Evlatlarım var, 3 tane. Karım var ailem var anlayacağınız. Ve ben bu ailenin diregiyim eve ekmek getirmek benim görevim. Suriye'de kendi evimizde yaşarken küçük bi araba tamirci dükkanım vardı, bi işim belli bi gelirim vardı. Ailemi ve beni geçirdirmeye yetiyordu bu kazancım. Evet belki kıt kanaat geçiniyorduk ama çok şükür Karnımız toktu. Memleketimizde yaşadığımız süre boyunca çocuklarımı asla başkasının eline baktırmadım ne isterlerse elimden geldiğince yerine getirdim. Ama diyorum ya işte ozamanlar memleketimizde yaşıyorduk. Mutluyduk. Sağdan soldan bomba haberleri geliyordu. Ülkemizin çeşitli yerlerinde yağma operasyonları düzenlendigini işitiyorduk ama aldırmiyorduk, nasolsa biz güvendeydik ailem güvendeydi öyle değilmi ? Günler geçtikçe bu gibi olayları daha çok duymaya başlıyorduk. Bulunduğumuz bölgede bombalanan yerler için yardım kampanyası düzenleniyordu. Fakat katılım olmuyordu pek ilgilenmiyorduk diğerleriyle. Bu tip olayların başımiza geleceğine ihtimal vermiyorduk. Hain bi bombalı saldırıda eşimi kaybettiğim gün anlamıştim ihtimaller üzerinde daha fazla durulması gerektiğini. O gece diğerlerinden farksızdi, olacaklardan habersiz akşam yemeği yiyor televizyon izliyorduk. Çocuklar çoktan uyumuştu. Karımla birlikte televizyonun karşısındaki koltukta sarmas dolaş oturmuş televizyona bakıyorduk. Pek hatırlamıyorum ama sanırım o an, eşime pek vakit ayıramadıgim geldi aklıma. Hafifçe sürtünmeye başladım. Cevap aldım buna
Ve işte ilişkiye girmek üzereyken yakınlarda bi patlama sesi duyuldu. Ardından çığlıklar. Çocuklarım koşarak geldi odalarından çok korkmuslardı. Titreyerek annelerine sarıldıklarıni gördüm. Ne yapacağımi bilmiyordum eşime evden ayrilmamalarini tembih ederek neler olduğunu öğrenmek için sokağa çıktım iki üç sokak ilerisinde yıkıntı şeklindeki evler dikkatimi çekti insanlar inliyordu bağırıyorlardi sadece bi kac adım ilerisinde cehennem var gibiydi. Tankların seslerini duyuyordum merminin namluya sürülüşünu ve ardından büyük bi gürültüyle sokaklara dehşet sactigini isitebiliyordum. Hemen eve döndüm ve ailemi aldım birlikte evin arka kapısından dışarı çıktık. Seslerin en az geldiği yöne doğru koşmaya başladık arkamizdan gelen durun seslerine aldırış etmeden. En sonunda bi ara sokağa girdik peşimizdeki vicdansiz askerden habersiz. Arkam dönük koşarken silahın ateslendigini işittim ardından sağ ayak bilegimin biraz üstünde dehşet bi ağrı hissettim yere düştüm. Hanımım yanıma geldi beni kaldırmaya çalıştı bırak beni dedim git, kaçın dedim birakamadi çocuklarım beni kollarimdan tutmuş çekiştiriyorlardi. En küçük oglum habibi hatırlıyorum baba nolursun kalk ayağa diye yalvariyordu bana ağlıyordu çocuklarım beni orda bırakmak istemiyordu. Onlarda kaçmaya vakit bulamadan huur evladı olarak nitelendirilen asker yanımıza geldi karımi ve çocuklarimi sertce duvarın dibine ittirdi. Karım haticenin kafasını çöp Konteynina çarpışini gördüm içim burkulmustu ayağa kalkmaliyidim. Hatice çocuklara bişeyler söylüyordu kaçın arkanıza bakmayın gibilerinden. Biz babanizla sizi bulucaz diyordu. Ondan sonra asker haticeyi saçlarından tutup benim yanıma sürükledi ayagimin ağrısından etrafı net Göremiyordum fakat çocuklarımin karanlığa doğru kaçışıni görebilmistim. Acaba onları bi daha görebilecekmiyim diye düşünürken asker silahını haticeye doğrulttu. Haticenin o anki yüz ifadesi hala hatırımda o kadar masum bakıyordu ki silahın namlusuna tek bir kelime bile etmiyordu. Korku yoktu gözlerinde Hayır hayır ölmekten korkmuyordu. Ben acıdan kivranirken askerin haticenin karnına ateş ettiğini gördüm. Ne yapacağımi bilmiyordum sonra asker silahını bana doğrulttu. Ardından ansızın bi patlama sesi duyuldu askerin arkasindaki duvar yıkıldı ve bi tane tuğla sırtına düştü. Tökezlerken silahını yere düşürdü. O an nasıl yaptım bilmiyorum ama ayagimin acısına aldırış etmeden düşen silahı yerden aldım. Asker bana döndü silahi elimde görünce eli tabancasına gitti. Bunu yapmasina izin veremezdim. Tetige bastım, ilk defa bi adam öldürmustum pisman degildim. Gerci öldürdügum adam degildi orası ayrı. Ardından haticenin yanına gittim sürünerek uzerimdeki gömleği çıkarıp yarasına baskı yaptım. Hiç bi işe yaramiyordu. Biricik hatunum kollarimda can veriyordu.
Beyler emek var rez alın devam edeyim gerçek bir hikayedir.