ben nefret duygusuyla büyüdüm

4.sınıfa geçtiğimde ingilizce öğretmenimle tanıştım, iyi biriydi ve sürekli gülümserdi. benimle yakından ilgilenirdi ve bu çok hoşuma giderdi, çünkü hiç kimse benimle bu derece ilgilenmemişti.bu yüzden ingilizce sınavlarında hep full çekerdim, 8.sınıf bitene kadar.

ben kavga ortamında büyümedim ama aynı senin gibiyim . sürekli mutsuz

5.sınıfta ingilizce hocam çeşitli sınıf içi oylamalar düzenlerdi.bi defa bi yarışma düzenlemişti, sınıfın en yakışıklısı kim diye. tüm kızlar beni seçmişti, o an bi özgüvenle doldum ki anlatamam. hocanın gülümsemesi ve sınıfın en yakışıklısı olmamdan dolayı uzun bir süre kendimi mutlu hissettim.

yasantilarimizin cogu ayni.. sizin borc yuzunden bizim o.c pederin bahaneleri yuzunden. herkese iyi davranan biriyim. gulduruyorum. onlar mutlu olsun diye. bu kadar derdimin arasinda. ama onlar benimle dalga geciyor. aptal. salak deli diyorlar. pgibolojimin bozuk olduguna eminim. teldeym yazamiyorm cok sey. konusmak istersen pcdeykn konusuruz.

o sıralar sınıftan bi kız benden hoşlandığını itiraf etti, bakışlarından anlıyordum zaten. kız bildiğin inekti, benden hoşlanan hatunlardan hiçbir zaman hoşlanamadım. kız bana mektup yazmış içinde tuhaf tuhaf sevgi cümleleri vardı ve bi resim çizmişti. kızı reddettim sonra baya bi ağladı. zaten sürekli ağlayan birisiydi, onunla uğraşamazdım, daha kendime yetemiyordum.

Devam et panpa senle sabahlarim ben

ilk sigaramı 6 yaşımdayken içmiştim, samsun 216 ya da farklı bir markaydı tam hatırlamıyorum. sokakta bi paket bulmuştuk ve arkadaşın bodrumuna inip içmiştik, o sıralar içimize çekemiyoruz tabi. ilkokul 5.sınıfta tekrar başladım sigaraya, arkadaşlarla okuldan kaçıp bahar-meltem alıyorduk.o sıralar 1 liraydı ama yaşadığımız şey mutluluğa yaklaştırıyordu bizi.

@42 olabilir panpa
@44 insanlara iyi davranmayacaksın panpa, kimse babanın oğlu değil herkes bencil şu dünyada. mesafeni koruyacaksın.

olm niye eksiliyonuz lan, cidden merak ediyorum.

@44 oha ben yazdım sandım amk

tecrubelendikce anliyor insan. ben hala toyum. ama cok sey yasadim..

okuldan kaçtığım zamanlarda ingilizce hocam merak ederdi beni, veli toplantılarında aileme "çocuğunuz çok içine kapanık" diye dile getirirdi ama bizimkilerin gibinde olmazdı. onlar hep kavga ederdi ben sadece hayallerimle zaman geçirirdim.

7.sınıfa geldiğimde okulun en güzel kızının benden hoşlandığını ve benimle çıkmak istediğini öğrendim. kızla 1 kere çıktık sonra okuldaki kekolar kızı bırakacaksın o kız benim diye söylendileri.ben gider yapınca bunlar sinirlendi ama birşey yapamadı. sonra birisini çağırıp uyarıda bulundum, huur çocuğu gitmiş "xxx senin ananı gibecekmiş, sana huur çocuğu dedi" diye yalan söylemiş. çıkışta bi baktım 20 kişi ellerinde sopalar, taşlar ve lastiklerle beni bekliyorlar. sınıftan 3 arkadaşla çıktığımız gibi depar atmaya başladık.

bu binlerden bitanesini itikledim yere düştü, diğerleri taş atmaya ve sopalarla vurmaya çalışıyorlardı.eve kadar hızlıca kaçtık fazla hasar vermedik, daha sonra kızla birkaç kez çıkıp ayrıldım. sebebi kekolar değildi, kızdan elektrik alamamıştım.

müzik öğretmenimi de severdim, kendisi çok güzel kadındı. sayesinde müziğe ilgim artmıştı ve beni koroya almıştı.bi salonda etkinlik düzenledi ertesi gün yerel gazetelerde ilk sayfa olmuştuk. müzik-ingilizce ve kimya hocalarıma hep ilgi duydum, çünkü hep ilgi görmüştüm kendilerinden.

rezerved

8.sınıfta liseye geçmenin heyecanıyla bi balo düzenlendi, baloda çoğu kişi çift bulup dans ederken ben kimya hocamla dans etmiştim. bilime merakım vardı o sıralar o yüzden yakın hissediyordum kendime ve bana ilgi gösteriyordu.

Resmen benim hayatim ama tek fark bizde para vardi ama neye yarar amk para mutlulum degil.
huc mutlulugu tatmadim ben de.
arkadas ortaminda hic aranan biri olmadim hic giblenmedim. Biraz yavsak olayim onlar cagirmadan ben gideyim falan dedim baktim bana gore degil onu da bir daha yapmadim.
hic arkadasim yok beyler inanabiliyor musunuz amk.
insanlarla dogru iliskiler kuramiyorum.

ilkokul bitti hepimiz gibtir olup gittik farklı liselere, ben meslek okuluna gittim. ingilizce-kimya-müzik hocalarımla ayrıldığım için üzülüyordum. şuan aradan 7-8 yıl geçmesine rağmen hiçbirini görmeye gitmedim, hala aynı mısın diye soracakları için. facebook ve twitterları var ancak ekleme gereği duymadım. bazı huylarım yüzünden kendimden nefret ediyorum. dıbına koyayım şu depresyonun.

@55 ocağa hoşgeldin o zaman panpa.

bu tür çocuk büyüten aile bireylerin köşede kıstırıp öldürene kadar dövmek lazım. buna benım aiemde dahil.

liseye geçtim tabi bu sıralar biraz para biriktirmiştik borçlar azalmıştı ama hala devam ediyordu. lisede sigara serbest gibi birşeydi, yani rahatça içebiliyorduk. çıkıyorduk top sahasına sigaramızı içip derse giriyorduk. okulun tuvaletleri ve top sahası bildiğiniz duman altı oluyordu her tenefüs. girişimcilik ruhum sayesinde bu işten para kazanmayı öğrendim. okula girmeden önce 2 paket winston alıp her tenefüs sigara satıyordum tanesi 25 kuruştan, o sıralar winston 3.5 liraydı. günde 7 liralık paket alıyorsam 20 lira kazanç sağlıyordum.

@58 bu çözüm olmaz, onları öldürmek yerine değiştirmek daha iyi bir çözümdür.