çok acıktım, sigarayı bıraktım.
abur cuburum yok
kafayı yiyorum
başım ağriooooo

ne karaktersizim ben ya, gerçekten tanısalar yanımda kimse kalmaz. şimdi olduğu gibi.

bugün de yandaki esnaf oha sen gerçekten bu yaşta mısın ben seni en fazla 18-19 sanıyordum dedi. uLa çok mutlu oluyorum böyle olunca.

20-21 yaşında gösteriyorsun dedi biri.
mutlu oldum.

günlük tutan maldır.

unutmayayım diye yazıyorum.

rüyamda gecekonduda oturuyoruz, ben evi temizleyip duşa giriyorum. duştan çıkınca bakıyorum ki babaannem benim ardımdan yine yerleşti silmiş. söyleye söylene odama geçiyorum, üzerimi giyeceğim camın diğer tarafında kardeşim perdeyi oynatıyor sürekli. kızıyorum, insanlar beni görecek, cam caddeye bakıyor yapma diyorum. durmuyor, içerde de babam yatıyor bağıramıyorum. en son kardeşim yine mal mal hareketler yaparken perdeye sarılıp vuruyorum bir tane. o sırada jandarmalar geliyor, göz göze geliyoruz ama çirkin adamlar, kısalar bir de. ben geri kafamı içeri sokup işe gitmek için hazırlanıyorum. telefonum çalıyor, 200 diye bir numara. açıyorum, jandarma! babam esrar kaçakçısıymış, bunları yüzük yapıyorlarmış(?) esrardan yüzük.. babamı almaları gerekiyormuş ama benim müsait olmadığımı gördükleri için yarım saat hazırlanma süresi veriyorlar.
ben de arka camdan kaçıp mehtap’ın yanına gidiyorum. gitar çalan bir çocuktan gitarını çalıyoruz, satıp o parayla patlayıcı alıyoruz. tekrar evime geliyoruz ama bu sefer yüksek bir apartmanda oturuyor oluyoruz. en üst kat bizim evimiz. birbirimize bakıp gülümsüyoruz, patlayıcıları yerleştirdikten sonra görüş açım birinci şahıs kamerasına dönüyor.
birden uzaktan izlemeye başlıyorum, mehtap yanımda birden gözlerimizi kapatıyoruz ellerimizle, sonra boooom!

kendi evimi içinde babam ve babaannem varken patlatıyorum, babaannemi de çok özledim bu arada..

Keşke karabaş olarak dünyaya gelseydim. Saçlarım okşanır, sevgi görürdüm. Koşa koşa evdekilerin üzerine atlar onları öperdim...

HAYIR!

Yine hüzün var ihtimaller arasında. Evdekiler bir gün eve gelmesin, çok üzülürdüm. Çok şey değişmiyor yani.

Zaman almış başını gidiyor, giderken hep bizden bir şeyler zütürüyor. Senin gençliğini, benim sağlığımı, onun güzelliğini, şunun parasını, bunun vicdanını.. (şunun-bunun ne kadar kaba!)

Bir yokmuş, bir varmış.

Bir varmış, bir yokmuş.

Hayatımın çizimlerini ve tekniğini orijinal bulduğum ve beğendiğim dönemindeyim. kendisine çizim tarzından dolayı genel mitolojik figürleri de kullanmasını tavsiye ederim, ayrıca edvard munch gibi bir boyama biçimi de deneyebilir. uygun çünkü.
Beni mutlu et!

Şu an güzel bir lostra işlemini yaptıktan sonra balkonumun en köşesinde oturuyorum. Ellerim hafif siyah lekelendi ve biraz da tiner kokuyor.

Sokak naşirinden süzülen hafif ışıklar bedenimde geziyor. Haz vermiyor, aslında hiçbir şey ifade etmiyor. Abartıyorum.

Paluzemden bir çatal aldım, sanırım anne eli değince böyle oluyor.

Her şeyi boş ver de, sol kolum inanılmaz ağrıyor. Dirseğimden el bileğime kadar müthiş bir sızı var.

Aklım gidik. Sistemine cinsel arzular hissettiğimin sınavı beni mahvetti. Anayasalar, dağlar denizler, xler yler, anasın amı..

Telakuza düşmüş bulunmaktayım an itibariyle. Kaşlarımı alıp duşa mı girsem, yoksa doğallık modadır deyip uğraşmasam mı? iki tel var, şimdi yaktım olm çıranızı.

Yarın işe gidiyor oluşum beni üzüyor.

Ya var ya, cidden çok ağrıyor ya. Ne yapacağım? = kaşlarını düzene sokacaksın..

hiçbir yere sığamamak.
Aidiyetsizlik.
Durup dururken gelen bu his, kafamdaki fanusu bomboş bırakıyor. Sığamıyorum, ne kadar çabalarsam çabalayayım asla oraya sığamıyorum. Koskoca dünyada çocukça düşünüp kendine yer bulamaz insan.
Mutlu etmek istiyorum, belki mutlu olurum diye. Ama ne zamanki herkes kavuğuna çekiliyor, işte o zaman benim gecem başlıyor. Bir gün heyecanım içimin duvarlarını yıkacak güçlükteyken, ertesi gün bedbizlik.. bekliyorum ki bir gün Sabri Bey gibi koltuktan zıplayıp “ne oluyor lan bana” diyebileyim. Olmuyor. Durup dururken oldu bu..
Bu sefer kendimi kandırmayı beceremedim.

ne doğan güne hükmüm geçer,
ne halden anlayan bulunur.
ah aklımdan ölümüm geçer,
sonra bu bahçe bu kuş bu nur.
ve gönül tanrısına der ki;
pervam yok verdiğin elemden,
her mihnet kabulüm,
yeter ki gün eksilmesin penceremden.

https://youtu.be/oKMgBYS6MZA

Ne haber fıstık?
Ben iyiyim. (:
Teşekkür ederim bugün için.

Dışarıya çıktım sigara almaya, 3 tane köpüş vardı.
Allahııııım bir tanesini gör tüylü müylü kamil bir şey :d
iki tanesi de kardeş büyük ihtimalle.
Onlarla oynadım biraz.
Te yukarı mahalleden peşime takıp bir sürü yere gittik.
Burada çoğu insan akşam saatlerinde kapısının önünde oturuyor, bazıları kızdı.
La dedim sus
Laga luga yapma
zütürecem köpekleri.
Bazı çocuklar peşimize takıldı
Olm ya ahahaha
Koskoca eşek kadar kız önden koşuyor
Arkasında üç köpek
Onların arkasında da sürüyle çocuk
Biraz utandım ama çok eğlendim be

ille görmek için mi beklenir güzel günler?
Beklemek de güzel...

Gençtim ve hayat dediğimiz şeyin insanı yavaş yavaş zehirlediği bilgisine erişmiştim. Daha çabuk ölmek için hayatın içine öldürme gücü yüksek başka zehirler katmaya başladım.

Gencim, Canlıların daha mutlu olmak, daha iyi yaşamak, daha çok umut etmek adına biriktirdikleri kelimeler benim iç organlarıdır kanatıyordu ve bu yoğun kanama aklımı, kalbimi, ruhumu, bütün varlığımı her geçen gün daha fazla zayıf hale getiriyordu.

Okuduğum kitaplar, dinlediğim şarkılar, fark ettirmeden yüzüne baktığım oğlanlar hayatta kalmama yetmiyordu.

Kafamı uyuşturmaya başladım. Kendimle aramdaki mesafe gitgide artmaya başladı. Bir süre sonra tam ortadan ikiye bölündü hayatım. Bir yakım insanları oyalarken, diğer yarım yavaş yavaş uyuşuyordu.

Ah düşünsene kızım ya
Ölüyorsun ve cennete gidiyorsun
Zaman kavramı yok
Bir sarıyorsun
içiyorsun
Üfffff
5 bin yıl kafasıııı
Oradaki kamiller şarap eşliğinde hurilere sakso çektirirken
Ben meleklere üçlü sardıracağım
Sonra
Karşıma alacağım onların hepsini
Naylona sarılmış hepsi
Yavaş yavaş mum damlatıyor melekler
Ben karşılarında duman derdindeyim
Görüp görebileceğim en güzel manzara
Başka bir şey istemem sanırım
Alev alırken çığlıkları kulaklarımı dolduracak
Ve ben çarşafı dudağıma değen yerlerinde bırakıp
Üzerlerine fırlatacağım
Üfffff
Benim oraya gelmem lazım
Ya da burada bunu yaşamam için bana bu imkanı sunman lazım

Ben bir tanrıyım ve bunu sizlere kanıtlamak için Etna Yanardağı’nın kraterine atlayacağım. Tanıdık geliyor...

Hayır hayır, ben bir tanrıyım ben bunu size kanıtlamak için yaşayacağım.

Nedense sana yazasım dahi gelmiyor. Ortalıklarda fazla gözükmememe rağmen hala bir şekilde ulaşılıp, deli edilebiliyorum.

Yine sana yazamayacak kadar sıradan bir hayat yaşıyorum. Sıkıyorum.
Bir şeyle savaşmak yerine akışına bırakmak “intihar” mıdır sence?
Bence değil, tekdüzeliği devam ettirmek ne zaman intihar oldu ki?
Çok canım sıkılıyor.