ben kendim bizzat ben

@24 ananın yozlaşmasını unutmuşsun panpa. (eklemek istedim.)

bu başlıkta kendimi kendime anlatacağım.
1:liseliler 22 yaş altı gibtirsin gitsin.

neyse bana dönecek olursak. hiç anlamam teknolojiden. telefonum 7 yaşında nokia 1112.eski kafayım yani. parasızlıktan değil apple samsung son model takılmamın nedeni. benim ithalatı artıracak ihtiyacım olmayan birşeyi alıp cari açığı artıracak telefona param yok arkadaş.

ama ortalık çoluk çocuk dolu.hep bu iletişim cağının ipneliği. gibim kadar döller buraya doluşmuş. serkan ... sen anladın.

3:birde bizden üst sınıftan çocugun biri ağaçatan top alırken betona çakılmıştı. hocaların hiç biri çocuğu alıp hastaneye zütürmemişti arabaları kirlenir diye.o zaman anladım bize verilen değerin ne kadar olduğunu.

dağlar değişiyor. ağaçsız dağlar görüyorum. gün ağırıyor ben tatvandayım.van gölü göz alabildiğince. arkada dağlar.ama birşeyler ekgib, farklı.dağlarda ağaçlar yok, agustos ayı insanlar ekin (buğday)biçiyor(teknoloji daha uğramamış).her şey bana garip. buğdayların boyu bile bana yapmacık geliyor.(çukurovada buğday daha uzun olur. haziranda biçilmiş olur.)

öyle değil işin aslı panpalarım. karı kız boş işler. istesem hergün birini zütürürüm.ama o değil. namus sadece karıda olmaz. hatta önce erkekte olur.

@1 bana ananı anlat bir de senden dinliyim

galiba şimdiden başlamak gerekekiyor.28 yaşındayım. hiç sevmediğim bir işte çalışıyorum. boş yere para kazanıyorum. yaptığım bir iş yok. akşama kadar oturuyorum. akşam eve gidiyorum. sabah geresin geri geliyorum.

bu gececi nerde kaldı. yarak kafası daha gelmedi. hergün böyle yapıyor.15-20 dakika takıyor. tipik türk insanı işte. hiç bir zaman tam vaktinde işine gelmez. sorsam gözlerimin içine bakarak yalan söyler.

eskiden bizim oralarda kızına talip adamın işini nasıl yaptığına bakılırdı. şimdilerde ise ne kadar paran önemli olan o.nerden geldiği nasıl kazanıldığı önemli değil.

heryerde para konuşuyor. paran varsa adamsın, büyüksün,babasın.
yoksa yaşamaya hakkın yok; eziksin çirkinsin.

para adamı yakışıklı yapar mı, yapar.bu şehirde gördüm bunu. kız tipsiz kıroya aşkım çok yakışıklısın diyo (yapmacık bir ses tonuyla).yakışıklılık bu kadar görece değildir herhalde amk.

"eyi den hoş den amma sözü çok uzatıyorsun"
"aradığın şey sözlerin içinde değil kendi içinde"

şimdi çocuklara bakıyorum.el bebek gül bebek yetiştiriyorlar. hiç bir iş yapmıyorlar. zamanın ruhu o zaman öyleydi. çocuğun çalışması normaldi. hiç bir iş gelmiyorsa elinden çalışanlara su verirdin, ayran verirdin.

sonra bunun çocuklarla bunu bizim evin ikinci katına yerleştirdik. veli dayının çocuklarından biri benim yaşlardaydı. adı hasan.3 sene boyunca bizde kaldılar babamla tarla takım işlediler. veli dayı para birikti biraz. sakarcılı köyünden ev aldı. babamla amcam da bir dul karı bulup everdiler veli dayıyı.

set arasında osman diye rakipten bir elaman geldi. yenileceksiniz bize dedi. niye dedim.siz hazırlıksınız utanmıyor musunuz abilerinizi yenmeye dedi.ben de bu voleybol ne olacak ya dedim. senin bacağını kırarım leylek dedi.

neyse ben daha da hırslandım. diğer hazırlık sınıfları da bizi destekliyor. bayan hocalar felan da var. performans tavan. diğer sınıflar tezahurat yapıyor (drej drej diye)adımı bilmiyorlar.ama işte ortak düşman karşısında insanlar hemen birleşiyor.

mavi pek seçilmezde yeşil ile kahverengi bariz bellidir.ben babam kadar delikanlı adam görmedim. herkesin babası değerlidir elbet. benimki bi ayrı delikanlı adamdır. babamın bir arkadaşı vardı veli diye. veli dayı kaynanasını silahla yaraladıydı.

çalıyorum kafa adam vahdettin kapısını. isteyenin bir yüzü kara vermeyen zenci. neyse sormadan veriyor. böyle adamları severim. sormadan iş yapan adamları.

önce biberler giriyor üç taş üzerinde emanet gibi duran tavaya sonrası malum.

çay fokurduyor ve demliğin içine saldığımız çay renk veriyor suya. bardaklar çalkalanıyor önce sonra kaçak çay dökülüyor bardaklara. serin havada su buhara şekillenerek havaya karışıyor sonra kaybolup gidiyor.

tavadan ekmek banıyoruz dumanı üstünde menemene. öyle tatlı geliyor ki bize o menemen. dünyanın en iyi aşçısı gelse bu tadı bu lezzeti veremez.

lokmalar mide ye ulaştıktan sonra yakılıyor sigaralar. derin nefesler çekiliyor ateşin etrafında.

ben ateşi büyütüp yörük ateşi yapmaya karar veriyorum. çaylar tazeleniyor bir kez daha.

moladayız tatvanda. çay istiyorum. çay kaşığı yok herkes kıtlama içiyor. başka bir dil konuşuluyor çevremde. insan rahatsız oluyor.ne konuştuklarını merak ediyorum. neyse mola bitiyor ve van doğru en doğuya doğru yolculuk devam ediyor.

muhsin bulut sınıf hocaları muallak yavşağın teki.en son ağrı il kültür müdürü mü neydi.akp ile beraber uçuşa geçenlerden. neyse biz ikinci maçı da aldık. almaz olaydık. muallak beni tehdit eden osman taşaklıymış. bilmem ne aşiretindenmiş. okulda hocalar bile pek karışmıyormuş.

en iyi yol bildiğin yoldur deyip van merkeze geldiğimiz yoldan dönmeye karar verdik. vardık van şehrine. dönüş biletlerini aldık. cumhuriyet caddesinde mal mal tur atıp zaman geçirdik.(bu cumhuriyet cad. mah. her yerde vardır. dıbına sokim.)