Bende bin olmak karı kızla rahat konuşmak isterdim ama olmuyo yapamıyorum 20 yaşına geldim hala aşamadım bu aptalca korku duygularını herşeyin farkındayım beni reddetse dünyanın sonu değil herkes kendi hayatına bakıyo kimsenin umrunda değilim ama yinede gidip bir merhaba bile diyemiyorum mizacım karekterim el vermiyo sanki kızla konuşsam o an ölücekmişim gibi duygular yaşatıyo vücudum bana ama kabullendim yalnız öleceğimin farkındayım bu aptalca sosyal sorunlarım hayatımı gibti bundan sonra sosyal olsam ne olur açılsam ne olur bu sorunum yüzünden okadar çok şey kaçırdımki hayatta hiçniride geri gelmeyecek...