Hiç yüzüme bakmadı. Bi saniye bile. Çünkü onu nasıl sevdiğimi biliyodu, yüzüme baksa gördüğü enkaz karşısında soğuyabilirdi yüreği..ama o istemiyordu ki... bana karşı sadece tiksinti ve nefret hissediyordu, hissetmek istiyordu..

Geçti oturdu yerimize, artık yerimiz değil. Her sabah ona gülerek günaydın derdim, diyemedim. Hepimiz noldugunu aşağı yukarı anladık ama son bi sanş be beyler. Gidip konuşmalıyım. Az önce beni terk eden masum çocuğun anısına,o bunu haketmişti... son kalan gücümle kollarımı sıraya koydum.. kalktım ayağa...

-Ayşe noluyor,ne demek bunlar, dedim ve oturdum yanına.

Hala yüzüme bakmadan;

-Söyleyeyim mi ne demek?
-Evet söyle
-Al bu mesajları oku, anlarsın neymiş.

Aldım elime telefonunu. Sema bulmuş bunu. Gözü dönmüş intikam istemiş. Çevremdeki iki kız da benden intikam istiyor amk. Kellemi alsalar kurtulacaklar. Bizim ne kadar o bicim mesajımız varsa atmış Ayşe'ye. Bide üstüne kendisi anlatmış. Şunu yazarken utanıyorum...

O masum bildiği, yavaş yavaş bağlandığı temiz, aşık çocuğun bi huurya neler yazdığını görmüş kız, Murat'ın(çok içimden geldiği bi daha dıbına koyayım senin) dedikleri kulağında çınlamış... of beyler.. onunla ne yapmak istediğimi düşündü acaba.. anlamak zor değil...

-Bi'huur için mi tüm Bunlar?
-Bi huur mu?Bi huur MU? Ulan cevap vermişsin neler yapmışsın o huurya!
-Ama bu geçmişte ol..
-Sus! Deme bişey

Kapaklandı sıraya ağlamaya başladı içine içine... yapma be..herşeyi yap bunu bana yapma.. zaten seni kaybetmenin verdiği acıya dayanamıyorum... bide kollarımda ağlama... nolursun, sevdiğim,ilk aşkım, yapma...

Ellerini tuttum,ben de kendi önüme kapaklandım. Ama gözyaşlarım yok. işte hayatımın özeti. Hüngür hüngür ağlamadan, sadece bir damlayla kuruyan göz pınarları;ama trilyon göz yaşına bedel bi gözyaşı...

Elimi sıktı, emin olun ilk iki ders öyle geçti. Nefes almak için bile kaldırmadı başını.. elimi öyle bir tutuyor ki... neden der gibi... bırakmak istemiyorum bak neden yaptın...

iki ders dayandım orada durmaya. Kalktım gittim... diğer köşedeki en arka sıraya duvar tarafına oturdum. Murat'la mezun olana kadar kim duvar tarafına oturcak diye kavga ettik. O duvarın nelerimi dinlediğini bilmiyor ki...

O da kaldırdı başını. Ne kadar dinleyebilirse dinliyor dersi. Bu hiç olmadı beyler. Müslüm babanın şarkılarını, neşet'in leyla'ya olan aşkını anladığım gün. O adamın beni terk edip bi daha gelmediği gün...

Olmadı Ayşe, bana;aşkımıza yakışmadı, özür dilerim...