ben küçükken çok fakirdik

babam işsizdi annemin karnı burnundaydı. boluya para kazanmaya gitmişti babam bize az çok komşular birşeyler getirirdi. annem hamile olduğundan açlıktan kıvranır dururdu. bir süre sonra komşuların yardımını istemedi annem. gururlu bir kadın çünkü. bakkaldaki veresiye hesabımız dolup taşmıştı. son bir kez daha yazdırır diye gitmiştik bakkalın kapısına. adam annemin gül kokan ellerinden ekmeği küfür ederek çekmişti. eve gidene kadar ağlamıştık. çantam olmadığından okula poşetlerle giderdim, beslenme çantam olmazdı. öğle aralarında tüm çocuklar çantalarını çıkarırdı. çeşit çeşit meyveler, haşlanmış yumurtalar, tostlar... acıyıp 1 lokma bile vermezlerdi. sürekli dalga geçilen birisiydim. babam iş veya para bulamamış olacak ki birinin künyesini çalmıştı. haram para ile doymuştu karnımız. kardeşim doğmuştu ayağına giyecek patiği bile yoktu. ev sahibi kira için kapımıza dayanmıştı tam bizi evden attı atacak derken deprem oldu kendimizi dışarı atar atmaz bina yıkıldı, bakkal bile yağ almak için kuyruğa girdi. sonradan düzeldi durumumuz. her yediğim lokmadan sonra allahıma şükredip olmayanlara da vermesini diliyorum. açlığı yaşamamış olanlar bilmez. allah aç olanlara sabır versin...

@4 babam işten çıkarıldığı için yaşadık bunları.

o değil de öğretmenim bile azarlardı beni kalemim silgim yok diye geçmiş olsun diyenlere çok teşekkürler. çektiğimiz açlık benim yaşıtlarımdan daha olgun davranmamı sağladı. şımarıklık enjekte edilmedi bana. çok mutluyum bu yüzden.

@31 biz uyumaya çalışmıştık unutabilmek için. gözlerimiz ağlamaktan şiştiği için de uyumuştuk hemen. o gün de öyle geçmişti.