up up up

Viyana'yı nasıl kuşattım anlatayım mı sonrasında beni yarı yolda bırakan paşaları yağma uğruna lehistan kralı sobieski'ye yol veren murad girayı ben sadece kendi içimdeki çürük elmaları hesaba katamadım torunlarım

bizim çerkes gazi osman yanılıyor mu acaba kaç zamandır burdayız ne gelen var ne giden?

3.de viyana'yı alacağız aslanlarım yeter ki varım paşam deyin

ecdadınızı unuttunuz demek ha vay dıbınakoyim be yeni nesle bak atasını tanımıyor

3.sefere gelecek çerilerim yok mudur nerede bu destanlar yazan yiğitler?

@35 anlatıyorum yiğidim:

herşey 1681 yılında başladı o dönem bize bağlı kukla devlet olan erdel prensliği ile avusturya habsburg hanedanlığı arasında sınır çatışmaları başladı tökeli gücü yettiğince bunlara sabretti ve karşılık verdi taa ki 1 yıl sonrasına kadar aylar 1 ocak 1682 yılını gösterdiğinde padişahımız 4.mehmet divanda savaş kararını onaylamış ordunun başında beni atamıştı öncelikle seferberlik ilan ettirip bütün avusturya macaristan yolu üzerindeki yıkık köprüleri kaleleri tamir edilmesini düzgün ve güvenli yollar yapılmasını istedim sonrasında ise orduyu yaza doğru hazırladım tam teçhizatlı bir şekilde 6 ağustos 1682 tarihinde kafire savaş ilan ettik.

sefere ilk olarak avusturya'ya ait olan stratejik kaleleri feth etmekle başladım zor olmadı ve elimize iyi sayıda mühimmat ve cephane geçti.

tabi bu sırada habsburglar zütleri tutuşuyordu çünkü devlet-i aliyye üzerlerine geliyordu!
bunun üzerinde avusturya korkudan papadan haçlıları toplamasını istedi papanın girişimleri üzerine dönemin lehistan kralı jan ııı. sobieski öncelikle korksada papanın altınlarını ve gaza getiren mektuplarını görünce tamam dedi bizde zaten lehistan'dan korkmuyorduk ve onlara göre de planlarım vardı.

yıllar 1683 olmuştu macaristan dolaylarının kış etkisini bilen bilir yiğitlerim çok serttir bir de kar fırtınası oldu mu önünüzü göremezsiniz çok çetindir. bunu bildiğim için orduyu sırbistan belgrad içlerine çektim ki telef olmasın ordumuz yani kışın savunma yaptırdım ve zaten kafir üzerimize gelemedi kış bittiğinde ise dinç ve güçlü bir ordum vardı bütün tahkimatların hazırlanıp hedefimizin viyana olduğunu söylediğimde askerlerim pek neşelendi hepimiz çocuklar gibi şendik kafirin kalesini zapt eylemeye gidiyorduk.

tarihler 1683'ün eylül ayını gösterdiğinde viyana önlerine dayanmıştım bu arada murad giray zamanında katılmamış onun hesabını soracaktım bir tepe gördüm kahlenberg diyorlar adına oraya otağımı kurdurdum ve o günü dinlenerek geçirdik ertesi gün harp divanını topladım paşalarımla beraber murad giray'ı çektik dedim ki neden bu kadar geç kaldın akın ettik bir kale aldık dedi ne zamandır akında olduğunu sordum tam 2 ay dedi ve ters bişeyler vardı bu kadar süre içinde neden akın ediyordu görevini unuttuğu için onu azarladım ve savaş bitene kadar yağma yapmaması gerektiğini söyledim bu puşt yağma düşkünüydü. sonra üzerime gelir gibi oldu bi tokat yapıştırdım ve karşımdan yıkılması gerektiğini söyledim ondan sonra da ulakla tuna'nın doğusunu tutmasını emrettim çünkü sobieski oradan gelecekti diğer taraflar zaten güvendeydi. viyana çok güçlü ve üst üste surlarla kuruluydu almak uzun sürse bile alacaktık ama böylesine güzel bir şehrin top gülleri altında ezilmesini istemedim askerimden sadece surları dövmelerini istedim.

üstteki gafile inanmayın evlatlarım bizim tek bir hatamız varsa o da etrafımızdakilere güvenmektir ikbal için savaşta ordusunu zor durumda bırakanlara güvenmektir benim hatam stratejik hatam olsaydı kimin nereden geleceğini bu kadar net hesaplayamazdık herhalde ve kapıları açtılar da biz mi girmedik şehre?

kaleye teslim olmalarını emrettim ama olmayacağız direneceğiz dediler ve reaya takımı da gönüllü olarak çarpışıyordu bize karşı bir yerden gedik açılır gibi oldu ama çeriler geçemedi lağımcılar da kale duvarlarını uçuramıyorlardır ve viyana'ya vardığımızda kale dışında yaşayan reayalar evlerini tahrip etmiş alanı dümdüz açık hedef haline getirmişlerdi bende orduma toprağa hendek kazmalarını emrettim

hendek kazarak açık hedef olmaktan kurtulduk lakin şehir bir türlü düşmüyordu umumi taarruz içinde gedikler yeterli değildi kısa süreli çatışmalarla bir bölümü düşürmeye çalışıyorduk ama bir türlü düşmedi ve o sırada doğudan bir ordu görünmeye başlamıştı bunlar lehistan askerleriydi gözlerime inanamamıştım lehliler tatar hattını mı yarmışlardı yoksa murad giray savaşmamış mıydı? bu sırada ordumuzun sağ kanadı iki ateş arasında kaldı kahlenberg(alman dağı) bölgesinde bir meydan cenki başladı yiğitlerim canla başla mücadele etselerde iki ateş arasında ve dengesiz yakalanmıştık ve avusturyalılarda üzerimize gelmeye başladılar o sırada dağılan ordunun daha fazla kayıp vermemesi için geri çekilmenin doğru olacağına karar verdim hazinemizde ne yazık ki orada kalmıştı geri çekilmiştik ancak bu bir mağlubiyet değildi ordu da çok fazla yaralı vardı ve moraller bozulmuştu murad giray osmanlı tatar'ın kıymetini bilsin demişti ve onu görevden aldım. sonra divanı toplayıp aldığımız kararda orduyu ciğerdelen'deki savunma hattına çekmiştik