Babam beni sen hep şizofrensin diyediye büyüttü. Sırf kafam fazla çalışıyor diye farklıyım diye hep aşağıladı içki masasından kalkmayan evin rızkını kumarda karıda yiyen adam annemi aldatan üstüne annemi döven adam üniversite harç paramı bile yatırmadı gittim akrabalardan dilendim yine okudum zorluklarla üniversite bölüm ikincisi oldum Halen salak şizofren gözüyle baktı bana. Yaşım 24 oldu Hale’n avradını giberim yok yolunu giberim gibi laflar etti. Arkadaşının huur bir kızı var zorla onla tanıştırıp evlendirmek istedi sabahın köründe işe giderken yatağımı toplamadım diye adam değilsin sen diye küfürler etti. Sanki ergen bir çocukmuşum gibi odamı çekmecelerimi karıştırıp durdu. Aldığım hediyeleri bir hafta içinde perte çıkardı üstümden kredi çektirip borcunu bana ödettirdi ama ufak bir hatam olunca şizofrensin sen diye beni hep rencide etti. Pimi çekilmiş el bombası gibi oldum insanlara artık katlanamıyorum en ufak saygısızlıkta kavga ediyorum. Hep küçükken babamın bana taktığı aşağılayıcı lakaplar geliyor aklıma. Şimdiye kadar yarın bir gün pişman olurum diye karşı gelmiyorum sana baba ama duy beni artık duy ben şizofren değilim ama sayende pgibolojim bozuk özgüvenim yok hiçbirşeyi elimde tutamıyorum en mutlu zamanımda bile sen bana yaptıkların geliyor aklıma. Sevdiğim kızın fotoğrafına bakarken gizlice beni yakalayıp adam olmuşta huur fotolarına bakıyor diye gülüşün unutmuyorum. Eve aldığım kediyi balkondan aşağı atışını tuvaleti pis bırakıp bana suç atışını unutmuyorum. Arkadaşlarının yanında bana özürlü muamelesi yapmanı kaldıramıyorum. Açık açık konuşacağım pgibolojim normal değil hep bir önyargı hep bir nefret var etrafıma karşı ama şizofren değilim sadece kaldıramıyorum