Şuan kendimi dünyadaki en değersiz insan gibi hissediyorum. Hatta insan bile degil bitkiler hayvanlar bile daha değerlidir belki. intihar etsem hiç birşey eksilmeyecek sanki. En azından onun gözünde. O kim mi ? Annem. Artık annem mi ya da ben onun oğlumuyum bilmiyorum ama... Babam asker ve şuan yurt dışı görevinde. 1 yıldır annem,ben ,kardeşim yaşıyoruz. Babam da izin aldıkça geliyor. Babasız bi evde olduğum için sorumlulugum artıyor haliyle. Ama öyle hissediyorum ki sanki sadece bana yükleniyorlar. Ekmek alınacaksa alıyorum sofra kaldirliacaksa kaldiriyorum. Daha lisede olduğum için eve para getiremiyorum. Zaten ihtiyacımız da yok yeterince para giriyor eve. Neyse uzatmiyim annem her şeyi benim yapmamı bekliyor. Bi sabah kalktığında bir ihtiyacin var mı diye sormuyosun diyor. Bir ihtiyacı varsa kendi karşılayabilecek yaşta . Tek karşılayamıyor da gelsin yardım istesin ama yapmıyor. Sadece ye,iç yat oldugumuzu söylüyor. E ben ogrenciyim. Derslerden kafa mı kalıyor ki başka işlere zaman ayiriyim. Onu düşünen yok. Neyse her dakika kavga ediyoruz bu yüzden. Bugün yine bir tane daha ettik. Ben pcye bakarken kardeşime bagirmaya, hakaret etmeye başladı. Yanına gittim bana da bagirmaya, şerefsiz vb demeye başladı. Pek bi karşılık vermedim, oturduk yemek yiyoruz. TV de açık. Haberleri izliyoruz. Haberlerde 12 yaşında bir kizin öğretmeni tarafından dayak yediği anlatılıyor. Öğretmen defter tut demiş kız tutmamış sonra ağzını burnunu kanatarak dövmüş. Annemde ogretmeni savunmaya başladı. Dedi yok kız görevini yapmiyor yok söyle yok boyle.Ben de sinirlendim bağırmaya basladim. Kizin ne suçu var adam dövmüş sen onu savunuyorsun falan. En son birbirimize hakaret etmeye başladık. O anki sinirle ona "sen insan değilsin korunnmasiz bi kıza dayak atan hocayı savunuyorsun dedim.(bu arada ben de 5 6 kez babamdan dayak yedim ondan hassasim bu konuda).O da bana seni görmek istemiyorum ,terbiyesiz, seni delik deşik etmek istiyorum falan dedi. Kapıyı çarptım geçtim odama 10 15 dk oturdum gelen giden yok. O kadar sinirlendim ki acaba intihar mı etsem dedim. Ama bilmiyorum, edemezdim ki. Sonra oturdukları odanın balkonuna gittim. Biraz assagi seyrettim. Atamicaktim sadece biraz korksunlar yanıma gelsinler istedim. Ama gelmediler. 10 dakika orda bekledim. Atlasam 10 kez atlardim ama merak eden olmadı. Sonra çıktım balkondan ceketimi aldım kapıyı çektim çıktım. Şuanda 25 dakika oldu. Bir parktayim ama hala arayan soran yok . Artık olsemde sanırım umurlarinda olmayacağım.