ben de yazıyorum

dinlemedeyiz kardeşim

neyse bu gece daha fazla yazmak istemiyorum. bütün gün tez yazdığım için kafam yorulmuş.

uzun zamandır yaşamadım ama, ara sıra da elimin üstüne yatıyorum sanırım. bir keresinde bi uyandım elim yok resmen. o kadar uyuşmuş ki bayağı yok gibi yani. normalde az bişey hissederim, hareket ettirebilirim ama bu sefer elim kökten yokmuş gibi hiç hareket etmiyordu.
tamamen düzelmesi için yarım saat beklemiştim. sonra uyumaya devam etmiştim.

bi keresinde ilkokuldayken rüyamda artık napıyorsam yumruk atmıştım. elimin gerçekten acımasıyla uyandım. meğer yatağımın yanındaki duvara yumruk atmışım.
bi keresinde de aynı duvara uyurken tükürmüşüm. sabah farkettim. hey Allahım.

bir keresinde oturma odasında televizyon karşısında uyuyakalmışım. uykumda konuşmuşum. tam konuştuğum sırada uyandım. ama uyanınca da söylediğim kelimeyi tamamladım."ne diyorum lan ben" deyip uyumaya devam ettim. çok iyi hatırlıyorum. annemler bana anlamsız anlamsız bakmışlardı.
küçükken konuşurmuşum bazen uykumda, son 10 senedir yapmıyorum herhalde.

garip, dışarıdan rüzgar uğultusu duyduğuma eminim. ama rüzgar yok.

ateş çıtırtısını çok seviyorum. bir gece bilgisayardan şömine sesi açıp öyle uyuyacağım. hep aklımda var bu ama daha yapamadım.

yüzsüz insandan nefret ettiğim kadar hiçbir şeyden nefret etmiyorum.

o otobüs şöförüne: inşallah vardiya amirinin tecavüzüne uğrarsın huurnun fırlattığı amcık beyinli.

bir keresinde sınava gitmek üzere evden çıktım. otobüs durağı eve 10 dk yürüyüş mesafesinde. duraktan hemen sonra ışıklı bir kavşaktan devam ediyor otobüs. durağa 100 metre kala otobüs durağa yanaştı. 50 metre kala durağı terketti. kavşakta kırmızı ışıkta durdu. kapısına gittim kapıyı açmadı. sonraki durağa kadar kovaladım otobüsü. 5 saniye beklese biniyordum otobüse beklemedi. ondan sonraki durağa koştum ara sokaktan yetişemedim.
ondan sonra gelecek otobüsü beklesem kesin geç kalacaktım(30 dkda bir mi ne geçiyordu) en yakındaki diğer otobüs durağına yürüdüm(yokuş yukarı 1,5 km). o yolu 10 dk'da yürüdüm. bacaklarım alev alacak sandım bi ara. diğer durağın olduğu yol bulvardı. bulunduğum şerit, kaçırdığım otobüsün şeridiydi "nasılsa kaçırdım karşı yöndeki diğer otobüse bineyim" dedim. karşı yöne geçtim.2 dk sonra peşinden koştuğum otobüs karşı yönden geçti. 10 dakika kadar otobüs bekledim.
not: sınava tam zamanında yetiştim.

birinci sınıfta dersten otobüsle eve dönerken bir kızla tanışmıştım. ayaktaydı ben de ona yerimi vermiştim. kızla yol boyunca çok güzel sohbet etmiştik. kız güzel sanatlar fakültesinde okuyordu. arkadaş olarak kanım kaynamıştı kıza. soyadını sormayı unuttum inerken. nasılsa yine karşılaşırım dedim.
kızı bir daha hiç görmedim.

üniversite yemekhanesine: anasını gibtimin huur evlatları bi şeyi yapıyosanız doğru düzgün yapın. fiyatlar ucuz tamam ama yarrrrak gibi yemek çıkarıyorsunuz (arada güzel oluyor). porsiyonlar zaten çük kadar amk. yemeğin bitiş saatine doğru milletin tabaklarını bol bol dolduracağınıza herkese adam gibi paylaştırın.

http://imgim.com/sex4.jpg

içimde kalan, söyleyemediğim çok şey var, çok kişiye. aklıma geldikçe onları da yazayım bari.

final zamanı üzerimde gereksiz bir özgüven var. indirirler o güveni ama.

dün ve önceki gün çok hapşırdım. bugün bir şeyim yok ama. bu sene de gribi ayakta atlattım sanırım. çok zor hastalanıyorum.

sesim değişiyor lan. bazen çok güzel çıkıyor, bazen hiç çıkmıyor. galiba geniz akıntısıyla alakalı.

yalnız kaldığım zaman şarkı söylemeyi çok seviyorum. amk yalnız kalınca insan nightwish'ten sleeping sun'ı söylemeye çalışır mı?
yapmayın bence biri görürse harbiden rezil olursunuz.

okuduğum üniversitenin koskoca arazisinde adam gibi bir kafe veya restaurant yok. hepsi gib gibi. yapacağınız işi gibeyim.

iş hayatına atılmaktan korkuyorum. rakipler gözüme korkutucu gözüküyor.