Bana bahşedilen yetenek benim lanetim mi yoksa hayatımı değiştirecek bir lütuf mu?
cevabını aldım sizde okuduktan sonra öğreniceksiniz. Belkide sizde yeteneğinizi keşfedicksiniz.

Her neyse ben bol kanlı hikayeme başlıyorum.

Akşam saat 11.00 ve yine o loş rutubet kokulu meyhaneye giriş yaptım. Her gün buraya gelmekten başka çarem yoktu. içkileri ucuzdu ve sorun yaratacak tipler olmazdı. He bir de içeride sigara yasak değildi. Burada bugüne kadar hiç değişik bir olaya rastlamadım. Hayatımda genel olarak değişik bir olaya rastlamadım (Milyon spermin içinde birinci olmam dışında) burası zaten hemen hemen kimsenin uğramayacağı bi meyhaneydi. Yaş ortalaması 50, eski sandalyeler ve oturaklar, cızırtılı bir televizyon, 80 metrekarelik bir YAŞAM ALANI işte. Her neyse o gün bu benim için şu cümlenin kanıtıydı. \"Bir gün, hiç beklemediğin bir gün bu akarsunun seyri değişir, hayatın değişir\" sanırım olduda. Tam olarak bu oldu.

Rez alayim degerlenir belki

Çıkış yapacaktım ama yarın okurum destek için şuku

Gürültülü aynı zamanda sessiz bu mekanda saat 12.00 ı gösterdi. Dedimya burda değişik tipler olmaz. O gün vardı işte içeriye fötr şapkalı şık bir kravat ve Missoni gömleğiyle bir adam girdi. Adamı hiç kimse tanımıyordu ama dikkat çekmeyi başarmıştı.

yabancı: absolut raspberry iki tanede buz koy

neden bilmiyorum normalde fazla konuşan bir tip değilim ama bu sefer konuşmaya ben başladım zaten yan yana oturuyoduk aramızda sadece bir tabure vardı.

Ben: Buraya senin gibileri çok sık gelmez kötü bir gündü galiba

yabancı: karını adamlarından biriyle yakalamış gibi hissediyorum. Sanırım kötü bi gündü (suratında acı bir tebessüm vardı)

ben:Bu adama bir bardakta benden (barmene bağırıyorum)

yabancı: bu arada ben jonathan

Ben:bende steve

Sana bahşedilen yetenegin ak

her entrymden sonra bi rez gelse yeter bana hadi usenmeyin pampalarim cidden keyfli olucak.

jonathanla konusmaya devam ettikçe ona ısınıyordum. Hayatı boyunca insanlardan kaçmış olan ben birine karşı iyi hisler besliyordum. Belkide onda kendimi görüyordum. Belkide ikimizde aynı frekanstan çalıyorduk. Neyse ben hikayemize kaldığım yerden devam ediyorum sizi sıkmadan.

Ben: Saat baya geç oldu jon. Bu arada sana jon diyebilirmiyim.
Jonathan: Bence sakıncası yok yüzbaşı (steve aynı zamanda captan amerikanin ismidir ve cizgi romanda kendisi yüz başıdır)
Ben: Başka zaman gorusuruz jon.
Jon: iyi geceler steve

mekandan çıkarken ceketimi yavaşça gecirip bir sigara yaktım. Sadece bir hava gecenin ıssızlığı ve yıldızlar. Garip ama iyi bir gece geçiriyordum sanırım. Tabi bide cam kırılmasaydi.
Gerçekten ne alaka şimdi önümdeki kahvecinin camı kırılmıştı.