Bankta yanımda oturan genç ve güzel bir bayan vardı. Muhtemelen benim yaşımdaydı. Sarı saçları rüzgarda dalgalanıyordu. Başka bir hayatta olsam bu kadınla nasıl sohbet kurarım diye geçirirdim içimden şimdi ise içimden geçirdiğim tek şey bu kadınında diğerleri gibi ölecek olması. Kadınlardan nefret etmem lise çağıma dayanır. Ben liseye yeni geçmiştim. Galatasaray lisesini kazanmıştım. Dileğim Robert Kolejine gitmekti ama ailemin o kadar parası yoktu bende Galatasaray lisesine gittim. Okulun ilk günü bir kıza aşık oldum. Sonraki 3 ay boyunca açılamamıştım kıza. 3 ay sonunda karar vermiştim açılacaktım. Çıkışta kızı takip ettim yanına gittim ve Merhaba diye söze girdim sohbete devam ettik ilk defa bir insanla bu kadar uzun sohbet etmiştim. Daha sonra dayanamadım ben senden hoşlanıyorum kelimeleri çıkıverdi ağzımdan. Kız bana dönüp gülümsedi. Daha sonra ise kahkaha atmaya başladı. Sen kimsin de benle çıkacaksın dedi. Orada kalakaldım kızda yürümeye devam etti. Sonraki gün sınıfa girdiğimde açıldığım kız diğerlerine anlatmış olacak ki hepsi beni görüce kahkaha atmaya başladı bende kapşonlumu takıp sırama oturdum. Kevaşeler tüm gün kahkaha attılar. Ağzımı açıp tek laf etmemiştim. Ama eve giderken ağlamıştım. Bankta yanımda oturan kız ona baktığımı farketmişti. Buyrun beyefendi bir şey mi oldu dedi. Hiçbir şey demeden banktan kalkıp yüürümeye başladım.

who am ı

Yaklaşık 1 yıl önce Kadıköy meydana dikilen direğin üstüne kurulan dev ekran TV’den yayın yapılıyordu. Çocukluğumun geçtiği Kadıköy meydanı Times meydanına benzetilmeye çalışılıyordu. Ekrana baktım, TRT Haber yayını veriliyordu. Ekranın sol köşesinde beliren SON DAKiKA yazısını gördüm. Plan işlemeye başlamıştı. Muhabirin yüzündeki korkuyu farketmiştim. Bu yüz ifadesini en son 15 Temmuz 2016 gecesi aynı muhabirde görmüştüm. Bu sefer daha fazla korku olmalıydı zihninde. Yoksa plan başarılı olamazdı. Muhabir Tijen’in zihnindekileri hissediyordum. Korku ve dehşet doluydu ama bir şey daha vardı bolca umut. Planlar konusunda ilk araştırmamı üniversite tezi için yapmıştım. Planlar olasılıklardan ibaret sebep-sonuç ilişkilerine dayalıydı. En azından benim için öyleydi. insanlar bir şey bilmiyorken duygularını değiştirmek çok kolaydı. Bunun içinse en iyi yol son dakika haberleri verilen Tv kanalları idi. Halk her şeyden habersizken onların duygularını değiştirebilecek tek bir şey vardı. Muhabirler. Çünkü muhabirler görüntünün odağındaydı. Muhabir korku dolu olursa halk da korkardı aceleci olursa halk da aceleci olurdu. Muhabir ne ise halk da o olmuş oluyordu. Muhabirin duygularını kontrol ettikten sonra yapılacak en önemli şey halkın haber kaynağını kesmekti böylece halk herşeyden habersiz korku, telaş ve dehşet dolu yararsız ve aciz organizmalara dönüşecekti. Dev ekrandaki yayın birden kesildi. Telefonuma baktım çekmiyordu. Biz bu işi iyi yapıyorduk. Yani insanların duyguları ile iyi oynuyorduk. Ama biz suçlu değildik biz sadece intikamımızı alıyorduk, alacaktık.

Kimse okumuyor falan demedim yazdım siz yinede çügüleyin amk

Rez alın 1 saate geliyorum çay içeceğim beyler

Telefonla konuşanlar şaşırmış telefonlarını inceliyorlardı. Daha sonra ekranın tekrar canlanması ile tüm insanların gözleri ekrana dönmüştü. Yüzünde maske olan bir adam kahkaha atıyordu bu bendim ama aramızda kalsın. Çünkü ekrana bakanlar bilmiyorlar. Herkes hipnotize olmuş gibi attığım kahkahaları izliyordu. Sonunda konuşmaya başladım. Şöyle diyordum:
“Sevgili insanlar, bu yayın dünyanın 98 farklı ülkesinde 78 farklı dilde yayınlanmaktadır. Biliyoruz ki hepiniz istediğiniz gibi bir hayata sahip değilsiniz. Bize katılın ve herkesin eşit olduğu, para kavrdıbının ortadan kalktığı, herkesin yeteneği yönünde vücudunun kaldırabileceği şekilde çalışacağı yeni bir dünyaya uyanın. Bunu gerçekleştirmek için ne mi yapmalısınız? istediğiniz bir yere oturun arkanıza yaslanın ve olacakları izleyin”
Kalabalıkta muhteşem bir kararsızlık hissediyordum. Bunu hissetmek için benim gibi özel güce sahip olmanıza gerek de yoktu. Herkes banklara ve yere oturdu asıl eğlence şimdi başlıyordu. Dört bir yanda havai fişekler patladı. Polisler ve askerler sokağa dökülmeye başlamıştı bile. Gülüp kahkaha atmaya başlamıştım. Ama kafama inen muhtemelen bir silah dipçiği ile yere yapıştım.

Gözlerimi açmaya çalıştım ama açamıyordum. Gözlerimin önüne bir kuşak bağlamışlardı. Uyandığımı belirtmeliydim. Bende Hepiniz öleceksiniz diye bağırdım. Önümde 3 zihin hissediyordum. 2 tanesi olaydan habersizdi tek düşündükleri diğerini korumaktı bende diğerinin zihnine odaklandım. Benden bir şey istiyorlardı. Ama ben düşüncelerini okuyamadan adam söylemeye başlamıştı bile. "Bu işte tek olmadığını biliyoruz. Diğerlerinin yerini söyle de senin için mahkemede birşeyler yapalım." adamın düşünceleri ise sen söyle sonrada seni asalım diyordu."Biz ben ve zihnimiz" dedim. Adam güldü, bana inanmamıştı. Yalan söyleme dedi. Yalan söylemiyordum ama herşeyi anlatacaktım.

Sonunda piyasada büyük ve orta ölçekli payı olan tüm ülkelere gitmiştim. Aynı şeyi merkez bankalarınada yapmıştım. Avustralya devlet başkanı tüm yaptıklarımı duymuş olacak ki beni arayıp projeye destek vereceğini açıkladı. Şu andan itibaren Avustralya pilot bölge olarak parayı feshetmeyi kabul etti. insanlar yeteneklerine göre sınıflandırılıp, parasına göre değil yeteneğine göre değer verilecek. Diğer ülkeler kriz ve batağa düşecekken Avustralya yükselecek. Daha sonra bu yönetim biçimini kabul edecek diğer ülkeler. En sonunda ise ülke kavramı ortadan kalkacak kimse dakir olmayacak kimse zengin olmayacak herkes mutlu olacak. Bense 2 dk içinde öleceğim kendimi fazla zorlamam yüzünden. Gelecek nesilleri söyleyin keşke onlar gibi bende düzgün bir dünyaya gözlerimi açsaydım. Ne yazikki ben gözümü açtığımda biri ağaç kabuklarını yerken mutluydu diğerinin elinde herşey vardı ama mutsuzdu. Yinede mutsuz olan elindekini mutlu olanla paylaşmadı artık herkes mutlu olacak.
Kafam yavaşça yana eğildi ve bilincimi kaybettim

Anlatmaya başladım:
Ben üniversiteden sonra kendimi dünyayı değiştirmeye adadım. Birkaç tıp öğrencisi arkadaşıma zihin okuyabildiğimi anlattım önce inanmasalarda sonradan yaptığım zihin okumalarla inanmışlardı. Benim beyin yapımı kaçak olarak soktukları hastahanede gece yarısı incelediler. Böylece hastahane kayıtlarına hiçbirşey geçmedi. Arkadaşlarım beynimin duygusal bölümünün daha çok çalışması, bu yüzden etrafındaki beyinlerin duygusal bölümlerine bir çeşit sinyal yolladığını söylediler. Daha sonrada uğraşırsam bu sinyalin çok uzaklara yollanabileceğini ve insanların düşüncelerini yaklaşık 10 dakikalığına değiştirebileceğimi söylediler ama sınırları zorlar isem 2 saat içinde, beynimdeki fazla bilgi akışı yüzünden ölecektim. 3 yıl boyunca zihin antremanlarıma devam ettim. Hergün sınırı genişlettim. ilk planım düşünce gücümü tüm dünyadaki haberleşme merkezlerine yaymaktı. Ama tüm dünyayı kontrol edemeyeceğimi anladım. Daha sonra ise aklıma uydular geldi. Makineleri kontrol edebilir miydim diye düşündüm ve ilk denememi bir uzaktan kumandalı araba istünde yaptım başarısız oldum. Bende farklı bir yol aramaya koyulddum son 6 aydır tüm birikimimi uçuşlara ayırdım ve her üstünden geçtiğimiz ülkenin uydu merkezindeki en önemli insanın zihnine bir mesaj yerleştirdim :
Uydudan veri alımı 15 Temmuz 2018 günü 14:00 - 19:00a kadar şifreli olarak kesilecek

Alıyım rez

Rezerve

Hu em ay?

Burda bitmis

Saçma dıbına koyim

Who am ı ile mr robot karması bişey çıkacak rez alın 😄

Sabah okuruz

Reserved

Rezzzboy

Zaman kaybısın kanka

Takipteyimm