-
1.
+26 -5Önceki yazıma olan ilginiz, yanımda olduğunuzu hissettirmeniz gerçekten gözlerimi yaşarttı. Sağolun, varolun. Yalnızlığın esaretinden kurtulmanın bir yolunun da yazmak olduğunu bilseydim daha önceleri hikayemi sizinle paylaşırdım. Hikayemin size anlatmadığım kısmına buradan devam ediyorum. Yazmaya başlamadan önce, önceki yazımı görmeyen arkadaşlara konunun bütünlüğü için önce ana hikayeyi okumalarını öneririm. bkz: şoktan aldığım profiterol ile hayatım karardı
Bu yazı hikayenin devamı değildir. Önceki yazıda anlatmadığım kısım, Muhammet Abi'nin vefatından sonraki hastane günlerimden başlıyor..
---
Hastane ile hapishane arasındaki tek benzerlik bu kelimelerin benzerliği değil. Dört duvar arasında hapsolmak için illa başınızda bir gardiyan olmak zorunda da değil. Zamanın ne kadar yavaş geçtiğini anlamak için insanın hasta olması gerekiyor beyler ben bunu çok iyi anladım. Hastane rutini mi hapishane rutini mi insanın ruhunu daha çabuk öldürür bundan emin değilim. Hapishanede sağlık problemin yoksa eğer hastanedeki adamdan çok daha rahat bir yaşantın var demektir. Tabi yine de Allah korusun hapishaneye düşmeyi istemem, kimse istemez.
Hastanede sabah olmuyor, gece bitmiyor, uyku tutmuyor. Düşünceler insanı boğuyor. Yaptığım aptallıklar aklıma geliyor. Bundan sonra ne yapacağımı kestiremiyorum. Umudum azaldıkça benim tedavi olmam da anlamsızlaşıyor. iyileşmek için insanın önce moralini düzeltmesi lazım.
Beni bu karamsar ruh halinden kurtaran adamdı işte yan odamdaki Aksaraylı Muhammet abim. Fırıncılıkla meşgulmuş Aksarayda, ihtiyar babası da fırıncıymış ve hala fırında beraber çalışırlarmış hastaneye düşmeden önce. 7 yıldır evliymiş Muhammet abim ama çocukları olmamış. O yüzden de yüreği hep kırgındı. Bir evlat bile sevemeden dünyadan göçeceğinin farkındaydı. Bana hiçbir zaman olumsuz konuşmadı, her zaman etrafına umut saçıyordu. Ölmeye niyeti yoktu ama şimdi düşünüyorum da yakında öleceğini o da biliyordu, bilmemesi mümkün değil.
Beni bile kandırdı. Ölmeyecekti.
Ölmeyecektin be abi..
-
2.
+1Yakalım mi sigara
-
3.
+8Beyler anam babam arada refakatçı kalmaya geliyor ama ben onların hastanede durmasını istemiyorum, geri gönderiyorum eve. Çocuk değiliz ki başımızda anamızı babamızı bekletelim. Tabi ben istemiyorum onların yanımda kalmasını ama kaldıkları zaman da çok mutlu oluyorum yalan yok. Hastanedekilerden de kafa dengi adam bulmak zor. Çoğu zaten yaşlı adamlar. Nerelisinden başlar muhabbet konunun ne zaman değiştiğini bile anlamadan kendimi adamın torununun okuduğu okuldaki hocanın adaletsiz sınav kağıdı puanlamasında bulurum. He dayı hee senin torun aslında çok zeki ama şerefsiz hocalar onu bilerek bırakıyor.
Yine de yaşlı dayıları terslemiyorum beyler adamın derdi benden çoktur Allah bilir. Benim çaresizliğimin benzeri onlarda da var ve üstüne üstlük onların evlatlar-torunlar falan bakmadığı oluyor. Katmerli dert onlarınki. Hele huzurevlerindeki yaşlıları falan imkanınız varsa ziyaret edin beyler sizin için önemsiz gibi görünebilir ama onlar için büyük bir şey.
Konu yaşlılardan açılmışken beyler bir Tevfik amca vardı, hikayesi benden acıklı adamın. Küçükken belinde omurgasına yakın tümör çıkmış. Eski zaman ama yine de zamanında müdahale edebilmişler. Ama belindeki tümör ameliyatla alınırken adamın sinirleri zedelenmiş. 6 yaşından beri bacakları tutmuyor adamın. 11 yaşına kadar annesi bakmış, her işine koşturmuş, yemeğine, giydirmesine, tuvaletine. Ama 11 yaşında annesi yeter artık bıktım demiş. Babasını ve bunu terketmiş. O zamandan beri adam hayatına devam ediyor beyler. En az 60 yaşında adam. 6 yaşından beri yürüyemiyor, okula falan da göndermemişler. Ulan ne hayatlar var be.. -
4.
+1Rez alıp sigaramı yakayım.. Anlat panpa. Bu arada çok geçmiş olsun...
Edit:bu tutmamış amk 😂 -
5.
+2Okuyorum kalemine kuvvet.
Panpa muallakler senin hikayelerini çalıp 2 yıl içinde filmini çekmezlerse zütümü zütüme sokarım. -
6.
+6O gün Muhammet abinin odasından çıktım, hastane koridorunda durdum duvara yaslandım. Gözlerimi karşı duvara, benim kaldığım odanın kapısının tam yanındaki afişe kitledim o tarafa doğru bakakaldım. Afişte ne yazdığından zerre haberim yok. Ben sadece oraya odaklandım çevremde olan bitenden haberim yok. 10-15 dk öyle kalmış olmayım. Lösemi kızın biri geldi bir şeyler dedi ama ne dediğinin farkında bile değilim. Elini baktığım yöne doğru sallayarak hey orda mısın? dedi. Ben anca farkettim bunu.
Bu kız kim tanımıyordum beyler. Ara sıra gördüğüm oluyordu kemoterapiye falan geliyordu heralde hiç konuşmadım daha önce. ilk gördüğümde bayağı acımıştım ama uzaktan. Saçı tüyü olmayan bir kız görünce tuhafınıza gidiyor haliyle. Bu beni afişe kitlenmiş görünce afiş dikkatini çekmiş. Afiş sağlık bakanlığının afişlerinden biriydi şu yazıyor üzerinde "Obeziteyle mücadele ediyoruz, porsiyonları küçültüyoruz". Kız dedi takma kafana bu kadar, azıcık göbekten bir şey olmaz. Ulan dedim ne diyorsun? Daldın gittin afişe bakarak takma kafana diyorum dedi. Ulan benim o ana kadarki umut kaynağım, yaşama sevincim öz abimmiş gibi sevdiğim Muhammet abim ölmüş, olayın şokundayım, kızın dediğine bak. Tutamadım kendimi ne mal mal konuşuyorsun kızım sen? dedim buna. Beyler kız çok bozuldu lan o an farkında değildim ama harbiden ayıp ettim. Hiç bir şey demeden gitti. Belli ki o da yaşam mücadelesi veriyor, onun da hastane ruhunu karartıyor ben gibi. O da canı sıkıldı da benim gibi diğer hastalarla muhabbet etmek istedi sadece.. -
7.
+1Rezy rezy rezy
-
8.
+6Kızın kalbini kırdık gönderdik ama ben pişman falan olmadım, farkında değilim ki olanların. Ben o günden sonra 3-4 gün daha sadece kaybettiğim Muhammet abimi düşündüm beyler. 3-4 gün ruh gibi hastanede kaldım. Yemeden içmeden kesildim. Hastaneden annemlere haber vermişler bendeki hali farkedip. Annem geldi zorla yemek falan yedirmeye başladı. Bir hafta da yanımda kaldı sağolsun. Bir hafta sonra ben kendimi az buçuk toparlayınca gönderdim bunu geri. Ben kalmalarını pek istemiyorum yanımda ama yatıya kalmadan ziyarete gelenler oluyordu tabi.
Aradan bir hafta - on gün falan geçti heralde ben bu kızı gördüm. Anca o an aklıma geldi kızın birine ayıp etmiştim diye. Ulan çekiniyorum da kıza öyle davrandıktan sonra bir şey demeye, gitmedim yanına görmezden geldim. Ama bütün gün ben yaptığım işi düşünmeye başladım. Acıyordum beyler belki de hayatının son günleri ve ben son günlerini üzgün geçirmesine sebep oldum. -
9.
+5Ertesi gün ben bunu bulup özür dilemeyi kafaya koydum. Adını sanını bilmiyorum ki gidip danışmaya falan sorayım. Adını bırak kendisini bile hayal meyal hatırlıyorum, ben dalgın haldeyken geldi benim yanıma, yüzü neye benzer farkında değilim. Lösemili olduğunu tahmin ettiğim bandanalı bir kız. işimiz gücümüz yok zaten hastanede yat yat da bir yere kadar biraz bacakları açmak, koridorlarda dolaşmak lazım. Ben başladım bunu aramaya.
Bizim kattaki odalarda değildi onu biliyorum. Kemoterapi bölümünün oraya gittim sordum saçları dökülen bir kız var mı diye. Pos bıyıklı bir adam vardı, dalga geçerek herkesin saçı dökülmüş burda aslanım dedi. Ulan dedim neyse. Bakındım etrafa orada yoktu. Diğer katlara bakıyım dedim başka yapacak işim yok zaten. Bildiğin hastanede kel kız arıyorum lan şaka gibi. -
10.
+3Okuduğunuz bölümü şukularsanız kendi kendime yazmadığımı anlarım ben de beyler
-
11.
+3 -2Sigara basını çıkarıp Yanıyım mı abi diyo amk
-
12.
+1up up up
-
13.
+8Beyler katlardan in çık yoruldum ben, hastayım zaten dizlerimde derman yok. Göremedim bunu neyse dedim yapacak bir şey yok. Kız öldü mü kaldı mı onu merak ediyorum ama. Dedim hastaneye gelir yine kemotreapiye falan o zaman belki görürüm. Göremezsemde ne yapıyım aman dedim odama doğru gittim.
Bizim koridora vardığımda bir baktım benim odanın önünde bandanalı bir kız. Ulan dedim ne alaka? Gittim odanın oraya kız gelmiş geçenki afişin olduğu yere bakıyor. Ben de gittim baktım afiş değişmiş. Bu sefer "Bugün sigarayı bırakmak için çok güzel bir gün" yazan bir afiş vardı. Kız afişe baktıktan sonra tam gitmek için döndü ve arkasında beni gördü. Bir-iki saniye gözlerimin içine baktı, ben de ona. ilk kez farkettim beyler, kel kız görünce güzel gelmiyor insana ama gözlerinin içine bakınca güzelliğini gördüm. Bir kaç saniye öyle birbirimize baktık, heralde özür dilememi beklediğinden hemen gitmek istemedi. -
14.
+5Tutuldum kaldım ben de beyler, sabahtan beri bunu arıyordum. Gökte ararken yerde buldum, şaştım kaldım. Gözler bitirdi beni yalan yok. Şey.. dedim geçen gün sana kabalık ettim özür dilerim. Önce bir şey demedi, lafımın bitmesini bekledi, heralde daha uzun bir özür bekliyordu. Ulan benim sana özür dilemem senin için bir lütuf, ben orada yakınımı kaybetmişim acılıyım bir de senle muhabbet mi edecektim. Neyse beyler diledim özrümü. Bu yeni afişe bakarak keşke birileri bu afişi bana ortaokuldayken gösterseydi dedi. O an anladım ben lösemi olmadığını. Akciğer kanseriymiş beyler kız. Daha 20 yaşında kanser olmuş. Geçmiş olsun demek düştü bana da. Sen de geçen ki afişe sinirlenme bak afişler önemli olabiliyor dedi. Ulan benim derdim afiş değil ki. Anlattım buna o gün olanları bu sefer bu özür diledi mk. Neyse orada bir günah çıkardık yani.
-
15.
+1Rezz usta okuyom ben
-
16.
+6Beyler ben tekrar kara gözlerine kitlenmiştim ki kızın kız bir öksürmeye başladı ulan var ya benin ciğerim parçalandı. Hastalığının ileri aşamalarıymış galiba. Kızın öksürük başlayınca rahat konuşamaz hale geldi. Gideyim ben dedi. Arkasından ben adını söyle bari dedim, döndü son kez baktı Seher dedi ve döndü gitti. Ben afalladım odama girdim, sonra birden dedim gitsene peşinden kızın durumu kötü yardımcı olursun belki. Gittim ama bulamadım. Beyler ondan sonra bir hafta boyunca göremedim lan kızı. Ulan kız hayatıma bir girdi, bir göründü birden yok oldu. Ben bunu düşünüp duruyorum işte durmadan. Googleda falan hacettepe hastanesi seher falan diye aratıyorum bir şey çıktığı yok tabi soyadını bilmeden nasıl bulayım kızı. Neyse ben seher seher diye aratırken şu şarkıyı duydum hayatımda ilk kez. Gerçekten kaliteli şarkıdır. Günlerce bunu dinler halde buldum kendimi. Gel ey seher, gel be.
https://www.youtube.com/watch?v=Yi1yEHGyjQ0 -
17.
+1Rezzers
-
18.
+1rizörvırd
-
19.
+1 -1RezerFethullah Gülen, Karaciğer reis için şukular okumadan şelale.
-
20.
+1Rez panpa