bende anlatmak istiyorum

okuyan yok mu ?

okuduktan sonra ses verin

ilk günü gerçekten kötü bir olayla atlattım ama ben bunu ne anneme ne babama anlatabildim o kadar korkmuşum ki ozana bir teşekkür bile edemedim o korku sanki bütün hayatım boyunca benimle yaşayıp beni pısırık içine kapanık bir insan haline getirecek gibiydi. günler geçmiyecek gibi gözüksede gibe gibe geçti beyler ben hergün erdi gizem ve ozanın peşinden ayrılmazken onlarla olan ilişkilerim gittikçe artıyordu hatta erdiyle beraber atari oynuyorduk o zamanlar pc yaygınlaşmaya yeni başlıyordu ama biz onunla o ataride ki 98 fifa world cup oyununu(adamları tepeden gösteren oyun topun havada giderken acayip dönmesi kalelerim 10 metre olup kalecilerin bir acayip olduğu oyun) oynardık o kendi evinde oynar bende kendi evimde oynar geçtiğimiz her bölümün şifresi kaydeder askeri hattan birbirimize söylerdik.ilk dönem başka bir vukuat sıkıntı yaşanmadan geçti geldik ikinci döneme, ikinci dönemde okul yeni binaya taşınmıştı ve evimize 200-300 metre uzaktı yani şöyle ki , evden ne kadar uzak tehlikeye o kadar yakın demekti bizim için.ben yalnız kaldığım zamanlarda yine sözlü tacizlere uğrarken yine bir okul çıkışında kendini bilmez bir 7. ya da 8. sınıflardan bir çocuk beni elinde ki sopayla kovalamaya başladı ben ne olduğunu anlayamadan çoktan yakalanmış ve çocuktan 3-5 sopa yemiştim bu sefer gören ise okul müdürüydü , hayatımı bu defa da okul müdürü kurtarmıştı. ertesi gün tabi ki babam okulda müdürün odasında ki yerini almıştı.2 adet izbandut gibi habercisiyle beraber okuldaydı ve bütün çocuklar tir tir titrerken ben ilk defa güvende hissetmiştim kendimi. babamın okula gelmesi demek o beni döven serserinin okuldan atılması anldıbına da geliyordu ve disiplin kurulundan çıkan bu karardan sonra o çocuk arkadaşlarını toplayıp kurulda ki hocaları dövemeye çalıştı ve ben bu hocaların diyarbakır dolmuşlarına nasıl koşarak bindiklerine tanık olmuştum ve tabi bizi hergün askeri araç okuldan alıp okula bırakıyordu.

@40 doğrudur panpa anlat sen devam dinliyoruz

neyse devam ediyorum panpalar

@39 panpa şu yaşadığımı anlatsam bile bir sürü laf yerim eminim.tv de çıkıp konşuyolar anlatıyolar orası öyle böyle acaba hangisi gidip oraları gördü yaşadı merak ediyorum.

varya aslında bu hikayeleri gazetede bile yayınlarlar öyle bir şey ama bizim halkımız daha objektif bakamadığı için bunu da propaganda malzemesi olarak kullanır anlat panpa devam.

@37 aynen panpa baba sevgisini hiç tadamamışımdır

panpa bnm pederde özel harekatcı aq doğduktan 3 sene sonra gelmiş yanımıza o 3 senede de toplasan en fazla 15 gun evde durmus aq gibiyim böle hayatı

ses verirseniz devam edeceğim panpalar

okul müdüründen rica edip bu arkadaşlarla aynı sınıfa yazdırdı babam beni.ilk zamanlar hazrolu çocukların bana alışmaları kolay olmadı malum ben çoğunun gözünde türktüm.yan yana oturmamız yasaktı sebep ise ben türk o kürtmüş soruna bak.e be amk daha kaç yaşındasın ? 13-14 yaşında veletler laflara bak. aileler beyinlerine bunları nasıl yerleştirdilerse artık bilemiyorum nasıl bir nefret nasıl bir kindir ben bunu ilk okul günümün çıkışında anladım. sınıfta en son ben kalmıştım hoca birkaç soru sormuştu çünkü derken hoca çıktı ve bende kapıdan adımımı atar atmaz tam 7 kişilik bir grup tarafından köşeye çoktan çekilmiştim bile. aralarında kürtçe konuşuyor çocuklar bende anlamıyorum tabi ne var noldu gibi sorular soruyordum sonradan farkettim ki,kendim soruyorum yine cevabı kendimde arıyorum bunların derdi ne diye.tam o sırada aralarından birisi çantasından bir bıçak çıkartarak boğazıma dayadı ve yarı kürtçe yarı türkçe birşeyler söylüyordu. seni giberiz adam akıllı ol bize bulaşma bize yanaşma tarzında cümleleri söylerken bende dua etmeye başlamıştım resmen dilim tutulmuştu sesim çıkmıyordu bırakın bağırmayı konuşmak için fısıldamak için bile sesim çıkmıyordu. bıçağı daha fazla hissetmeye başladığım bianda kapıdan kürtçe bir ses(sanırım bırakın onu tarzında birşeydi) belediye başkanının oğlu ozan imdadıma yetişmişti. meğer okul dışında ki kapıda beni bekliyormuş çıkmayınca şüphelenmiş ve gelmiş.o gelmeseydi ya o bıçağı boğazıma yerdım ya da ufak bir çizikle atlatırdım sanrıım.

hadi amk hızlı yaz ya da telefon numaranı ver anlat ben yazayım hızlıyımdır

neyse saat ilerliyor devam edeyim merak edenler vardır merak içinde kalmasınlar :)

@30 eyvallah panpa

@29 panpa doğuda çoğu yer böyle malasef

panpa beybabanda askerleri senin gibi yavaş yetiştirdiyse işimiz yaş amk *

şaka bir tarafa rezerv olsun sonra okurum. eyv.

@28 arkadaşlara bak be köprü dizisinde ki gibiymiş panpa hayatın.

http://imgim.com/118103035.png bu caps bunun üzerinden anlatacağım.hazro yaklaşım 6000 nufüslu ve diyarbakıra yaklaşık olarak 74 km uzaklıkta bir yerdi sanırım.
diyarbakırdan o yoldan çıktığınız zaman düz giderseniz silvana gidersiniz sola dönerseniz hazroya gidersiniz.çünkü o yol sadece hazroya çıkar ve bikaç köye gider ve o 24 kilometrelik yol dağların arasından boğazlar(iki dağ arasında kalan yol) ne kadar tehlikeli yer varsa sanki bilerek oraya yol yapılmış gibidir.ve orda birde kontrol noktası var orası hem ufak bir köydür hemde jandarma arama noktasıdır.jandarma komando birliği hazronun girişindedir.yaklaşık 500 metre ilerde de ilçenin evleri başlar.biz lojmanlarda yer olmadığı için lojmanların bulunduğu yerin hemen karşısında ki özel idarenin lojmanlarında kaldık.burada ki görev süremiz 2 seneydi ve biz yaşananlardan dolayı kardeşim ve ben 1 yıl kaldık sadece.okul lojmanın hemen 50 metre ilerisindeydi.orada türk kürt ayrımını iliklerime kadar hissettim beyler.babam komando üsteğmen olarak gitmişti oraya.orada 2 üstteğmen oluyor.ilk sene giden komando oluyor sonra ki sene o jandarma oluyor yeni gelen kişi komando oluyor bu şekilde işliyor olay.o zamanlar şansıma benim yaşımda tam 3 arkadaşım olmuş(tu).biri öteki üstteğmenin oğlu erdi birisi astsubayın kızı gizem ve dönemin doğru yol partili belediye başkanının oğlu ozandı..

vay amk yazacağn yok senn yatıorm ben

bu arada başlıktaki de ayrı olcak