bende anlatıyorum panpalar

karar dedi gerisini gerçekten hatırlamıyorum adam konuşmaya devam etti ama dediklerinden tek bi kelime bile anlamdım çıkarken babam gülümsedi az kaldı dedi dışarı çıktık muhasebeciye sordum
-ne kadar kaldı dedim ne dedi savcı
-bu dosyadan beraat ettiğini söyledi ama diyer dosyasından da beraat açıklanana kadar içerde durmaya devam edecek dedi
2 heyecanlı koca hafta 7 buçuk ay bekledim 2 hafta kadar uzun sürmedi
eve gittim anneme baktım güler yüzle bana
-ne zaman geliyor baban dedi
-bu mahkemeden beraat kararı aldı anne
-ee
-2 dosyası varmış babamın bu günkü o kadar önemli bi dosya değildi 2 hafta sonra bir mahkeme daha olacak o mahkemdende beraat alırsa çıkacak dedim
annem sustu oturdum yanına bi sigara ona bi kendime yaktım

rabia o günün akşamı bizim eve geldi eevde sadece dayım ve ben varız kapıyı çaldı onun olabileceğini kestiremedim ve dalgınlıkla direk kapıyı açtım karşımdaydı o büzüşmüş surat ifadesi ile son kez konuşmak istediğini söyledi
bense konuşma yanlısı değildim ama dinlemedi içeri girdi odama geçmeye kalktı kolundan tutup sıkarak koridora ittim ve
-ne derdin varsa burda anlat sonrada gibtir ol git dedim
-bana zarar verecek kadar canavarlaştınmı sen ?
-ben sert davranacak biri değilim beni bu hale senin yalanların iftiraların ve bana karşı düşman kesilmen dedim
bana saçmalamaya başladı
-o gün olanlar...
-ne oldu o gün ırzına mı geçtim senin
-ne diyorsun
-ha gibtimmi de bu kadar üstüme geliyorsun lan dedim
-benimle doğru konuş lan dedi
benim kayış attı ben hiç bir şekilde herhangibir kıza küfür eden hele hele vuran biri değilimdir ama ne oldu bilmiyorum bunu ittim duvara doğru çarptı defol dememe rahmen dinlemedi elimi sıktım kaldırdım ve bi saniyeliğine durdum ve dedim ki
şimdi ben buna vursam yere yığılacak ve polise gidecek daha babam cıkmadan ben girecem daha onceki bana attığı iftiralarda haklı duruma geçicek ve elim on an o kızın suratından ziyade sağ yarafa tahta kapıya denk geldi kapıda bir delik işaret parmağımda çatlak oldu ama kızı yeterince korkutmayı başardım ve gitti

ses verin panpalarr şukular düşüyor

babamla mahkemeden bir önceki hafta görüştük haftaya çıkacağını söyledi yüz ifadesine bakılırsa emindi
annem bekliyordu sadece bekliyor
kız kardeşim gözü ağlamaktan hep kırmızı
dayım ve ben yakında bu durumdan kurtulacağımızı düşünüyorduk
mahkeme haftası geldi çattı ben yine takım elbisemi giymiştim mahkemeye girmeden önce o babama borçları olan ve ben sorduğumda paramız yok diyen huur çocuklarını gördüm hepsi sözde babamın çıkacağını umarak mutlu gözüküyorlardı
aliyi gördüm babamın çıkmasını istediğini dün ne olup biteceğini düşünmekten uyuyamadığını söyledi
muhasebeciye baktım artık onunda dayanacak hali kalmamıştı sinirden gerilimden bunalımdan
dayıma baktım.. dayımda kendimi gördüm sanki
-hadi girelim asosyaladam bu gün babanın günü dedi dayım
girdim mahkeme salonuna babam önde eli kelepçeli oturuyordu ben arkadaydım bana bakıp gülümsedi yanımdaki huur çocuklarına ve özellikle aliye daha farklı bi baktı

savcılar avukatlar ve diğerleri geldi çalınan demirleri süren tır şöförleri çağrıldı hepsi babam için konuşuyorlardı alinin rengi gittikçe koyulaşıyor gittikçe terlemeye başlıyorduben bunu gördükçe biraz daha rahatlıyordum sonra bir ses duydum yine
kararr
vs vs vs sayın *** ***'nin beraatine karar verilmiştir
dedi ve o anki aliye bakarak gülüşümü görmeliydiniz beyler o anki hissettiklerim paha biçilemezdi
babamı ceza evine zütüreceklerini eşyalarını toplayacaklarını ve bu akşam üstü çıkacağını ceza evinin önünde babamı beklememi söyledi babamın yanındaki komutan
gittim büyük bir bekleyişin ardından babamı kapıdan çıkarken gördüm
inanın sevinçden yerimde duramıyordum arabanın anahtarını babama verdim ben o halde arabayı süremezdim direk annemi almaya gittik o gece mangallar sohbetler eğlenceler tatlılar havalarda uçuşuyordu
ertesi gün evimize geldik
babam sabah işe gitti ve 2 gün gelmedi 2 gün sonra geldi ve
-tatile gidiyoruz hazırlanın dedi gülerek
zaten yaz ayıydı ve bunu daha önce söylemişti
tatil dönüşü muhasebeci ile yeni bir şirket açtılar ve artık herşey yolunda
artık ali yok...

... SON...

BENi DiNLEYEN ŞUKULARINI EKgib ETMEYEN PANPALARIMA TEŞEKKÜR EDERiM.

Inanmak zorunda degilsin panpa ben bunları yaşadım