ben reddedilmeye mahkumum

---acıklı hikayemi dinlemeye hoşgeldiniz walkers (henüz izledim walking dead'i hehheh) ilk aşık olduğumda lisedeydim. henüz kaybetmiştim babamı, belki bu yüzden bi arayışa girdim, belki hormonlar, bilemiyorum. bir er kişisinden hoşlandım. sonra aşık oldum. onlar maç filan yaparken tezahürat yapan salak kızlar var ya, onlara çok sövdüm. çünkü ben o tarz şeyler yapamazdım. babam ölmüştü. gülsen bile babası ölmüş daha gülüyo xxxxxler derdi çünkü millet. yaşamadım değil bunu da. bizden hep somurtup oturmamızı bekliyodu itoğlu itler. neyse. ben bu er kişisine açıldım. ben seni öyle düşünmüyorum dedi. bu, çirkinsin sie go'nun kibarcasıydı. biliyorum. bir sene aşk acısı çektim, görünce bile acıdı içim, sonra taşındılar zaten. bu seneler önceydi. ilkiydi. bunun gibi 3 reddediliş hikayem daha var, dinleyen olmasa da anlatacağım. niye böylesiniz olum siz? biz mi istedik çirkin doğmayı? aşık olmak da mı haram bize lan

---neyse, acısını atlattıktan sonra ikinci kere aşık oldum. lan aşık olduğum martı kaşlı bi oğlandı lan. onun da benden aşağı yanı yoktu çirkinlikte. kaç ay bakıştık bilmiyorum. sonra bi şekilde telefon numarası geçti elime, açıldım. kız olarak yine ben açıldım. neden? çünkü ben çirkinim. bunu yaparsam ancak bi şansım olabiliyor. yoksa, o da yok. neyse. açıldım, çocuk da yok demedi epey konuştuk biz bununla. sonra duydum ki arkadaşlarına benden peşimi bırakmıyo peşimde dolanıyo gibi bahsediyomuş. benim bunu duyduğumu duydu o da, konuşmayı kestik sonra. o da bastı yani tekmeyi, başlamadan daha. kaldı 2

---geldik 3.süne. üçüncü kişiye aşık olduğumda üniversite 2'deydim. artık o kadar çirkin değildim ama yaşadığım bu olaylar yüzünden özgüvenim eksilere inmişti. bu er kişisini bi konferansta gördüm. görür görmez kulağmda aşk şarkıları çaldı resmen. aklımı başka şeye veremeden çıktım konferanstan. bir şekilde facesini buldum, fake bi hesap açtım ve ekledim. neden? çünkü kendim olsam nasılsa yok derdi çocuk, yakışıklıydı, karizmaydı, havalıydı. ben de böyle bir yola başvurdum. konuştuk faceden, bi şekilde güven verdi bana. ben de malım tabii. gerçek kimliğimi belli ettim. kırılmayayım diye benimle konuşmaya devam etti bi kaç zaman. ben onu arkadaş olarak göremediğimi bi kez daha itiraf edince, bu da attı tekmesini. en kötüsü ve sonuncusu...

---öncelikle belirtmek istiyorum kendimi çirkin görmemin sebebi fiziksel olarak kusurlu olmamdandır. yani tabii yine şükür halime de. devam ediyorum.. sonuncusu. beni en çok sarsanı.. bi kaç ay evvel liseden biri yazdı lisedeyken sana aşıktım falan diye. (bana!! nasıl olur? beni sevebilecek bi erkek var mı hayatta?) tabii ben inanmadım ve artık böyle şeylere olan inancımı yitirdiğim için ben böyle şeylere kendimi kapattım dedim. bi hafta sonra tekrar yazdı, bi hafta aklımın kurcalanması ve olumlu yanıt verebilmem için yeterliydi tabii. sonra konuştuk biraz, ben tabii gerizekalı olduğum için tutup söyledim benim böyle bi fiziksel kusurum var diye. sonra ne oldu biliyo musunuz? hmm tamam ya takma dedi ve bi hafta içinde eski sevgilisine döndü. işte bu kadardı hayat. artık eminim buna. bu kadardı. insanlar ancak sözde nsan. gerçek insanlık ne? kim? kaldı mı? ... teşekkür ederim dinlediğiniz için lan.