bende hayat hikayemi anlatıyorumm

ve git gide okuldan kopuyordum.. yarın fizik sınavı var amaaann saat 3 e kadar pc başında. sonra ya sınav? aman gibtir et yarın çalışırım filan.. ama yinede yetiyordu güzel notlar alıyordum.. ama çok düşünüyordum arkadaşlarım toplaşıp okey oynamaya giderlerdi cafeye filan.. ben izin istediğimde hayır cevabını alırdım hep.. bir kere arkadaşım iftar yemeğine çağıracaktı teyzemin karşında oturur.. canım benim gelemeyeceğini biliyorum ama yinede söylüyorum izin verirlerse gel lütfen filan.. ama izin vermediler. neden böyle oluyo diye çok düşünüyordum.. bir gece ben pc de yine arkadaşlarla yazışıyorum.. annem ile babam girdi odaya birazda biz oynayalım vakalım pc de dediler.. bende şu msni kapatayım oturun dedim.. annem mouse u elimden aldı hayır kapatmayacaksın ne o karıştıracağız filan dedi..

her neyse liseye geçtim ve lisede aynı şekil okuldan eve evden okula gidiyorum.. lise 1 de okul üçüncüsü oldum ve babam sözünü tuttu eve bilgisayar aldı.. dışarıda kuramadığım arkadaşlıkları sanal ortamda kurmaya başladım
cam filan yoktu sadece yazışarak.. rahatlıyordum.. kendimi yanlız hissetmiyordum filan.. gib var gibi fen bölümünü seçtim lise 2 de

devam er bitti mi

arkadaşlarım yaz tatillerinde özledik seni deyip gelirlerdi aynı mahalledendik zaten.. dilek ve hasret.. çok severdim o zamanlar onları hep beraber giderdik okullara.. yaz tatilinde gelmeleri çok hoşuma giderdi ama bir yandan hiç istemezdim gelmelerini.. onlar gittikten sonra annem beni bir köşeye çekip ' ne konuştunuz ? sana erkek arkadaş mı ayarlamaya geliyorlar? niye geliyorlar? gelmesinler bi daha.. iki arada bir derede kalıyordum.. zaten onlarda bir iki üç kez gelip bir daha gelmiyorlardı anneleri izin vermiyordu. hep siz gidiyorsunuz bu kız bize gelmiyo diye..

annem sürekli kardeşimi kucağına alıp öperdi koklardı sarılırdı.. bense üvey gibi bir köşede onları izlerdim.. hiç bir zaman çağırmadı beni yanına.. gel kızım sende demedi.. beni hiç sevmedi nedenini hiç bilmiyorum. sürekli ağlıyordum neden allah ım ailem beni neden sevmiyo.. yoksa ben üvey miydim.. bu soru çok kurcalıyordu beynimi. orta okulda derslerim çok iyidi okul birincisiydim. ama mutsuzdum arkadaşlarımın anneleri ile olan ilişkilerini çok kıskanırdım.. arkadaş gibiydiler.. biz neden öyle değildik ki çok isterdim ama olmadı.

artık büyüdüm.. ailemize aman laf gelmesin kız kısmı evinde olur filan hesabı.. evden okula okuldan eve annemle beraber gezmeklere giderdim.. asosyal olmamdaki en büyük neden ailemdir. orta 2. sınıfta bir tane sıra arkadaşım vardı adı sercan deli dolu bir kızdı hoşuma gidiyordu.. ve çok sosyal bir kızdı. imreniyordum. ve bir sevgilisi vardı ondan biraz büyüktü liseye gidiyordu.. annem bu durumu öğrenmiş ve bana o kızın yanında oturmayacaksın diye baskı yapmıştı.. bende git öğretmene söyle ben isteyerek oturmuyorum onun yanında dedim ve tartışma büyüdü büyüdü.. annem eline bir sopa alıp bütün etlerimi kabartmıştı popomun üstüne oturamıyordum.. o gün çok ağladım ve içimdeki anne sevgisi tamamen bitti.. o gün annem kendine dair her şeyi bitirdi ve ilerleyen zamanlarda bunun telafisi için hiç bir şey yapmadı

http://www.incicaps.com/resimler/che-guevara.jpg

annem sürekli ağlar kardeşimle ilgilenir babam eve gelmez bense bir köşede olanları anlamaya çalışırdım.. aile içi sevgi saygı hiç bir şey kalmamıştı.. annem yılda 2 kez okula gelir durumumu sorar giderdi.. kimse ödevlerimde derslerimde yardımcı olmadı.. ilk okulda orta düzeyde bir öğrenciydim. aynı evde yaşayan 2 yabancı gibi olduk ve bu durum bu yaşıma kadar sürdü.. neden bilmiyorum anlamıyorumda ve hiç bir zamanda anlamayacağım. bende onların evlatlarıyım ya bende varım.. orta okula geçtim dışarıda arkadaşlarımla oynamama izin vermiyorlardı.. bu arada babamda kumar illetinden yavaş yavaş elini ayağını çekti.

luna park acım vardır hala cocuklar gibi hepsine binmek istiyorum.. küçüğüm o zamanlar babam işten gelirdi baba beni luna parka zütürsene akşam derdim.. tamam kızım akşama yemekten sonra hazırlan alacağım seni derdi.. evden çıkıp kumar masasına giderdi biliyordum.. hazırlanırdım babam hiç gelmedi beni kumar masasına ve ordaki iğrenç arkadaşlarına değişti hep.. saat gece 10 a kadar bekler üzerimi değiştirip yatağıma gider kafama kadar yorganı çekip ağlardım.. beni kumar masasına değişiyordu o iğrenç yere.. sigara dumanından gözükmeyen iğrenç kılıklı heriflere..

okul gezisi vardı ben o zamanlar 2. sınıfa gidiyorum tabi.. ortamdan biraz uzaklaşmam için beni pamukkaleye gönderdiler.. oda zaten gittiğim ilk ve son geziydi.. 15 gün sonra babam ile annem barışmış sözler tutulmuş filan evimize döndük.. ama babam verdiği sözleri çok cabuk unuttu ya da işine öyle geldi ve tekrar kumar oynamaya başladı.. annem akrabalarımızdan gittiği yerleri öğrenip polise oraları ihbar ediyordu.. ama babam hiç vazgeçmedi.. hatırladığım bizim mahallede vardı bir tane yer annem beni gönderip babamı çağırmamı istiyordu.. ben ilk okul 3. sınıftım.. bir kız cocuğunun babasını kumar masasından kaldırıp kapnın önünde hadi eve gel baba demesi çok kötü bir duygu.. artık kumarın ne olduğunu biliyordum. babam kapının önünde ben geleceğim kızım sen git eve deyip kaldığı yerden devam ediyordu ve gece yarısı eve gelip yine kavga ediyorlardı..

rez.

mal mal entry girecek olanlar ve liseliler gibtir olup gitsin bu başlıktan çünkü yazacaklarım gerçektir..
sadece rahatlamak için yazıyorum giblemeniz yada giblememeniz inan umrumda değil..
aslında şuanda beni derinden etkileyen başka bir konu sevgilim.. olurda okuyan olursa diye her şeyi en başından anlatıyorum..

ben altı yaşındayken babam çok kötü bir illete bulaştı.. kumar.. evet bu sözü o zamanlar çok sık duyuyordum. ve annem ile sürekli kavga etmesine neden oluyordu bu iğrenç kelime. babam eve geç geliyor annemse gecelere kadar ağlıyordu.. ne olduğunu bilmiyordum sürekli kavga ediyorlardı. o zaman bi koptuk birbirimizden hala aynıyız.. yabancı gibi.. 15 yıl geçti ama ben hala kendimi buraya ait hissetmiyorum.. ben 7 yaşındayken kardeşim oldu ve babam eve bağlandı biraz bu yüzden midir yoksa erkek olduğu için midir bilmem o hep farklı oldu onlar için. onlar aslında 3 kişilik bir aile.. benimle kimse ilgilenmezdi.. hep düşünüyordum ne olacak boşanacaklar mı boşanmayacaklarmı filan. bir gün annem ile babam kavga etmiş ben okuldayken. annem kardeşimide bırakıp gitmiş anneanneme.. ben okuldan geldiğimde halam bizdeydi ve eşyalarımı toplayıp kardeşimle beraber babaanneme gittik..