ben de anlatıcam amk

##

o gün konya’ya gidecektim ben.

“kapının arkasından anahtarı çek” dedim.
“tamam” dedi, anahtarı alıp uyudu.

otogardan deniz’e gittim.
kahvaltı yaptık.
bütün gün deniz’le kaldım.
akşam yurda gittim.

deniz’le özgür, hiçbir şey olmamış gibi, sanki özgür deniz’e aşık değilmiş gibi devam ettiler.
özgür, olan oldu diye deniz’e çok söyledi onu sevdiğini.
deniz, sadece “biliyorum” dedi.
cevap vermedi ona.

özgür, içimi parçalardı.
biz otururken saatlerce deniz’i seyrederdi.
bıkmadan.
usanmadan.
gözleri buğulu.

ben, benim kadar aşık bi tek onu gördüm.

evet devam. hızlı gir yatıcam panpa.

##

vizeler geldi.
özgür, hep deniz’e destek oldu.

deniz, erasmusa başvurdu.
annesi öyle buyurmuş.
hem de dönemlik değil, senelik gitsin istemiş.

hiç anlam veremedim.
bi anne, nasıl çocuğunu 10 ay boyunca görmemek üzere uzağa gönderir.
benimkiler en geç 4. hafta isyan bayrağını kaldırırlar.
emir o kadar da dayanamaz.

o zaman olayın ciddiyetini yeni yeni anlamaya başladım.

##

deniz’in ailesi deniz’i giblemezdi.
il dışına okumaya gidince artık onların kızı olmaktan çıkmıştı çünkü deniz.
sadece parasını gönderirlerdi.
günlerce aramazlardı.

benimkiler iki gün aramasa ben kıyameti koparırdım.
deniz sadece üzülürdü.

özgür, deniz’in gitmesini hiç istemedi.
dgs’ye girecekti, konya istiyodu.
deniz 1 sene daha konya’da diye, özgür 3 sene daha konya'da kalmayı göze alabiliyodu.

o günden sonra ben, gereksiz bi anaçlık sergiledim.
hem deniz’e, hem özgür’e.

bi gün, deniz çok hastaydı, çorba yapıp zorla yedirdim.
“anamdan betersin ekin” dedi, “o bu kadar umursamaz”

##

üzülüyodum binler.
benim annem, anneydi.
ben, üniversiteye gelene kadar her kadın öyle zannederdim.
üniversitede anladım.

belkı okurum o da belkı

##

mesela, bi gün yurttaki kızlarla çocuk doğurduktan sonra çalışıp çalışmamaktan konuştuk.

“bilmiyorum” dedim ben, “benim annem çalışıyodu, boynumda ipli anahtarım vardı ilkokula giderken. anahtarla girerdim eve ben. o zamanlar kendimi büyümüş gibi hissederdim; ama, içimdeki burukluğu yeni yeni fark ediyorum. zile basma lüksüm olmadı hiç. çünkü kapıyı açacak kimse yoktu evde. evde biri olsa bile alışkanlıktan anahtarla açardım kapıyı ben. bakıcılarım oldu hep, kötü değillerdi ama bakıcıydılar sonuçta. annem iki saatliğine derse bile gitse arkasından ağlardım. annemi isterdim. çocuğumun onu yaşamasını istemem ben”

aptal aptal baktılar suratıma.
hepsi asker çocuğuydu.
çoğunun annesi ev hanımıydı.
ama hepsinin boynunda ipli anahtarı olmuştu.

çünkü anneleri onların okuldan dönüş saatinde asla evde olmuyodu.
her zaman gidecekleri altın günleri, orduevlerinde müzikli eğlenceleri vardı.
hiçbiri yoksa, alışverişleri vardı.
bu onlar için normaldi.

benim annem, sadece birkaç saatliğine, işe giderken beni bakıcıya bırakıyodu, ama onların bakıcıları bile yoktu.
anneleri, para harcamaya gidiyodu, onları evde saatlerce yalnız bırakarak.

akşamları evlerinde yemek pişmezdi çoğunun.
babaları işten gelirken hazır bi şeyler alırdı.
veya parayla kadın tutup ona pişirtirlerdi.

biz, ara sıra, değişiklik olsun diye dışarıdan yerdik.
annem, belli bi yaşa kadar dışarıdan hazır bi şey yedirmedi bize.
kendi yaptı her şeyi.

##

ağladım ben o gece.
ihmal edilmiş, sevgi görmemiş bütün çocuklara.
kendi çocuğumu öyle büyütmeyeceğime söz vererek.

babam, öyle sevgi dolu bi adam değildi hiçbir zaman, bana “kızım, yavrum” demezdi, “ekin” derdi hep, ama, yine de babaydı.
beni hiç açıkta bırakmadı.
hiç parasız bırakmadı.
hiç yalan söylemek zorunda bırakmadı.
yaptığım yanlışsa cezalandırılırdım, ama her seferinde affedilirdim.
hiç yalan söylemedim.

ve çevrem babasına yalan söyleyen insanlarla doluydu.
telefonlarının sesini kısarlardı gece, dışarı çıkarlardı, sabah da babalarına uyuduklarını, banyoda olduklarını, duymadıklarını söylerlerdi.

ben hep doğruyu söyledim.
babama da, emir’e de.

##

yurtta kaldığıma çok pişmanım.
evet, insanların ne mal olduğunu gördüm.

bazı kızların sevgilileri, vize dönemlerinde çok buluşup konuşmak istemezdi.
“şurda 1 hafta adam gibi çalışalım, sonra istediğimiz kadar gezeriz” derlerdi.
ve kızlar, genelde o 1 hafta için, kendilerine başka sevgililer bulurlardı.

biz, gergin olduğumuzdan tartışırdık sınav haftaları.
kavga ederdik.
küserdik.
belki ayrılırdık hatta.

ama aldatmayı aklımdan bile geçirmedim ben.

##

aile yapılarımız çok çok farklıydı ordakilerle.

bi tek emir’in ailesini gördüm ben kendim gibi.
annesi çalışırdı, ama ben hiç emir’in üstünde ütüsüz bi şey görmedim.
her akşam evde yemek pişerdi.
et de, sebze de.
emir yemek seçmezdi.

yemek seçen insanlardan nefret ederdim.
ve benim çevremdekilerin arasında sadece emir yemek seçmezdi.

daha da çok bağlandım ona.
benziyodu bana.
en iyi arkadaşımdı.
aşkımdı.
aynıydık biz.

##

deniz’e dönersek.

o günden itibaren, deniz de, özgür de “anne” dediler bana.
özgür, deniz diyo diye derdi.
ama ben deniz’in, benden gördüğü ilgi ve sevgiyi annesinden bile gördüğünü sanmıyorum.
özgür’ün ailesi deniz’inkine göre daha ilgiliydi.

feyste ikisinin de annesi olarak ekliydim.
emir’den bahsederken “babamız” derlerdi.
emir’le tartışsak, “anne, biz bin mi olcaz” derlerdi.
deniz, “ayrılırsan beni babama ver” derdi.
gülerdik.

vizeler bitti.
ankara’ya gittim.

##

3 mayıs..

emir’le emir’in okuluna gittim.
tarih dersi var, derse giricem onunla.

##

ilk gözüme çarpan, ada’nın bacakları oldu.

kısacık, minicik, beyaz bi etek giymiş.
iç çamaşırı, kırmızı.
olduğu gibi belli.

“offf” dedi emir.
“noldu” dedim.
“hatun “buradayım” diye bağırıyo resmen, sen duymuyo musun” dedi.

cevap vermedim.
tiksindim.

ela’ya mesaj attım.
“gibtir et amk zütünü açıp domalsa bile kaç yazar” dedi.

"feyste ikisinin de annesi olarak ekliydim.
emir’den bahsederken “babamız” derlerdi.
emir’le tartışsak, “anne, biz bin mi olcaz” derlerdi.
deniz, “ayrılırsan beni babama ver” derdi.
gülerdik."

ay kıyamaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaam :(

komik olmuş amk lan buralar topla konuyu biraz. panpa bir de çok ağlıyorsun sen ağlama o kadar.

##

düşünüyorum, “acaba ben mi çok kıskancım” diye, değilim amk.
mesela o gün, kızın biri, emir’in ağzına bisküvi tıkıştırdı birkaç kere ders çalışırken arada.
sonra aynı kızla sigara döndürdüler.
ama ben kıza sinir olmadım.
kızın tavırları arkadaşça çünkü.
huylanmamı gerektirecek bi şey yok.

ada’dan huylanıyorum.
bi de nihan’dan.
emir’le araları iyi.
ama fazla sessiz.

##

o gün, olay çıkarmadım.
dersten sonra kızılay’a gittik.
umursamadım ada için söylediklerini.
ama unutmadım da.

"kısacık, minicik, beyaz bi etek giymiş.
iç çamaşırı, kırmızı.
olduğu gibi belli."

http://inciswf.com/3kcqzlpd.swf

bu gece bu kadar beyler

o zamanlar biz de gülerdik
bugün deniz'in doğum günüydü
ve ben kutlamadım

iyi geceler reyiz. sen yetkili birisisin arada sorularım olacak ileride yine. devam devam iyi gidiyorsun.

ya şu sorular ne ya bi aydınlatın