beni bu hale sizler getirdiniz

insanlar. popüler kültüre esir olmuş sizler. seveni sevmek yerine, size gerçekten değer verenler yerine. hayalinizde ki görüntüye yakın/eşdeğer insanlara sizi sevdiklerini söylesinler diye yaptığınız züt yalamalarını, çabalarınızı gördükçe iğreniyorum. tanımadan, daha kim olduğunu bilmediğiniz insanlara sadece yatakta nasıl inleteceğinizi düşünerek attığınız o miğde bulandırıcı bakışlarınızın dıbına koyayım. insanların gözlerine en son ne zaman baktınız. onları basenlerinden, kalçalarından değil de gözlerinden tanımaya çalıştığınız zaman kaç yıl önceydi? kaç asır önce bir kitabı okurken bulunduğunuz ortamın neresi olduğunu, etrafınızdan geçen insanların size nasıl baktığını umursamadan yaşayabildiniz. elinizde ki sigaranın ne zaman bittiğini farketmeden kaç kere düşüncelerin karanlığında boğulduğunuzu hissettiniz. zevk alamadığınız şeyler oldu mu hiç? hiçbir şeyden alamadığınız zevki bir insanın gözlerine bakarak ne zaman aldınız?

evet ben de artık sizler gibi olacağım. tek derdim yatakta inletebileceğim bir kadın bulmak olacak. mutluluğu sizler gibi insanların kalçalarının dolgunluklarında arayacağım. boşalmak için uygur bir beden arayacağım. malesef... malesef artık yazdığınız 5 satırlık yazıları okumayacağım. artık dünya gibi, hatta kendim gibi hiçbir şey gibimde değil. uzun yazılar yazan size bu kustuğum satırları armağan ederken, sizin yazdıklarınızı okumaya bile tenezzül etmeyeceğim.