ben çok asosyalim ama çok da mutluyum piçler

arkadaş ortamlarından uzak duruyorum. onların aptal esprilerinden, salak aşk meşk dedikodularından, kendilerinden olmayanların arkasından konuşmalarından mümkün mertebe kendimi koruyorum ve kimbilir benim arkamdan neler diyorlardır amk herkes sizin kıçınızı yalayabilir ben bunu yapmıyorum diye kötü olayım, "ıyyyy soğuk herif bizle arkadaşlık etmek istemiyor" deyin. evet amk sırf yalnız kalmıyım diye sizin gibi sıçılmış binlerin 5 para etmeyen muhabbetlerine katlanacağıma soğuk olurum, buz gibi olurum, yalnız olurum ama mutlu olurum.
ben eskiden asosyal değildim beyler. bu tip insancıklar karşıma çıka çıka sonunda bu hale geldim işte. hayatının her şeyine müdahale etmeye çalışır bu binler "niye böyle giyiniyorsun? çok garip. ıyyy bu müzik çok iğrenç? nasıl dinliyorsun bunu? ayyyyy keşke bu filme gitmeseydik tak gibiydi keşke maskeli beşler ırak'a gitseydik. sen neden mcdonalds'daki en pahalı menüyü yiyosun? çok mu zenginsin lan?" bunları ya açık açık bana söylediler ya da söyler gibi bakışlar fırlattılar. böyle adamlarla niye arkadaşlık edeyim ki zaten amk? asosyalliği seçtim işte. şimdi dışarıya çıkıyorum, istediğim kıyafeti alıyorum, istediğim filme istediğim seansta giriyorum, istediğimi yiyorum, içiyorum, istediğim konsere gidiyorum zaten orda şarkı söylemekten, bağırmaktan çağırmaktan arkadaş falan aramıyor insan.
harika bir dvd ve müzik arşivim var, boş vakitlerimde ya inci'ye takılıyorum ya da dizi izliyorum. merlin'di tudors'tı derken akşama house'a da başlayacağım. bol bol kitap da okuyorum. bilgisayarı açar açmaz msn'e facebook'a twitter'a değil ntvmsnbc'ye bakıyorum.

hiç pişman değilim...