/i/Hikaye

Herkesin bir hikayesi var, ya senin hikayen nedir?
    başlık yok! burası bom boş!
  1. 1.
    +11 -11
    15 Temmuz 2018
    Kadıköy meydanda yavaş adımlarla yürüyordum. Hava sıcaktı ama ben günlerdir evde yattığım için sıkılmıştım. Kenardaki bir banka oturdum en sevdiğim şeyi yapmaya başladım, insanları izledim. Bu kalabalıkta kimse gülümsemiyordu, hepsinin bir acelesi var gibi görünüyordu. Ama ben hiçbirinin acelesi olmadığını biliyordum. Nereden mi biliyorum? Çünkü ben insanların zihninden geçenleri okuyabiliyorum. Bu yeteneğimi küçükken keşfettim. Henüz 7 yaşında iken satranç oynamayı öğrenmiştim amcam sayesinde. iyi de oynuyordum. Bir gün okuldaki satranç turnuvasına katıldım. Daha ilk turda rakibim karşısında zorda kalmıştım sonra ise başımın ağrımaya başladığını hissettim. Başımın ağrısı 5-6 saniye sonra geçmişti. Baş ağrısı yerini rakibimin oyun hakkındaki düşüncelerine bıraktı “Vezir sağ çapraz 5 adım”. Nedenini bilmem ama hislerime güvendim ve karşı atak yaptım. Turnuvayı bu taktikle kazanmıştım. Ne yani ben hilebaz mıyım? Ben hilebaz değildim onlar sıradandı. Ama zihin okumayı geliştirmem Ortaokul 2. sınıfa dayanır. Orta 2’de ezik bir çocuktum. Tek bir arkadaşım bile yoktu. Bir gün okuldan gelirken 4 çocuk belirdi birinin elinde bıçak vardı. Yolumu kesip “Tüm paranı ver” dedi. O anda yıllardır kullanmadığım yeteneğim aklıma geldi ve bilinçli bir şekilde kullandım. Çocuğun hayır diyeceğim andaki hamlesini tüm zihnimde hissettim. Hayır dediğim anda çocuğun boğazıma giden elini çevirdim. Acıyla bağırıyordu. Diğerlerinin orada yapacakları hamleleri zihnimde hissettim ve 4 kişiyle kavgaya tutuştum bittiğinde ise galip gelen ben ve zihnimdik. ilk kavgamda 4 kişiyi yenmiştim. Şimdi ise önümde dövülmeyi bekleyen 4 çocuk değil ölmeyi bekleyen onlarca can vardı.

    Devam edecek...
    ···
  1. 2.
    +3
    who am ı
    ···
  2. 3.
    0
    Sen harbiden farklısın
    ···
  3. 4.
    0
    Güzel yazmışsın şukunu verdim bin
    ···
  4. 5.
    0
    Hayır bak satranç bilmiyorsan ve hikayende de kullanacaksan git bir kaç şey öğren konuyla alakalı
    ···
    1. 1.
      0
      Kardeşim vezir L5 diyebilirdim ama daha karşımda 7 yaşında bir çocuk var bu çocuk vezir L5 diyemi düşünsün
      ···
      1. 1.
        0
        7 yaşında çocuk 5 hamle hesaplayıp vezir g5 diye düşünebiliyor
        ···
      2. 2.
        0
        Şuanda bulabildiğin 1. sınıfa giden ve satranç bilen bir TÜRK bebeyi bul o sana anlatsın g5 falan. Kardeşim buradaki turnuva küçük bir ilkokuldaki küçük bir turnuva
        ···
  5. 6.
    0
    oo heçkır
    ···
  6. 7.
    0
    amk değişiği
    ···
  7. 8.
    0
    Okumadım
    ···
  8. 9.
    0
    interesting
    ···
  9. 10.
    +4
    Bankta yanımda oturan genç ve güzel bir bayan vardı. Muhtemelen benim yaşımdaydı. Sarı saçları rüzgarda dalgalanıyordu. Başka bir hayatta olsam bu kadınla nasıl sohbet kurarım diye geçirirdim içimden şimdi ise içimden geçirdiğim tek şey bu kadınında diğerleri gibi ölecek olması. Kadınlardan nefret etmem lise çağıma dayanır. Ben liseye yeni geçmiştim. Galatasaray lisesini kazanmıştım. Dileğim Robert Kolejine gitmekti ama ailemin o kadar parası yoktu bende Galatasaray lisesine gittim. Okulun ilk günü bir kıza aşık oldum. Sonraki 3 ay boyunca açılamamıştım kıza. 3 ay sonunda karar vermiştim açılacaktım. Çıkışta kızı takip ettim yanına gittim ve Merhaba diye söze girdim sohbete devam ettik ilk defa bir insanla bu kadar uzun sohbet etmiştim. Daha sonra dayanamadım ben senden hoşlanıyorum kelimeleri çıkıverdi ağzımdan. Kız bana dönüp gülümsedi. Daha sonra ise kahkaha atmaya başladı. Sen kimsin de benle çıkacaksın dedi. Orada kalakaldım kızda yürümeye devam etti. Sonraki gün sınıfa girdiğimde açıldığım kız diğerlerine anlatmış olacak ki hepsi beni görüce kahkaha atmaya başladı bende kapşonlumu takıp sırama oturdum. Kevaşeler tüm gün kahkaha attılar. Ağzımı açıp tek laf etmemiştim. Ama eve giderken ağlamıştım. Bankta yanımda oturan kız ona baktığımı farketmişti. Buyrun beyefendi bir şey mi oldu dedi. Hiçbir şey demeden banktan kalkıp yüürümeye başladım.
    ···
  10. 11.
    0
    Panpa cok guzel yaziyon sakin yarida birakma giberim
    ···
  11. 12.
    0
    Devam pmp sarar
    ···
  12. 13.
    0
    Evet veyler devam ediyorum.

    Bi gün yolda o dövdüğum cocukları gördum. Beni bekliyorlardı sanki ama geçerken bişi demediler. Ertesi gün gee gećim taniycaklarmı dedim. Geçerken aralarından bana o zamn bıcak çeken hareketlendi bana saldırcaģını anlamıstım bu sefer gene döverim diyip kaçmadım . Bunlar eskisi gibi deillerdi kendilerini geliştirmiş binler bana bi daldılar yapacakları hamleyı anlayamadan vuruyolardı feleğım şaşmıstı...
    Gözümü açtığimda tek bi ampulle aydınlatılmaya calışılan bi odadaydım. Önümde bi masa vardı. Kaçmak için ayaga kaklmayı denedim ama elimi ayağımi çelik zincirlerle bağlamışlardı. Kalkamadım sonra ensemede bi sıcaklık hissettim noluyo lan dedim sonra aklıma gücüm geldi kullanayım dedim demez olaydım. Anladım arkamda 30 cmlik malafatlarıyla beni hangi pozisyonlarda gibeceklerini dusünen 5 tane zenci ve dayak yediğim cocuklar uyandiğimi farketince bana bi tanesinin içime girdigıni hissettim ve bagırmaya basladim sesim cikmaz oldu bi baktim ağzima vermeye baslamıslar beni soyup bi güzel gibtiler. Doktor 2 ay zütünün üstüne oturmamı yasakladı.
    Gelenek bozulmasın bu da böyle bi anımdır...
    ···
  13. 14.
    +3
    Yaklaşık 1 yıl önce Kadıköy meydana dikilen direğin üstüne kurulan dev ekran TV’den yayın yapılıyordu. Çocukluğumun geçtiği Kadıköy meydanı Times meydanına benzetilmeye çalışılıyordu. Ekrana baktım, TRT Haber yayını veriliyordu. Ekranın sol köşesinde beliren SON DAKiKA yazısını gördüm. Plan işlemeye başlamıştı. Muhabirin yüzündeki korkuyu farketmiştim. Bu yüz ifadesini en son 15 Temmuz 2016 gecesi aynı muhabirde görmüştüm. Bu sefer daha fazla korku olmalıydı zihninde. Yoksa plan başarılı olamazdı. Muhabir Tijen’in zihnindekileri hissediyordum. Korku ve dehşet doluydu ama bir şey daha vardı bolca umut. Planlar konusunda ilk araştırmamı üniversite tezi için yapmıştım. Planlar olasılıklardan ibaret sebep-sonuç ilişkilerine dayalıydı. En azından benim için öyleydi. insanlar bir şey bilmiyorken duygularını değiştirmek çok kolaydı. Bunun içinse en iyi yol son dakika haberleri verilen Tv kanalları idi. Halk her şeyden habersizken onların duygularını değiştirebilecek tek bir şey vardı. Muhabirler. Çünkü muhabirler görüntünün odağındaydı. Muhabir korku dolu olursa halk da korkardı aceleci olursa halk da aceleci olurdu. Muhabir ne ise halk da o olmuş oluyordu. Muhabirin duygularını kontrol ettikten sonra yapılacak en önemli şey halkın haber kaynağını kesmekti böylece halk herşeyden habersiz korku, telaş ve dehşet dolu yararsız ve aciz organizmalara dönüşecekti. Dev ekrandaki yayın birden kesildi. Telefonuma baktım çekmiyordu. Biz bu işi iyi yapıyorduk. Yani insanların duyguları ile iyi oynuyorduk. Ama biz suçlu değildik biz sadece intikamımızı alıyorduk, alacaktık.
    ···
  14. 15.
    +1
    Rez alın 1 saate geliyorum çay içeceğim beyler
    ···
  15. 16.
    0
    olum dıbına khoyarım lean
    ···
  16. 17.
    0
    Uzaylı bin
    ···
  17. 18.
    +3 -2
    Telefonla konuşanlar şaşırmış telefonlarını inceliyorlardı. Daha sonra ekranın tekrar canlanması ile tüm insanların gözleri ekrana dönmüştü. Yüzünde maske olan bir adam kahkaha atıyordu bu bendim ama aramızda kalsın. Çünkü ekrana bakanlar bilmiyorlar. Herkes hipnotize olmuş gibi attığım kahkahaları izliyordu. Sonunda konuşmaya başladım. Şöyle diyordum:
    “Sevgili insanlar, bu yayın dünyanın 98 farklı ülkesinde 78 farklı dilde yayınlanmaktadır. Biliyoruz ki hepiniz istediğiniz gibi bir hayata sahip değilsiniz. Bize katılın ve herkesin eşit olduğu, para kavrdıbının ortadan kalktığı, herkesin yeteneği yönünde vücudunun kaldırabileceği şekilde çalışacağı yeni bir dünyaya uyanın. Bunu gerçekleştirmek için ne mi yapmalısınız? istediğiniz bir yere oturun arkanıza yaslanın ve olacakları izleyin”
    Kalabalıkta muhteşem bir kararsızlık hissediyordum. Bunu hissetmek için benim gibi özel güce sahip olmanıza gerek de yoktu. Herkes banklara ve yere oturdu asıl eğlence şimdi başlıyordu. Dört bir yanda havai fişekler patladı. Polisler ve askerler sokağa dökülmeye başlamıştı bile. Gülüp kahkaha atmaya başlamıştım. Ama kafama inen muhtemelen bir silah dipçiği ile yere yapıştım.
    ···
  18. 19.
    -4
    Sabah devam ederim
    ···
  19. 20.
    0
    Takipteyimm
    ···