beni dinler misiniz panpalarım

bekliyoruz panpa.

hadi ama panp takipteyim

bi sigaraya yaktı. bana da uzattı. ben içmiyorum. içsem sana ikram eden ben olurdum dedim. güldü. süt çocugumusun oglum dedi. bastı kahkahayı. hareketleri tutarsız ve dengesizdi ama bu açıkcası hoşuma gidiyordu. tavla oynayanları gördü. gel bu satrança benzemez bu dedi. lan biz sanayi çocuguyuz. papuç bırakırmıyız tavlada. istedik tavlayı. oyun vermeden yendim tabi. hiç nazik değilsin. hiç kazanmama musade etmıyorsun dedi. lan kafa dank etti. hareketlerimi kıza yaklaşımı falan dusundum. bildiğin kolpa gibiyim. ezıklıgını saklamak ıcın yırtıklaşan adamlar gibi davranıyorum. o an anladım ki kadın milleti başka..

ne oldu ya anlatsana gibisine girdim konuşmaya. mahalleden bir çocukla yakınlaşmışlar. yani yeni tabiriyle çıkıyorlarmış. çocugun msn nesine kendini başka bir kız adıyla eklemiş. çocuk yemiş tabi. bu msn deki sanal kızı bir gibmediği kalmış. böyle demedi tabi. usturubuyla anlattı ama ben anladım durumu. liseli tafsiyeleri verdim. değmezmiş zaten, sana başkasımı yok falan. ama aramızda birşeylerin oldugunu hissediyordum.

şömine kafe diye bir yer var. biliyorum ama daha önce girmişliğim yok. oraya gittik. birer tost söyledik. halen satranç hakkında birşeyler anlatıyor. boş ver burda bunları konuşmayalım dedim. ilk zamanlar beni karşısında ezen kız tavırları yerini sakinliğe uysallığa bırakmıştı. bana direkt sevgilin var mı diye sordu. bir an nutkum tutuldu.
cılız bir sesle yok dedim. güldü. benimde yok dedi. yeni ayrıldım hayvanla dedi

işten çıkamazdım. evde durumlar malum. bende işten çıksam hepten fena olacak. dedim iyisimi ustayla konuşayım.
gittim konuşmaya çarşamba bana izin ver okulda işimiz var gibisine. cumartesi gelip yarım gün çalışmam kaidesiyle kabul etti.
herşey yolunda gidiyordu. antremanlarda yakınlaştım yagmura. sureklı ıkımız oyun oynuyorduk. konuşuyorduk. dertlerini anlatıyordu. ben gizemimi koruyorum tabi. bi antreman sonrası beni dışarı birşeyler yemeye davet etti.

yunus emre nin yeni versiyonu . yazdığın yazıyı bile okurken bi şiir edası var oç

neyse gençler sonra devam ederim. kalın sağlıcakla

dinleyen panpalarım var mı? devam edeyim mi?

bana biz zaten o turnuvaya her çarşamba okuldan sonra hazırlanıyoruz dedi. sana haber verdiler ama gelmek istemedin sandım. hatta bir kaç kişiyede sordum seni dedi. haberin yokmuş sanırım. artık çarşamba okuldan sonra kütüphaneye gelirsin dedi. görüşürüz numaranı kayıt ettim diyip kendi bloguna doğru gitti.
lan çarşamba perşembe cuma fark etmez amk. ben çalışıyorum hafta içi. nasıl söyleyeceğim bunu kıza

cevap yazmadı o gece. sabaha kadar uyuyamadım. ne içki biliyorum ne sigara amk. bulunduğum ortamlarlarda bunlarla iç iceyim ama özenmemiş içmemişiz. içim darlandı gece üç gibi çıktım dışarı. dolandım biraz. eve geldim yine uyku yok.ilk defa birşey için biri için uykumdan olmuştum. ama cevap yazmamış ya. dünyam gibilmiş. sabah o halimle yarım saat erkenden gittim okula.lan büyük okul kapısından bir baktım arkamdan biri sesleniyor. döndüm yağmur. gamzeli gülüşüyle günaydın dedi. hal hatır sordu. dün mesaj atan senmiydin dedi. numaramı nerden aldın dedi. uydurdum hemen bir yalan. satranç kolunda lazım olur diye satranç hocasından aldım falan diye. inanmadı ama güldü. çok güzel gülüyordu lan. güzel bir kız değildi ama çok güzel gülüyordu.

aradadan kısa zaman geçti. kontür aldım bizim haftalıkla. o geceyi hatırlıyorum. yağmura mesaj yazma yazmama arasında ne kadar düşünmüştüm. ama bir anlık cesaret yazdım mesajı.
merhaba yağmur. rahatsız etmiyorumdur umarım. ben bilmem kim mehmet. tanımışsındır. şu bana söylediğin turnuva ne oldu? iyi akşamlar

okuldayken tenefüslerin birinde murat yanıma geldi sevinçle. çaktırmadan meryem in telefonundan yağmur un numarasını almış. al dedi bulunsun lazım olur. hem bir taraftan seviniyorum hem bir taraftan nasıl mesaj atacağım ne yazacağım bilmiyorum. kendine güven sıfır. eyvallah kardeşim dedim kayıt ettim yağmurun numarasını

bilen panpalar bilir. o dönem yanılmıyorsam sabah gazetesi olması lazım sertifika biriktirerek yani kuponla cep telefonu veriyorlardı. üç tane seçenek vardı kupona göre. bende kupon biriktirip cep telefonu almıştım 8. sınıfta. nokia 5110. telefon var ama ne kontur yuklerim adam akılı ne birini ararım.var olsun diye duruyor amk

tenefüslerde murat sayesinde yağmura ve meryeme selam verir oldum panpalarım. ama ne mutluluk sormayın. lan kendimi değersiz ve amaçsız gördüğüm bir dünyada bir amacım olmaya başladı. okula uçarak gelmeye başladım. . yine tenefüste ergen voltası atarken bunlar kikirdeşerek karşıdan geliyorlardı. hemen duruşu düzelttim. ses tonuna ayar verdim. selamlaştık.
bana dönüp -şeyyy adın mehmet'ti değil mi?
evet mehmet. seninde yağmur.
evet. şu liseler arası turnuvaya bizim okul takımında katılmak ister misin?
olur neden olmasın.
başkan benim takımın ona göre.
gülüştük falan dağıldık.

ciddi anlamda ilk konuşmamız bu oldu.

buna anlattım durumları biraz. yağmurun yakın arkadaşı vardı. yanlış hatırlamıyorsam adı meryem di.bunun ilk okul arkadaşıymış. o gün öğrendim. aralarıda iyiydi muratın meryemle. sınıflarını falan öğrendim. bizim okulda üç blok var. c bloktaydı onlar. biz b blokta. ondan çok göremiyormuşum. onu anladım

o iki hafta öyle geçti. arada tenefüste falan görsemde bazen göz göze gelsemde kayda değer birşey olmadı. tabi benimde bir kankam var o aralar. adı murat. lan o da benim gibi garibandı. garibanın arkadaşı yine gariban oluyor amk. babası bir kadın yüzünden ailesini terk etmiş. anneside çok durmamış 3 aydan evi terk etmiş. bu ve bir küçük kardeşiyle kalmışlar. amcası almış bunları yanına. kendi anlatıyordu. tam üvey evlat hayatı. bu dayanamamış. süleymancıların yurduna yazılmış. hergün kardeşimde kardeşim der dururdu. orhan gencebayın aşırı fanatiğiydi. ezbere bilmediği bir şarkısı olduğunu sanmıyorum.

pazartesi oldu okula gidiyoruz panpa. unutmam ilk jölemi o pazartesi sürmüştüm. saça sakala özen göstermeye başladım.
normalde hiç tenefüslere çıkmayan ben tenefüslere çıkıp yağmuru gözlerimle arar oldum. o gün hiç göremeden gün bitti. tabi okuldan direkt biz sanayiye. ya zımpara ya cumba ya hızar ya da şerit makinesi bizi bekliyor amk

ilk defa yaşadığımı anladım lan bir hafta sonu. çalışmadan diyafon seslerinde sürekli çay isteyen olmadan boşlar nerde diye kafa giben patron olmadan gönlümce evde dışarıda gezdim dolandım iki gün. evde durumlar pek iç açıcı değil ama. abim şekercide çalışıyordu çıkmıştı 1 hafta önce. onunda okulu var ayrıca. diğer iki küçük kardeşimi zaten ezdirmiyoruz. onlar sadece okulla ilgileniyorlar. abim bir taraftan iş arıyor ama nerde yarım gün iş. oda ctesi sabahları pazar haline gidip kasa istifliyor. yinede ev kira olmadığı için şükür diyebiliriz durumumuza

@47 panpa ne reklamı. pazar işte amk. nerden kimin çağıracağı belli olmuyor ki. burda saat 12.30 anca yeni atabildim kendimi eve. yarın 7 de kalkmam lazım ama ben yazayım yinede biraz.