Artık dışarıda verdiğim savaşta yanımda bir yardımcım, içeride de yeni bir savaşa yol açacak yeni bir varlık vardı... o güzel kanatlarını Beren'in dalgalı saçlarından, inci tanesi kadar büyük ve ışıltılı gözlerini Beren'in gözlerinden almış bir melek..

O günden sonra herşey değişti. içimdeki intikam ateşi sönmeye başladı, Ayşe'nin yüzünü gördüğümde şeytanın felaket dürtmelerini savuşturmak için görevli bi yardımcım vardı yanımda..o günün her saniyesini kazımışım hafızama.. tekrar yaşamak gibi bi şansım olsa keşke diyorum her seferinde..

Ayşe arada yokluyor. Cebinde kalmamı istiyor. Bu aslında planımda başarılı olduğumu gösteriyor bi yandan,ama Beren'in verdiği huzur ve mutluluk... bi yandan ayşenin yakın arkadaşı olması beni alıkoydu devam etmekten..

Beren,ona bizim mutluluğumuzu anlattıkça ben neler kaçırdım demesi bana bi teselli olurdu en azından. O yüzden başka hiç bişey düşünmeden çok sevilesi bu kızla mutlu olmam lazım beyler. Böyle de alabilirim intikamımı... intikam isteğim ne kadar büyümüşse melek bile şeytanla iş birliği yapmaya razı.. böyle de alırsın diyor bana..

Ben Beren'e karşı eski ilgisizliğimden uzağım artık. Herşeyini bilmek istiyorum bildiklerimi bidaha anlatsa da olur. Ben dinlerim. Yeter ki o güzel ses tonuyla sustursun şu şeytanı..

Belki ilgiyi görünce isteği kaçacak, bilemiyorum. Belki benim ilgimi istemek onu bana bağlı kılıyor. Bilemem,en azından denemeden bilemem. Artık hayallerimde buradan memleketteki tıp fakültesine tek başıma gitmiyorum beyler.

Yanımda olamıyor tabi her istediğimde.. babası çok katı beyler. Okuldan alıp okula bırakıyor bildiğin. Telefonlarını bile dinlemeye çalışmış bi aralar.

Ben de değerli bişey yapmak istedim. Öyle edebiyat parçaladığım mesajlarla anlatmak istemedim kendimi..o bundan daha fazlasına layık.. morali bozuk olduğunda ben ona sesli mesaj atardım. Şebeklik yapardım, fıkra anlatırdım. Karşımdaki insan bu kadar saf ve temiz olunca salakça gelmiyor.

Sana bi fıkra anlatıyım mı dedim. Anlat bakalım dedi. Açtım ses kaydını. Başladım kendimi anlatmaya.

' Burada yaşayan, bunları yapan kendi halinde bi çocuk varmış. Aradığı mutluluğu kimsede bulamamış, hatta mutsuzluk vermiş herkes ona. O da bi kızı görmüş. O kız da onu. Bi süpriz yapmış gelmiş kız. Bu çocukta bu kızı çok ama çok sevmiş..

Beren,ben seni çok seviyorum'

Dedim ve bitirdim. Bişey diyemedi. Ben de o çocuğu çok seviyorum diyebildi sadece...

Bi gece duygularım depreşti, duygularım var artık beyler yanlış olmasın:))

-Bu dünyada da ne kadar vaktimiz var belli değil. Her an her şey olabilir.
-Deme öyle, bunları düşünmeyelim yuyugy
-Düşünelim,tek kaçınılmaz şey ölüm değil mi? Düşününce de, ne para ne de başka bişey yanımıza kalmayacak. Anılarımız kalır belki. Onlar da sevdiklerimizle olunca güzel zaten.
-Haklısın ama bana bunları anlatma,ben ölümden çok korkarım. Keşke kimse ölmese

O kadar temizsin ki,hiç karşımdaki ne düşünür diye bi derdin tasan yok.. sana verilmez de sevgi kime verilir. Gel beni sev diyosun kızım. Bu kadar huurluk gördükten sonra sen bulunmaz bi nimetsin benim için..

-Sana anlatıyorum çünkü ben hayallerimde bile buradan tek başıma gitmiyorum artık Beren. Yanımda sen varsın. Biz varız..

O günden sonra herşey değişti. Beren yerine Herşeyim diye kayıtladım telefonuma. Annemle babamla sıkıntı çektiğimde mesajlarıyla, sesiyle yanımda oldu. 11.sınıf öyle bitti. Yazında spor salonuna başladım. Olabilecek yuyugy'nin en iyisi olmam lazım. Her açıdan en iyi halime dönüşmem lazım. Beren bunu hakediyor. Ben de hakediyorum, aynada gördüğüm adamdan memnun olmam lazım.

O yaz öyle bitti. Biz 12.sınıf için hazırlanmaya başladık. O moda giriyoruz yavaş yavaş. Plan yaptık. Artık plansız iş yok biz de. Sadece gece yatmadan bi saat, sabah okula varana kadar konuşacaz. Okuldaki rehberlik hocaları ne derse yapacaz. Hiç bişeyi, gerektiğinde birbirimizi bile düşünmeden ders çalışcaz. O kadar hazırım ki. O melek ve şeytan bile ders çalışsın çocuk diye susabilir. Ehehe

Yazın sonu artık. Ben dershane sınıf belirleme sınavından çıktım. Atladım arabaya. Benş onların dershaneye sokacak. Boş sınıfta bi saat özlem giderecez. Artık büyük maraton başlıyo beyler. Hayatımın en önemli yılı belki de. Gittim. Orada ilk kez öpüştük. Ereksiyon olmadım. Anlatmaya kalksam on part sürer ama gerek yok. Hikayenin ekseni kaymasın. Çok güzeldi..bu yeter..

Eve döndüm. O akşam sınavlar okunmuş. Evde herkesin suratı beş karış. Hiç unutmam 29.olmuşum. Babaö çağırdı.

- Bu ne rezillik lan it. Kaptırdın sen kendini iyice. Ver o telefonunu. Al şu eskiyi. Onu da aradığımızda ulaşalım diye veriyorum. it oğlu it seni.

Saydı da saydı. Olsun sms diye bişey var. internete falan girmem iyi olur. Değiştirdim simleri. Aldım o telefonu. Beren yazdı.

-Babam beni okulun yurduna vermiş. Başvurmuş benden habersiz. O da çıkmış sevgilim. Yarın gidiyorum. Telefonları da alacak. Elimden bişey gelmiyor. Kendine iyi bak.'

Hagibtir diyorum, hagibtir. Ulan ben nasıl adapte oldum bi saat konuşmaya. Şimdi hiç mi haber alamayacam. Yurdu da kız erkek karısık. Allahın unuttuğu yerde zaten. Ben nasıl derse odaklanayım. Hayatımız gibildi açık açık. Neyse beyler. Çok çektik. Görüşemedik. Paramı biriktirip telefon aldım,hat aldım. Arkadaşıyla yolladım. O sene sonunda 12 kilo aldım. Tipim falan insanlıktan çıktı. Derslerim,ah derslerim. Tutturamadım o tıpı. En azından diş hekimliğini tutturdum. Bi tek doğuda iki tıp fakültesi tuttu. Evdekilerle üç ay kavga ettim, savaş verdim Beren'le gidebilmek için. Sonunda ikna oldular da. Babası sonunda ona bıraktı. O da hemşirelik yazdı.

Benle aynı yere bi kişi geldi. Bizim ekip komple aynı yere gitti. Güzel bi mezuniyet yaptık. Ayşe 11de 12de bi çocukla vuruşmuş hep. Benle konuşurken bile varmış o iş. ferresu bile çıktı. Otuzbir çekmeye bile değer görmedim. Amk kızı.

Bundan sonraki part, hikayemin son partı...