0
selam panpalar ,
başıma gelen ve beni hüzünlendiren olay için içimi dökmek istiyorum.
bir fabrikaya 3 ay önce işe başladık , benimle beraber diğer 3 bayan arkadaşta işe başladı. Aşağı yukarı ilk günden bu yana 1 tanesi ile muhabbetimiz - iletişimimiz çok iyiydi.
1-2 Hafta kadar yalnızca iş yerinde görüşürken , sonrasında 2 ay boyunca hafta içi 1-2 den 3-4 akşam a çıktı ve her haftasonu eymir e gittik.
Zaten kur yapma evresinde olduğumuz için duygularımı ve onunda bana karşı olan duygularını ifade etmek zor olmadı.
işyerinde de durumlar biraz garip ilerledi , bazı olaylar olması dolayısıyla üretim, laboratuvar ve kalite sorumluluğu ikimize kaldı .
Neyse geçiyorum detayları , yaklaşık 2 ay boyunca güzel vakitlerimiz oldu. Sonra kardeşinin iş durumu dolayısıyla kendiside onunla beraber istanbula gitmeye karar verdi.
Bu kararında hiç , zerre kadar buradaki hayatı ilişkisini düşünmeden bende gideceğim dedi bastı gitti.
Ve istifayı verdiği sırada üretim müdür olacağını söylemişti patron, muhtemelen bende kalite şefi .
Duygularım karman çorman , kız bastı gitti , üretim bana kaldı. ama yıllar sonra ilk defa kafama-frekansıma uyan birini bulduktan sonra umutlanmışken beni hiç yokmuşum gibi sayarak gibtiroldu gitti.
Yaşadığım duygusal travmada yanıma kaldı .
göl kenarında arabada öpüşürken içtiğimiz biranın şişesini bile hatıra olarak saklıyorum.
2 aylık bir ilişki olmasına rağmen sabah 8 den akşam 12 ye kadar geçirdiğimiz zaman ve bu kadar uyumlu birini bulmuşken kaybetmek insana acı acı koyuyor.
Tek üzüldüğüm şey, onun beni bu sıralar arayıp sormaması.
Ulan gibtiroldun gittin tamam . ama insan arar sorar demekki benim hissiyatımın 1/10 u kadar bile hissetmemiş huur.
Hayatım boyunca karı kısmı tarafından depresyona itildim. Benim terkettiklerimde beni terkedenlerde bunun gibi değildi.
üniversite ve sonraki birkaç yılda olan hiçbir kız bu kadar etkilememişti ya da bu kadar bana koymamıştı.
seven gibilir giben sevilirden şaşmamak lazımmış. Amk adam olunca adam gibi davranınca , adam gibi sevince gibtirolup gidiyorlar.
Her gün içiyorum , ne hüzünlü müzik dinleyebiliyorum ne kitap okuyabiliyorum. inanırmısınız işçiler X hanım böyle demişti diye hatırlattığında kalbim titriyor.
Çekemiyorum amk hayatını , dikkatimi toplayamıyorum
Bir akıl verin