0
Bazen insani duygularımdan yoksun olduğumu düşünüyorum; yani zamane insanının tepki verdiği bir çok konuda ben bir yabancıymışım gibi geliyor bana... Nedenini çözemiyorum ama tek cevabım şu oluyor: ben... yapamıyorum...
Bazen insanlar sinirlenir ya ne yaptığını bilmez; o an kendi içindeki çocukla konuşsa belki de doğru yolu bulacaktır. Ama sinirlenmeye devam eder, hep hatayı kendinde değil başkasında görür. Saldırır, durur. Gözleri hiç bir şeyi görmez. O an onun içindeki tek duygu belki de öfkedir. Onu yöneten tek şey belki de sinirleridir. Ama sonuçta o bir insandır... Fakat ben... yapamıyorum... Çünkü, sinirlendiğimde ilk kendime kızıyorum. içimden bir ses sürekli ' hakan sakin ol ' diyor bana. Kendi otokontrolüm gibi; içimdeki tüm duygular sadece ve sadece o an sinirimi yatıştırmak için üste çıkmaya çalışıyor. Zaten saniye sürüyor sinirim... işte bu yüzden ben... yapamıyorum... diyorum.
Veya bazen insan karşısındaki bireyde kızdığı bir şeyi görür. Yani onu yapmasını istemez karşısındaki bireyin; ama o birey bunu yapar. Normalde bir çok insan bu durumda onun yaptığının aynını yaparak kendini mutlu eder, rahat hisseder. Çünkü yapmasını istemediği bir şeyi o yaptıysa, ben de yaparım! Böylelikle eşit olurum! Düşüncesiyle hareket eder... Belki de rahatlar; yaptığından zevk alır... Ama insanlığından çok şey kaybetmiş olur: çünkü yapılmasını istemediği bir şeyi, kendi yapmıştır... işte ben bunu da yapamıyorum... Kızamıyorum karşımdakine; onun yaptığı yanlışı ya da yapmasını istemediğim şeyi yapmasını sadece onaylamıyorum; o kadar... Ben de bir karşı atak olsun diye onun yaptığının benzerini sırf onun gözüne sokmak için yapamıyorum. Belki de üzülüyorum; ama her geçen gün benliğim daha da mükemmelleşiyor sanki. Çünkü ben yapamam... Bana karşı yapıldığında kızdığım bir şeyi ben başkasına yapamam... Ben... Yapamıyorum...
insanları anlamak zordur, çoğu insanın içinde bir sürü duygu vardır ama bazıları her zaman kazanır... Önemli olan bu duyguları eşit seviyede tutmayı öğrenmek... Ben, eğer bir duygum çoğalırsa onu diğerlerinin seviyesine çekmek için diğer duygularımı kullanıyorum. Bunda başarılı oluyorum da...
Fakat, şuandan itibaren sadece şu duygularım daha da artmasına izin vereceğim:
Sevgi...
Merhamet...
Bağışlamak...
Aşk...
