ben kendim bizzat ben

moladayız tatvanda. çay istiyorum. çay kaşığı yok herkes kıtlama içiyor. başka bir dil konuşuluyor çevremde. insan rahatsız oluyor.ne konuştuklarını merak ediyorum. neyse mola bitiyor ve van doğru en doğuya doğru yolculuk devam ediyor.

birden birinin beni izlediğini hissettim.kim la bu dedim içimden. benim yaşlarda birisi tanıyormuş gibi baktı. neyse üstelemedim. hesabı öderken dayıya sordum dedim dayı ben alpaslan aöl gidecem nasıl giderim. dayı minübüsler i gösterdi. erciş olana bin dedi.

neyse ders bitiyor. cuma ben ismail sahil kenarına yürüyoruz. cumayla ben göle taş atıyoruz ismail ise yanımızda bir şeyler çiziyor kumsala.pek konuşmuyoruz.ben cumaya yakın hissediyorum kendimi. benim gibi kara kuru bi de iyi taş atıyor. ismail ise sessiz sakin ve ağır hareket eden biri.

okul a en yakın yer ünseli kasabası (arnıs).yaşar kemalin doğduğu köy.oda 3 km .gölün kıyısında. güzel biryer.ama insanın özgür hissetmediği hiçbir yer güzel değildir.

keyfim kaçtı yarın devam ederim.

en iyi yol bildiğin yoldur deyip van merkeze geldiğimiz yoldan dönmeye karar verdik. vardık van şehrine. dönüş biletlerini aldık. cumhuriyet caddesinde mal mal tur atıp zaman geçirdik.(bu cumhuriyet cad. mah. her yerde vardır. dıbına sokim.)

mavi pek seçilmezde yeşil ile kahverengi bariz bellidir.ben babam kadar delikanlı adam görmedim. herkesin babası değerlidir elbet. benimki bi ayrı delikanlı adamdır. babamın bir arkadaşı vardı veli diye. veli dayı kaynanasını silahla yaraladıydı.

sonra bunun çocuklarla bunu bizim evin ikinci katına yerleştirdik. veli dayının çocuklarından biri benim yaşlardaydı. adı hasan.3 sene boyunca bizde kaldılar babamla tarla takım işlediler. veli dayı para birikti biraz. sakarcılı köyünden ev aldı. babamla amcam da bir dul karı bulup everdiler veli dayıyı.

şimdi çocuklara bakıyorum.el bebek gül bebek yetiştiriyorlar. hiç bir iş yapmıyorlar. zamanın ruhu o zaman öyleydi. çocuğun çalışması normaldi. hiç bir iş gelmiyorsa elinden çalışanlara su verirdin, ayran verirdin.

sonra bana sallanma yerine geç dedi.lan dalayım şuna dedim. bana mı diyom toprağım dedim.
he sana diyom geçsene yerine dedi.

sana ne deyince ben sizin sınıf hocanızım dedi.bir an gülesim geldi amk.
ama gerçek olma ihtimalini düşünerek geçtim yerime.

sonra adam anlatmaya başladı. konuşuyor ingilizce.ben bir gibim anlamıyorum.

sultanahmet in önündeyim.her zamanki gibi gereksiz bir turist kalabalığı.

yol bir uzun yol ömür.bu devirde herkes kendi derdinde hayat dediğin böyle galiba.

kendimden geçtim ben zaten beni hayata bağlayan üç beş güzel hatıra. başkalrı mutlu olsun bari diyiyorum. tramwaydan inerken gördüm temizlik görevlileri caddeleri temizliyor bu saatte evde çocukları hanımları onları beklerken bizim ortalığa döktüğümüz pislikleri temizliyorlar. hergün attığımız her adımda kaç köleleştirilmiş insanın emeğini yiyoruz. geceleri huzurlu uyuyamıyorum. bazen bir çocuğun gözlerini hatırlıyorum bazen sokakta terkedilmiş bir ihtiyarın bükülmüş beli aklıma geliyor.

"ben bende değilim meçhul hallerdeyim"

ekgib olan şey emek ve samimiyet. sigara tat vermez hazır al marketten tabii tat vermez.tat versin diye yapmıyorlar zaten. amaç paranı alıp seni bağımlısı yapmak. içine ne yaraktan kimyasallar koyuyorlar bağımlılık yapsın diye.

oysa sarma cigara öyle mi.sar bir sarma bakalım tat alamayacak mısın? içinde emeğin var doğal tütün ve samimiyet olur sarma cigara sohbetlerinde.

çalıyorum kafa adam vahdettin kapısını. isteyenin bir yüzü kara vermeyen zenci. neyse sormadan veriyor. böyle adamları severim. sormadan iş yapan adamları.

önce biberler giriyor üç taş üzerinde emanet gibi duran tavaya sonrası malum.

çay fokurduyor ve demliğin içine saldığımız çay renk veriyor suya. bardaklar çalkalanıyor önce sonra kaçak çay dökülüyor bardaklara. serin havada su buhara şekillenerek havaya karışıyor sonra kaybolup gidiyor.

tavadan ekmek banıyoruz dumanı üstünde menemene. öyle tatlı geliyor ki bize o menemen. dünyanın en iyi aşçısı gelse bu tadı bu lezzeti veremez.

lokmalar mide ye ulaştıktan sonra yakılıyor sigaralar. derin nefesler çekiliyor ateşin etrafında.

ben ateşi büyütüp yörük ateşi yapmaya karar veriyorum. çaylar tazeleniyor bir kez daha.

hiç unutmam bir kış çok soğuk olmuştu. derelerin üstü nerdeyse buz tutmuştu. sabah güneş doğduktan sonra abimle biz dereye balık avlamaya gitmiştik. gelebicin ve sekiz bıyık diye balık türü vardır. bunlar derenin kenarına çıkmışlar güneşleniyorlardı. bizde yakalamaya çalışmıştık da yakalayamamıştık. aklıma geldikçe gülerim. karada bile balıkları yakalayamadık amk.

şimdiyse palukçu diye bir yer yakın ordan balık söylüyorum. pişiriyorlar bile. tabii babaamın yakaladağı balıkların tadını vermiyor.

ben cuma memet ve ismail yine bir akşam vakti. açıkmışız yemekhanede çıkan yemek midemize alamayacağımız kadar berbatmış.

yemekhaneden malzame çalma işi benle cumanın.

önce kara bir tava sonra yağ aşırıyoruz heyacan dorukta. yakalanmadan aşırıyoruz malzemeleri.

biber domates yumurta memet ile ismailde. üç kilometre ötedeki köyden alıp geliyorlar.

yalnız ağacın altında bir ateş yakıyoruz. sonra menemen sefası başlıyor. çaysız menemen yenir mi yenmez.

hocalardan semaver çay şeker isteme işi bana düşüyor.

bu atasözünü hazırlıkta voleybol maçında gözden kaçırmıştım. aslında kaçırdığım şey osmanın baltasıydı. maçtan sonra beni tek yakalamak için uğraşıyor. muallak yakalsa gibecek beni. bunların dönemden toprağım varmış geldi. sahip çıktı. vedat tı adı allah razı olsun. adanalılar heryerde birbirine sahip çıkar. toprak işte hele başka memleketlerde daha fazla sahip çıkar. adana da olsa birbirizi boğazlarız ama dışarda da kılımıza dokundurtmayız birbirimizin.

http://www.youtube.com/watch?v=UnAj3hRsa18

"Bir avuç gözyaşı doldu elime
En acı sitemler geldi dilime
Pişmanlık duyupta kendi kendime
Oturup ağladım çocuklar gibi... "

baba diyence aklıma müslüm baba geldi.

allah rahmet eylesin.