte tartışmalarımızı ateşli yapan da buydu).onunla olmak o kadar keyifliydi ki bir ara edayı ne kadar sevsem sevgilim olsun istemedim, azıcık da olsa, çünkü o günlerin getirdiği bıdı bıdı sevgili muhabbetleri falan bunlar ilişkimizi yıpratıcak gibi gelirdi. bazen de kendime hakim olamaz saçını okşardım ya da çok kızarsam, tartışma iyice alevlenirse, gider sarılır ve yanağına bir tane öpücük kondururdum. allahım derdim ben bu kıza aşığım,bu dudaklara yapışmalıyım ama böyle mutluyum...

edayla hiçbir zaman bize dair konuşmadık. duygular apaçık ortadaydı ama dillendirmedik. arkadaş ortamında birkaç şaka dönerdi en fazla, güler geçer üstünde durmazdık. çünkü o da bu arkadaşlığımızın yakın bir çiftten öte şeyler taşıdığını bilirdi, üstelemezdi..

bugün hala bakınca nasıl hiçbir şey olmamış hayret ediyorum.o günlerdeki elektriğimize hayran oluyorum ki olmamak elde değil. ufak tatillerde, memleketime gittiğim birkaç gün edasız geçmez olmuştu. tabi edanın ailesi de ona iyi bakan,hep yanında olan ve onu hem koruyup kollayan hem de sarkıntılık yapmayan bir adam olarak iyi bellediler beni. annesi de babası da beni çok severdi hatta bir kez annesi ciddi olmasa da bizim kızı senin gibi birine verelim diyerek mesaj bile vermeye kalkmıştı

edanın doğumgünü...

arkadaşlarımızla dışarıya toplu eğlenceye çıktık. eda bugün benim doğumgünüm rahat olucam bana bakar mısın dedi. tabi ben de mesajı aldım,sen iç istediğin kadar ben zütü kollarım. zaten bugüne kadar da bunu fazlasıyla yapmıştım. ortam güzeldi, fasıldı rakıydı derken şarkılar türküler coştuk eğlendik.eda her kıza olduğu gibi alkolün etkisiyle yumuşadı. fakat hala aklı başında gibiydi, arada takındığı sert mizacı ara ara kendini gösteriyor, ortamdaki diğer kızlar gibi dönerken kendini rezil edicek tavırlardan sakınıyordu. edayı evine bıraktım, üstünü değiştirip yatağa girip uyuyana kadar da evime dönmedim. kusup ortalığı berbat etmesinden korkuyordum çünkü. sonuçta ben de onunla evde, odasındaydım(bu ilk defa olmuyordu ama bu gece birimiz kendini kaybetmişti buna alışık değildik )

sonuna geliyoruz beyler, işe gidecekler falan var, uzatmıycam

eda her zamanki gibi tatlı, gereğinden fazla masumdu. alkolün etkisi geçmeye başladığından yatağında gecenin kritiğini yapmaya başlamıştık. gece sessiz, serindi.derken eda elimi tuttu,ne kadar artık sarhoş olmadığını düşünsem de alkolsüz yapması mümkün olmayan bir gülümsemeyle, yaklaştı ve uzun uzun öpüştük. yıllardır bunu bekliyordum sanki. edayla artık bir sevgili, canım cicim olmuştuk.. aramızda bunun hoşnutsuzluğunu pek belli etmesek de eeh yeter artık,bu kadarr süre dayandık daha da duramayız diyip arkadaşlığımızın bittiğini artık sevgili olduğumuzu birkaç aya kabullendik

edayla yakın oldukça yaşımızın getirdikleri daha da ortaya çıkıyor,o eski ateşli tartışmalar ateşli dakikalara dönüşüyordu. sevişmeler her geçen gün daha da uzuyor, vücutlarımız daha da yakınlaşıyordu ama o eski arkadaşlıktan, paylaşımcılıktan çok şey kaybediyorduk. bunu farketmem kolay olmadı tabi. kolumun altında sevdiğim güzeller güzeli bir kız, duruşu sağlam, kişiliği oturmuş biri, düzgün dürüst birisiydi eda, ondan iyi kim bulunabilirdi ki...

yaptığım şeyi duyunca bana çok küfür etceksiniz ama anlatırken farkettim ki doğrusu buymuş dostlar..

edanın gözü sadece beni görüyordu, dünya üzerinde başka bir erkeğin varlığını inkar edecek kadar kör olmuştu. onun için de en doğru sayılabilcek erkek bendim hatta kız arkadaşlarımız beni gösterir, böyle bir adam bulsak keşke derlerdi yani adım iyi çocuğa çıkmıştı.ne ben ne de eda başka insanlara bakardık çünkü aradığımız her şeyi birbirimizde bulabilirdik. zamanla birlikte bu durum değişmeye başladı..

hala okuyor musunuz beyler?

neyse ben devam ediyim...

benim gözüm edaya göre daha açıktı. onun yakın bir erkek arkadaşı bile yokken benim hala kız arkadaşlarım çevremdeydi. kötü bir niyetim olmadı hiçbir zaman, edayı aldatmayı istemedim, denemedim de..lakin her erkek gibi güzel kızlara uzun uzun bakmaya başlamış, edayla geçirdiğimiz ateşli dakikaların ateşleri kısılmış ve kısalmıştı..ben artık ondan ara ara kaçmaya çalışan taraftım.ne kadar bağlansam da,ne kadar sevsem de onun benimle olduğu gibi her an sarmaş dolaş yaşamak mümkün değildi. bunu da ona hissetirmeye başladım, aramıza mesafe girmeye başladı.ama eda bu mesafeyi farketmeyecek kadar kör, bana aşıktı..

edanın normal bir insana dönmesi gerekiyordu. tamam aşk bir insanın dünyanın geri kalanından daha önemli olması gibi falan filan anlatılır ama bu kadarı hem ona hem de bana zarar vermekteydi. edayı sevdiğimi düşünsem de ondan gerekirse ayrılmayı bile düşündüm çünkü böyle devam etmesi mümkün değildi.o günlerde biri çıktı,bir kız arkadaşım okulda bir çocuğun edadan hoşlandığını söyledi. eleman hoş ara ara ortamlarda mantıklı konuşarak karizma yaptığını gördüğüm,pek piyasa adamı olmayan, yakışıklı bir tipti. yine aynı kız arkadaşım bu adamın iki yıllık sevgilisinden eda yüzünden ayrılmış olabilceğini söyledi. çok da ilgilenmedim o günlerde çünkü edanın gözü benden başkasını görmüyordu